Sa lahat ng oras, ang mga artist at sculptors ay hindi tumigil upang sorpresahin ang mga varieties ng mga form at mga materyales na ginamit nila kapag lumilikha ng kanilang mga masterpieces. Kaya, sa pagtatapos ng ika-19 na siglo, ang karaniwang magsasaka ay inilatag ang simula ng pag-unlad ng isang buong subculture, na lumilikha ng mga eskultura ... mula sa mantikilya.
Ang ilang mga sanggunian sa mga eskultura ng langis ay matatagpuan sa nakasulat na mga mapagkukunan ng Renaissance at Baroque Era. Sa oras na iyon ito ay isang paraan ng dekorasyon sa banquets. Noong ika-19 na siglo sa Estados Unidos, ang karaniwang magsasaka na si Caroline Shock Brooks ay inilatag ang simula ng isang solong subculture na pinipili ang creamy oil bilang pangunahing materyal.
Ang pagiging isang babae, si Caroline ay nakikibahagi sa pagpipinta at iskultura. Gayunpaman, ang malubhang trabaho sa bukid ay halos hindi nag-iwan ng oras para sa pagkamalikhain. Noong 1867, matapos ang hindi matagumpay na crop ng koton, ang magsasaka, na nagsisikap na makahanap ng karagdagang mga mapagkukunan ng kita, ay lumilikha ng unang iskultura ng langis. Nagustuhan ng mga tao ang ideyang ito ng sculpting.
Ang tunay na tagumpay at katanyagan ay dumating sa Caroline noong 1873. Ang pagiging impressed ng poems ng Danish drama tungkol sa bulag prinsesa ng iolante, ang iskultor nilikha ang kanyang bas-relief portrait at donasyon ng kanyang simbahan sa panahon ng patas. Noong 1874, ang "Pangarap na Iolanta" ay ipinakita sa gallery ng Cincinnati, kung saan para sa dalawa Linggo ang natutulog na prinsesa ay dumating upang tingnan ang higit sa 2,000 para sa dalawang linggo ng tao.
Nang si Caroline noong 1878 ay inanyayahan upang ipakita ang kanilang paglikha "Ang pangangarap na Iolanthe" sa mundo eksibisyon sa Paris, pagkatapos ay nahaharap siya sa problema ng transporting sculptures. Upang ang figure ay hindi natunaw, inilagay ito ng babae sa isang espesyal na flat saucepan, puno ng yelo. Kailangan ko ring antalahin ang outlet ng barko mula sa port dahil sa ang katunayan na ang Mrs. Brooks ay hindi makahanap ng sapat na yelo. Nang suriin ng serbisyo ng Customs ang Caroline Cargo, tinutukoy nito ang iskultura hindi bilang isang gawa ng sining, ngunit bilang 50 kg ng mantikilya.
Matapos ang pagtatanghal ng maraming iba pang mga gawa ni Caroline Shock Brooks, ang paggawa ng mga eskultura mula sa langis ay naging popular sa Amerika. Sa bawat agrikultura fair, ang mga figure ng langis na nakatuon sa mga bukid ay dinaluhan ng magsasaka.