Ang matatandang karpintero ay handa nang magretiro.
Sinabi niya sa kanyang tagapag-empleyo sa kontratista tungkol sa kanyang mga plano na umalis sa negosyo ng konstruksiyon at mabuhay nang mas masayang buhay sa kanyang asawa, tinatangkilik ang kanyang malaking pamilya. Malalampasan niya ang suweldo, ngunit kailangan niyang pumunta sa kapayapaan. Oo, at maaari nilang gawin kung wala siya.
Ang kontratista ay nagpaumanhin upang palayain ang isang mahusay na manggagawa, at tinanong niya kung ang isang karpintero ay maaaring gumawa sa kanya ng isang personal na pabor at bumuo ng isa pang bahay. Sinabi ng karpintero na oo, ngunit sa paglipas ng panahon ito ay naging kapansin-pansin na hindi siya gumagana sa kanyang mga saloobin. Hindi niya ginawang maingat, at gumamit ng mga materyales ng hindi mahalaga na kalidad. Ito ay isang hindi matagumpay na paraan upang tapusin ang kanyang karera.
Nang matapos ang karpintero sa kanyang trabaho, dumating ang employer upang siyasatin ang bahay. Ibinigay niya ang susi mula sa pintuan ng pasukan sa karpintero. "Ito ang iyong tahanan," sabi niya, "ang aking regalo sa iyo."
Ang karpintero ay nagulat! Anong kahihiyan! Kung alam lamang niya na siya ay nagtatayo ng kanyang sariling tahanan, gagawin niya ang lahat nang iba.
Din sa amin. Itinayo namin ang aming buhay, bawat bagong araw, madalas na ilagay ito sa hindi ang pinakamahusay sa aming gusali. Pagkatapos, sa isang klats, naiintindihan namin na dapat silang manirahan sa bahay na itinayo. At kung maaari naming gawin ito muli, sila ay tapos na ito medyo naiiba.
Isang pinagmulan