Олы балта остасы пенсиягә чыгарга әзер иде.
Ул үз эш бирүчесенә төзелеш бизнесын ташлап китү планнары турында подрядчикка сөйләде һәм хатыны белән рәхәтләнеп яшиләр, аның зур гаиләсе белән ләззәтләнәләр. Ул хезмәт хакын сагыначак, ләкин аңа тынычлык барырга кирәк. Әйе, һәм алар аннан башка эшлиләр иде.
Подрядчик шундый яхшы эшчесен җибәргән өчен үкенде, һәм ул балта остасы аны шәхси илтифат итә һәм бүтән йорт салса, сорады. Балта остасы әйе, ләкин вакыт узу белән ул аның уйлары белән эшләмәгәнен сизелә. Ул бик җентекләп эшләмәде, әһәмиятсез сыйфат материалларын кулланмады. Карьерасын тәмамлау уңышсыз ысулы иде.
Балта остасы эшен тәмамлагач, эш бирүче йортны тикшерергә килде. Ул ачкычны подъезд ишегеннән балта остасына бирде. "Бу сезнең йортыгыз, - диде ул, - минем сезгә бүләк."
Балта остасы шаккатты! Нинди хурлык! Әгәр дә ул үзенең өен башкарганын гына белсә, ул барысын да төрлечә эшләргә.
Безнең белән дә. Без тормышыбызны, яңа көнне еш кына үзебезнең бинабызда иң яхшысын куймыйбыз. Аннары, клач белән без аңлыйбыз, алар үзләре төзелгән өйдә яшәргә тиеш. Әгәр дә без аны кабат эшли алсак, алар моны бөтенләй башка эшләргә теләрләр иде.
Чыганак