Aku ora bakal ngobati, lan aku bakal langsung menyang kasunyatan. Kita manggon ing bangunan panel limang crita sing dibangun ing taun 60an. Omah duwe 60 apartemen. Kita ana ing sangisore perusahaan manajemen. Ing omah mung 2 ora mbayar.
Perusahaan manajemen ndandani nggawe pirang-pirang taun nganti 10 bali. Kabeh intine saka ibukutha saya suda kanggo kasunyatan manawa ana wong lanang sing mlaku, ana sing rusak saka fasad, banjur padha ngombe sampah sampah. Sawise omah ditutupi, utawa jeruk, utawa emulsi banyu murah. Singkat, nganti udan normal pertama.
Mula, nyewa (i.e. Kita) bisa ngganti siji perusahaan kontrol menyang liyane (kahanan kasebut ora diganti). Dheweke nyoba ngatur ing hoa, nanging ora setuju. Lan sing paling nggumunake yaiku wong-wong dhewe wiwit ndandani: nyewa lantai loro sing ndandani fasad kasebut, dicet tembok kanthi warna (sadurunge burgundy), kesenjangan diblokir ing vents ing ruang paling ngisor. Ana wong sing anget ing fasad ing lantai lima.
Pendhudhuk saka lantai kaping 4 lan 5 taun kanggo ngaso atap. Sawetara nggawa Rububroid, liyane adol resin lan soldering ...
Moli digawe ndandani ing lawang mlebu. Diatur lan wiwit ngumbah lantai ing lawang sing padha.
Ing mangsa adhem, dheweke lunga menyang salju ing salju kanthi mandiri lan ngresiki dalan cedhak omah.
Toko sing didandani, dipimpin kembang kembang sing dipotong, land lilac.
Kayane wong loro sing puguh lan ora peduli karo omah, nanging kita ora bisa nyingkirake kabel kanthi bentuk perusahaan manajemen sing ora ana gunane.
Sumber