હું ઉપચાર નહીં કરું, અને હું તથ્યો તરત જ જઈશ. અમે 60 ના દાયકામાં બનેલી પેન-સ્ટોરી બિલ્ડિંગમાં જીવીએ છીએ. ઘરમાં 60 એપાર્ટમેન્ટ્સ છે. અમે મેનેજમેન્ટ કંપનીની નિયોટ હેઠળ છીએ. ફક્ત 2 નોન-પેમેન્ટના ઘરે.
સમારકામ વ્યવસ્થાપન કંપનીએ ઇડીએ 10 ને પાછા બનાવ્યા. રાજધાનીનો તેમનો સંપૂર્ણ સાર એ હકીકતમાં ઘટાડ્યો હતો કે કેટલાક લોકો ચાલી રહ્યા હતા, ફેસડેથી કંઇક તૂટી ગયું હતું, પછી તેઓએ ગાર્લો કચરોને પકડ્યો. ઘર આવરી લેવામાં આવ્યું હતું, અથવા ચૂનો, અથવા સસ્તા પાણી-ઇમલ્સન. ટૂંકમાં, પ્રથમ સામાન્ય વરસાદ સુધી.
ત્યારથી, ભાડૂતો (i.e. અમે) એક નિયંત્રણ કંપનીને બીજામાં બદલી શક્યા (પરિસ્થિતિ બદલાઈ ગઈ નથી). તેઓએ હોઆમાં આયોજન કરવાનો પ્રયાસ કર્યો, પરંતુ ક્યારેય સંમત થયા નહીં. અને સૌથી નોંધપાત્ર વસ્તુ એ છે કે લોકોએ પોતાને સમારકામ કરવાનું શરૂ કર્યું: પ્રથમ બે માળના ભાડૂતોએ રવેશની મરામત કરી, દિવાલોને વિવિધ રંગોમાં (ગુલાબીથી, બર્ગન્ડીથી બર્ગન્ડીથી) માં દોર્યું, ફાઉન્ડેશન બ્લોક્સ, ગ્રીડ વચ્ચે અંતર ભોંયરામાં વેન્ટ પર અવરોધિત કરવામાં આવ્યું હતું. કોઈએ પાંચમા માળે રવેશને પણ ગરમ કર્યું.
એક વર્ષમાં ચોથા અને પાંચમા માળના રહેવાસીઓ એક વર્ષમાં છત લાંગ કરે છે. કેટલાક લોકોએ થેરોઇડ લાવ્યા, અન્યોએ રેઝિન અને સોલ્ડરિંગ લેમ્પ્સનો વેપાર કર્યો ...
મોલિએ પ્રવેશદ્વારમાં સમારકામ કર્યું. સંગઠિત અને તે જ પ્રવેશદ્વારમાં ફ્લોર ધોવાનું શરૂ કર્યું.
શિયાળામાં, તેઓ સ્વતંત્ર રીતે બરફ બહાર કાઢવા અને ઘરની નજીકના રસ્તાને સાફ કરવા દે છે.
સમારકામની દુકાનો, ક્રમમાં ફૂલના પથારીની આગેવાની લીધી હતી.
તે બંને આળસુ જેવું લાગે છે અને ઘરની કાળજી લેતી નથી, પરંતુ અમે નકામું વ્યવસ્થાપન કંપનીના સ્વરૂપમાં કેબલથી છુટકારો મેળવી શકતા નથી.
એક સ્ત્રોત