Такім чынам, у нас маленькая студыя, прычым такіх нана-кватэр, здаецца, на вдолевке яшчэ не было. Агульная плошча 21.5 м2. (Так, сюды ўжо ўваходзіць санвузел, і хай, калідор таксама ўваходзіць, і няма, балкона няма). Камэнтары аб тым, што навошта наогул такое жыллё будаваць і купляць, мяне, напэўна, не засмучаны (я проста падрыхтавалася), але ўсё адно, калі прама не гарыць, то іх можна не пісаць. Купляюць іх, напрыклад, затым, каб з чагосьці пачаць.
Першапачаткова планы на кватэру кодава называліся «час пакажа», ды і да гэтага часу не ведаем дакладна, як пойдзе. Паспрабуем прадаць, а калі няма, то здаць, а калі няма, то ў цэлым яна і самім падабаецца (жывем цяпер у здымнай, але з больш добрай лакацый).
З улікам патэнцыяльнай продажу (а калі казаць прама, то і няўпэўненасці ў сваіх дызайнерскіх навыках) рамонт імкнуліся зрабіць максімальна нейтральным, каб быў чыстым лістом і ўсё такое. Таму пра дызайн тут разважаць няма чаго, а расказаць хачу пра моманты, якія можна будзе ўлічыць у будучыні (гэта значыць, для супер-пачаткоўцаў пост).
Пара агульных відаў:
Вось вельмі схематычныя варыянты расстаноўкі мэблі (канапа па асноўным планам спіной да бара, тварам да акна, але можна і больш стандартны варыянт - уздоўж сценачкі).
І зараз нататкі ў выпадковым парадку.
1. Шпалеры пад афарбоўку - адстой. Альбо нам не ўдалося знайсці тых самых. Але як я зразумела, гладзенькіх (якія як сцяна пад афарбоўку, толькі танней - хахах) асабліва не існуе (маю на ўвазе сярод антывандальнай), а гэтыя зернёные палатна - ну не імкліва яны выглядаюць. Калі рабіць не часовы варыянт, а каб жыць і атрымліваць асалоду ад, то трэба раскашэльвацца на вывядзенне сцен пад афарбоўку.
2. Кантроль рамонту - першае правіла клуба. Калі толькі вам не дасталіся нейкія зусім залатыя рабочыя, вядома. У нас былі накшталт не самыя дрэнныя, але блін! Вушакі знаходзіліся пры кожным аглядзе. І гэта добра, таму што выявіць іх усе разам было б цяжка сэрцу, а так па меры з'яўлення ўсё больш-менш ўхілялася (на што-то і забіваецца, вядома). Мы ездзілі раз на тыдзень падчас чарнавы аздаблення і пару разоў на тыдзень падчас чыставога.
3. Потолочные ліштва - іх, мабыць, трэба ляпіць да афарбоўкі сцен. Мы ачуліся ўжо пасля, і наш працоўны бурчаў, што гэта поўнае трызненне і што ён ня будзе гэта рабіць, таму што акуратна ўсё роўна не атрымаецца. У выніку зрабілі - і так, не зусім акуратна, вядома.
4. Разводка труб. У нас адвод для каналізацыі быў зроблены забудоўшчыкам высоковато, а так як для перакручаньня трэба было праводзіць нейкія махінацыі з КК і суседзямі зверху-знізу, то мы вырашылі не парыцца. А ў выніку і ванны высока атрымалася (не хапіла вышыні экрана і па нізе зазор атрымаўся (але мы туды святлодыёдную стужку грымнулі - даволі прыкольна выйшла, калі ўключана - быццам парыць)), і ўнітаз высоковат. Вынік гэтага пункта - трэба такія рэчы ўсё ж такі на корані выпраўляць.
5. Мэбля на заказ - не трэба баяцца, а трэба спрабаваць. Санвузел у нас прама крошка-крошка (спрабавалі стиралку ўпіхнуць спачатку, але зразумелі, што зусім цесна будзе), ванна нармальная улезла, зона унітаза таксама прасторная, а вось для ракавіны заставаўся мінімальны кавалачак. Паміж ваннай і корабам з трубамі заставалася 37 см, а мінімальныя гатовыя шафкі - ад 40 см. А без шафкі ніяк: і захоўванне трэба, і вельмі ўжо накладную ракавіну хацелася. Знайшлі ў інэце майстры і зрабілі з ім сімпатычную тумбу і люстэрка з дубовым шпонам. Выйшла даражэй, чым гатовае, вядома, але грошы пад'ёмныя. Таму калі не хапае сантыметраў - перад отказыванием ад хотелок ёсць сэнс прыцаніцца да заказной мэблі.
6. Утоены люк - пакуль не было заціркі, я на яго не магла нарадавацца, рэальна ж невідзімкам быў. А з заціркай - самі бачыце. Не ведаю, як правільна трэба было рабіць, але магчыма, для сапраўднай ўтоенасці толькі шэрая зацірка падыходзіць.
7. У новабудоўлях трэба пачынаць з ўстаноўкі ўваходных дзвярэй. Мы з гэтым працягнулі, а калі рабочыя сказалі, што трэба тэрмінова дзверы, інакш праца ўстане, прыйшлося браць першае якое трапіла, а яно, самі бачыце, якое. І так, раней мне таксама было незразумела, чаму многія так настойліва ставяць гэтыя не самыя сімпатычныя дзверы. Цяпер не суджу, гэта магло быць ад безвыходнасці :) Ну і ў санвузел прыйшлося ставіць падобную, яны зусім побач. Хоць магчыма, трэба было б хаця б туды посімпатічнее выбраць, а ўваходныя з часам, можа, замяніць.
8. Скрыня з электрыкай, аказваецца, можна утапливать ў сцяну (нам працоўныя прапанавалі, мне здаецца, прышпільная думка).
9. Кухню заказвалі ў кухонным двары, у цэлым спадабалася, але думка гэтага пункта ў іншым - спецыялістам давярай, але галаву не выключай. Нам менеджэр намалявала ТЗ як пліткавы фартух выкладваць - рабочыя так і выклалі. А ў выніку паміж фартухом і ніжнімі шафамі атрымаўся зазор 1 см, прыйдзецца нешта прыдумляць з борцікам (якога першапачаткова не хацелі). Прычым зазору там літаральна не магло не атрымацца: плітка па ТЗ павінна ляжаць на 92 см ад падлогі, а вышыня шаф - 91 см. І гэта ж мы і самі маглі б зразумець, калі б ўдумацца. Але няма. Мая парада - думайце як мага часцей :)
9а. Растлумачу логіку кухні ў прынцыпе: ідзе мыйка, затым дзверцы пад стиралку (ведаю, што гэта стремно, што стиралка не проста на кухні, а яшчэ і ў пакоі, але ў санвузел ніяк не змяшчалася, каб без клаўстрафобіі), потым варачная і пад ёй шафку з скрыняй пад прыборы і паліцамі. А вось пад барнай стойкай (яна дарэчы, даўжынёй 180 см, на фотках глядзіцца менш) адзін закрыты шафа, пара адкрытых паліц і каля сцяны месца пад духоўку. З аднаго боку, лагічна было б ўбудаваць духоўку пад варачную, а з другога - грошай на тэхніку цяпер не было, ды і ўпэўненасці, што ў такой кватэры патрэбна духоўка, таксама. А так на нявызначаны тэрмін засталася б дзірка на самым бачным месцы - непрыгожа ж.
А вось сама ідэя барнага выспы мне ўсё яшчэ падабаецца: он такой большой атрымаўся, што там і паесці, і келіх віна насупраць акна поцедить, і за ноутом пасядзець можна будзе - быццам іншы працоўны стол і не патрэбны нават.
11. Пластыкавыя падлогавыя ліштвы - не параю іх выбіраць ні за якія пернікі. Ну да таго яны па-дурному выглядаюць! І галоўнае, я ж пра гэта сто разоў тут чытала! А пры гэтым паддалася на ўгаворы рабочага (не ведаю, навошта цяпер перавальваць віну, рашэнне-то ў выніку за мной было), і ўзялі гэтыя. Жах. Адно толькі радуе, што іх, здаецца, не так складана і дорага замяніць будзе. Наогул імкнуліся не эканоміць ні на чым, што складана мяняць. А на легкоменяемом ў канцы ўжо прыйшлося уціскаць, вядома (вентылятар ў санвузле, усё асвятленне, ліштвы тыя ж).
Як рэзюмэ - займацца рамонтам нам спадабалася (гэта першы вопыт, перш нават за Поклейка шпалер назіраць не даводзілася), нерваў значных выдаткавана не было (грошай, праўда, было :)). Рабілі ўсё рукамі рабочых, па часе сышло 2 месяца (ад прама бетону без нічога, дом - маналітна-цагляны).
P.S. Над варачнай поросячьім хвосцікам скручаны выснова для выцяжкі. І карціна, дарэчы, не проста так стаіць, а прыкрыць гэты хвосцік павінна была. Але не висится ёй там. На верхніх кухонных шафах незразумелы прадмет - гэта дошчачку ламінату прытулілася. Злева пры ўваходзе ніша для убудаванай шафы (праём пад стандартныя дзверы Леруа рабілі - на тры штукі)
крыніца