Я вельмі доўга не магла вырашыць для сябе праблему кухоннага фартуха.
Маё жаданне аформіць усю кухню ў стылі Праванс разыходзілася з усімі варыянтамі, якія змаглі прапанаваць мне пошукі ў інтэрнэце.
Мне хацелася бачыць нешта такое рарытэтнае ў выглядзе старога каменя з пазелянелыя бронзавымі прожылкамі і ў той жа час вельмі хацелася наклеіць на яго любімыя мною карцінкі старога і добрага Праванса.
Рашэнне прыйшло зусім нечакана. Любая мне на вочы ў інтэрнэце старая шкатулка, уся ў расколінах, якія рассякалі наяўныя на ёй старыя малюнкі, навяла мяне нарэшце на думку, што мне трэба, і як гэта атрымаць. Аднак усё па парадку.
На сцяне маёй яшчэ не адрамантаванай ваннай пакоі была вось такая немудрагелістая старая белая плітка, якую я адкалола ад сцяны з дапамогай стаместки і малатка.
Плітка вядома расколвалася на кавалкі пры гэтай працэдуры, але гэта было менавіта тое, што мне і было трэба.
Затым я стала ляпіць атрыманыя аскепкі пліткі на сцяну там, дзе меркавала мець фартух на кухні.
Ляпіла на клей КС. Гэта проста дзівосны клей. Ён досыць густы, і варта толькі прыціснуць нашмараваны ім кавалак пліткі да сцяны, якая была пакрыта ў мяне гіпсакардон, і патрымаць у такім становішчы 5-10 секунд, як плітка намёртва схопліваецца са сцяной.
Такім чынам я заклеіў кавалкамі бітай пліткі ўсю прастору маёй будучыні фартуха.
Затым я знайшла ў інтэрнэце і вывела на звычайным струйным прынтары упадабаныя мне карцінкі ў стылі Праванс і падрыхтавала іх для декупажа. Як можна выкарыстоўваць выведзеныя з інтэрнэту карцінкі для декупажа я ўжо пісала тут.
Зрабіць декупаж малюнкаў на клей ПВА мне не ўдалося, бо няроўная паверхня бітай пліткі не давала магчымасці як след разгладзіць карцінкі, папера намакала ад клею, і карцінкі проста рваліся. Я выйшла са становішча наступным чынам.
Я прыляпіла карцінкі на яхтенных лак. Ён не ўтрымлівае вады, і малюнкі не рвуцца.
Калі лак высах, я прарэзала карцінкі вострым нажом па ўсіх расколін, якія ўтваралі пад імі кавалкі пліткі.
Затым я пакрыла самі карцінкі таксама на два разы яхтенных лакам. Гэты лак надае жаўцізну і малюнкі сталі і на выгляд, і навобмацак вырабляць ўражанне старой бітай мастацкай пліткі.
Не ведаю, ці змаглі фатаграфіі перадаць гэты эфект, але ў рэальнасці ён перасягнуў усе мае чаканні і атрымаўся проста цудоўным.
Па краях я «прочпокала» карцінкі губкай, змочанай у бронзавай акрылавай фарбе.
Далей я падмалявала шпатлёўку бірузовым колерам і замазаць ёю ўсе прамежкі паміж кавалкамі пліткі. Чаму я абрала гэты колер, я растлумачу трохі пазней. Рабіла я гэта па тэхналогіі, апісанай на ўпакоўцы шпатлёўкі.
Потым паўстала задача неяк аформіць фартух па краях. Я перабрала розныя варыянты і спынілася на тонкай пазалочанай абводцы, якую выканала наступным чынам.
Я купіла ў гаспадарчым краме капронавы фал. Гэта такі канат, падобны на бялізнавую вяроўку, толькі ў асяродку ў яго знаходзіцца жорсткі капронавы стрыжань.
Структура фала такая, што, калі я стала закручваць яго ў выглядзе вітога шнура, ён не раскручваўся а так і заставаўся ў такім выглядзе.
Далей я стала невялікімі ўчасткамі прыляпляць гэты шнур па краі фартуха. Ляпіла я на клей ПВА супер. Прылепленыя ўчасткі я прыціскала для шчыльнасці звычайнымі швейнымі шпількамі, па магчымасці шчыльней прикалывая іх да шпалер.
Літаральна праз паўгадзіны шнур моцна «схапіўся» са сцяной па краях фартуха.
Далей я прыляпіла малярны скотч па абодвух баках шнура і вымалявала яго на два разы бронзавай фарбай і на адзін раз зверху - залаты.
Шчыліны паміж кавалкамі пліткі я таксама прокрасила бронзавай фарбай.
Цяпер, кожны раз пасля мыцця фарба будзе патроху схадзіць і пакідаць у гэтых месцах зелянява-бірузовыя водсветы, што будзе нагадваць пазелянелыя ад часу бронзу.
Ну вось і ўсё. Мой фартух гатовы.
Паколькі я выкарыстала старую плітку, мне не ўдалося ідэальна ачысціць яе падстава ад старога клею. Гэта адбілася на тым, што кавалкі ня леглі ідэальна роўна, але гэта менавіта той эфект, якога я і дамагалася: эфект ручной не прафэсійнай мура пліткі, як гэта і было ў старых правансальскіх паселішчах.
Плітку можна было вымаляваць ў любы колер і пакрыць потым лакам. Аднак я вырашыла пакінуць белы колер. Самая першая керамічная плітка была менавіта белая, і мне ў гэтым бачыцца пэўны Вінтаж.
крыніца