Спатрэбіліся мне пярынкі для чарговай цацкі. У апісанні, якое я знайшла, рабіліся яны ну ўжо вельмі занудна, доўга і моташна. Я сумленна спрабавала зрабіць па загаданаму, але на другім пера нацёрла мазалі. Села думаць (лянівыя людзі - самыя вынаходлівыя. Дзе вынаходлівасць - там гэта твар!)
Надумала.
Ўзяла кардонку памерам з будучыню пяро, і пражу. Пачатку намотваць пражу на кардонку, шчыльненька.
Намотваць.
Яшчэ намотваць.
Далей намотваць. Домотали. Гэта здаецца, што доўга.
Разрэзаць пражу на шмат маленькіх адрэзкаў і кожны асобным вузельчыкам прывязваць на дрот - яшчэ даўжэй :)
Шрайбуеш роўна пасярэдзіне (на кардоне загадзя можна прачарціў сярэдзіну) на швейнай машыне дробнымі стежочками.
Разразаем пражу па баках.
З другога боку.
І адрываем кардон. Прастрочанай, лёгка адрываецца па перфарацыі.
Вось такія состроченные нітачкі. Трэба зрабіць іх падобнымі на пяро.
Бярэм дрот, у пяцельку ў пачатку прывязваем некалькі нітачак па даўжыні нарыхтоўкі (верх перышка). Абмотваецца дрот ніткай, зноў шчыльна.
Нарыхтоўкі побач. Пяро і пражылкамі пасярэдзіне пяра.
Лепім. Можна термопистолетом, калі здолееце тонка размеркаваць клей.
З іншага боку пяра лепім проста нитку.Так закрываем шво.
Вось такая прыгажосць.
Рознакаляровыя нарыхтоўкі.
І атрыманыя пёркі.
Адважвайцеся!
Ўдачы!
Аўтар ідэі - Святлана Кошалева.
крыніца