Ситовтан, XX гасыр уртасында киенүчеләр. Аяныч хәлгә керде. Ләкин авылны рәнҗетү уңайсыз иде, мин эшли башладым. Мин иске лакларны юарга тырыштым, алар шундый кыргый субтепцияләр һәм пафк кондитеры кебек ..
Аның белән җәфаланмаганга караганда. Алмагыз. Мин тарткан һәм киттем. Мин күп нәрсә эшли алыр идем, барыбер барысы да килмәде. Тырнакларга кадакланганнар, куярга тиеш иде. Мин "имән" ласкетын, аннары "чия" ны капларга тырыштым. Иске латлар күп караңгылыгы булып чыкты һәм урыннарда кычкырдылар. Скууларның даими күренмәве дә чыкмады.
Мин Леруага утырдым, консультантларга килде һәм мин кара диярлек гафу үтенәм. Аннары мин миңа кечкенә малай әйтермен, паркак лаки һәм универсаль тибү алып, универсаль тибү алып, кара, кызыл һәм коңгырт кельлер ясармын. Ике катламны озын детальләргә кулландылар .. Кайбер урыннарда "сүндерү" калды. Леруадагы яңа басмалар.
Өйдә аңлатыла. Планшет дулкыны. Кием подъездда озын күк астында торды. Коры көтү. Әгәр "утырмаса". Ул әйләнергә һәм лаккага әйләнергә тиеш. Мебель калканнарында табигый агач теләмим. Ләкин бу инде "кран" да