Bargello: Yaratılış Tarihi, Uygulama Tekniği

Bargello, düz dikişli, uzunluğu ve rengi belirtilen geometrik düzene bağlı olarak değişen bir birbirine bitişik bir şekilde dikey olarak tekrarlanan sayılabilir bir nakışdır. Çizimin Çeşitliliği, çizimi, alevin dillerine benzeyen sivri veya pürüzsüz zikzak satırlarından oluşur, "Fiamma" adını da aldı.

Nakış, her türlü yün ipliğinde yoğun bir şekilde sayılabilir doku üzerinde gerçekleştirilir (en yaygın, yün nakışdır) ve tabanı tamamen kapsar, dokuma kanvasın etkisini oluşturur.

Biraz tarih

Zigzag Nakış XIII. Yüzyıl. Almanya

Bu nakış görünümünün tam yeri ve zamanı bilinmemesinden bu yana, kökeninin birkaç versiyonu vardır. Her biri oldukça muhtemel olarak kabul edilebilir, ancak en yaygın olanı, Floransa'daki (İtalya), Macar Prenses Elizabeth'in, güçlü klanın mirasçılarından birinin karısı olan Macar Prenses Elizabeth'in nasıl olduğu bir efsanedir. Florenti ile harika tekniği ile tanıtıldı ...

Dürüstçe söyleyeceğim, birçok kaynak gözden geçirdim ve hiçbir yerde, Medici'nin herhangi birinin Macaristan'ın evlendiği bilgileri buldum. Ve hepsi Medici'le evlenmedi, ama onun için Medici'si olmayan Macarca (1207-1231) Hayat, Perugia ve Assisi (Umbria, İtalya) ziyaret etmek de dahil olmak üzere çeşitli seyahatler yaptı.

İrlandalı dikiş

O zamanlar Bohemia'da (şimdi Çek Cumhuriyeti) çok popüler olan bir Zigzag nakışlı İtalyanları tanıtabilecek biriydi. İtalya'da Elizabeth Macaristan'a teşekkürler, bu teknik adını aldı ve Punto Unghero ("Macar Dikişi") olarak adlandırılmaya başladı. Bu isim hala İtalya'da daha sonra teknik zorunlulukta ortaya çıkan Bargello ile bir par üzerinde kullanılmaktadır.

Gerçek şu ki, İngiliz konuşma dikişleri, İngilizler tarafından yürütülen bir başka tekniğin "Macar Dikiş" olarak adlandırıldığı ve böylece bir karışıklık olmadığı için, Floransa'dan nakış için başka bir ismi pekiştirmek gerekliydi. Sonra Floransalı Bardgello Müzesi'nin (Museo Nazionale del Bardgello) sonoru, sandalyelerin sergilendiği, Punto Unghero tarzında bir nakış nakışı ("XVII Yüzyıl Sandalyeleri, Punto Unghero'lu XVII Yüzyıl Sandalyeleri"). O zamandan beri Punto Unghero ("Macarca Dikişi") ve Il Ricamo (Lavoro, Punto) Fiorentino ("Floransalı Nakış") Bargello, İngilizce konuşan kaynaklarda biliniyordu.

Adalet için, bu tür bir nakış tekniğinin, yalnızca Çek Cumhuriyeti'nde ve İtalya'da değil, nispeten basit bir çalışma, ev veya kilise dekorasyonunun güçlü aşınmaya dayanıklı eşyaları yaratmasına izin verdiğinden beri, bu tür bir nakış tekniğinin, orta yaşlarda geliştirdiği söylenmelidir. Bazı kaynaklara göre, bu iğne, örneğin, sahip olunan ve diğer Macar Prenses - Jadvig, Polonya Kralı Vladislav II YAGELLO ile evli. Ve İngiltere'nin iki müzesinde ("Parham House" ve "Chastleton House" müzelerinde, yaklaşık 1560 ila 1585 arasında alev dikiş tarzında yapılan çok sayıda eşyayı saklardı.

Fransa'da, alev dikişi işlemeli ürünler, XVII yüzyılın başında, bu dikişin Bergamo (Bergamo, İtalya) olarak bilindiği ünlü Tekstil merkezleri ve Rouen'in ünlü tekstil merkezlerinde üretmeye başladı. Aynı yaşta, zikzak nakışı Amsterdam'da çok popüler hale geldi ve İrlanda düşüncesi bunun icat ettiği ve İrlanda Dikiş Tekniği ("İrlanda Dikişi") olarak adlandırılıyordu. XVIII yüzyılda, Barzhelo tarzındaki erkek cüzdanları moda girdi. Yeteneklerini göstermek için, damatlarını en yüksek ışıktan işlemeliler. Avusturya İmparatoriçesi Maria Terezia'nın elleri tarafından yaratılan bu tür nakışların birkaç örneği, Viyana Müzesi'nde hala maruz kalmaktadır.

Bargello Müzesi'nden ünlü sandalyelerin motive döşemesi

İtalya'ya gelince, Fimma tekniğinin doğudan getirilen renkli dokuların çizimlerini taklit etmek için burada ortaya çıkması muhtemeldir. Şanlı Floransa Şehri'nin ortaçağ modlarının yasama sahiplerinde özel bir popülerlik kazandı, burada nesilden nesile ileten Lavoro Fiorentino, kademeli olarak ana kentsel ilgi çekici yerlerden birine dönüştü.

Bu tarzda işlemeli nesneler küçük aile atölyelerinde yapıldı. Geleneksel olarak, Döşemeli Mobilya, Yastıklar ve Yatak Örtüsü için döşemeli, "zig-zag" veya ince yün iplikleri kullanarak eşkenar rhombuses tarafından yapılmıştır.

Nakış Barello'nun oluşturulmasındaki ana rol, kombinasyonu, çeşitli görsel efektler - derinlik, hacim, gradyan (ışık ve tam tersi ile karanlıktan germe renkleri), kontrast, tek renkli vb. Yaratabilecek renklerin seçimini oynadı.

Aynı amaç, dikiş uzunluğunun dikkatli bir şekilde seçilmesine (başlangıçta tüm dikişler aynı uzunlukta, ancak zamanla zorunlu olmamıştır) ve her yatay satırda değişmelerinin sırasını belirler.

Barzhello Nakışının zaten yaklaşık yedi yüzyılın olduğu gerçeğine rağmen, temel ilkeleri, Dorothy Kaestner'dan (1972), aynaya deneyen, aynaya deneyen, Kaleidoscope'un Nakış sunan, ") içindeki yenilikler dışında neredeyse değişmeden kaldı. Dört Yön "(" Dört Yollu Barello ", 1972). Bu teknikte, tuval çapraz olarak 4 parçaya ayrılır ve sebep iki yatay ve iki dikey yönde yapılır. Daha sonra, bu teknik 8 yöne (yatay, dikey ve çapraz dikişler, Kenneth J. Goelzer'dan 8 yollu Bargello kitabı ve "Buz Cristall", "Kaleydoskop", "Susan Kerndt'ten" Tuli Fantasy "," Tuli Fantasy "tasarımları ve 12 yönerge olarak sonuçlandırılmıştır. ("saati" yazarak Kenneh J. Goelzer).

Teknik Barello

Bargello'nun klasik versiyonunda, yukarıdan aşağıdan sağa, tuvalin 4 gecesi ile soldan sağa doğru yapılan düz bir dikey dikiş kullanılır. Bununla birlikte, modern nakış dikiş uzunluğunu da sınırlandırmaz, bu da genişlik ve adımların sayısı ilk satırda ayarlanır (sonraki tüm satırlar ilk ile aynıdır).

Bargello desenleri dikey adım deplasmanla (klasik bir alev dikişi ise, çizim, simetrik veya asimetrik asansörlerden ve inişlerden katlanır, "Alevler dilleri" oluşturur - Soğutucu, daha az "Alev". Küçük bir yer değiştirme ile, Düzgün çizgiler oluşur).

"4 Yollu Barello" ile çalışın