Babamın sitede kalan eski evin temelini sökmeye karar verdim. Yaşlandıktan sonra yaşın kendisinin yapmasına izin vermediğinden, Tacik'lerin bir tugayını işe aldı. Ve bir şekilde ziyaret etmeye geldim ve çalışanların bir şekilde ciddi fiziksel emeğe katılma arzusuyla yanmadığını gördüm. Bigadier - elli yaşın yaşındaki bir adam, bir balyoz vakfını düşürdü ve gerisi çöplerin üzerindeki taşları öğretti.
- Baba ve herhangi bir endişe işçilerinin var? Onlara ödeme yapmazsın ya da ne? - Babam döndüm.
- Neden ağlamıyorsun? Tabii ki ağlıyorum. Çalışma miktarı için para alırlar ve zaman içerisinde değiller.
- Çok daha aktif olurdu, bakıyorsun ve hızlı bir şekilde bitti. Ne zaman çekiyor, anlaşılmaz ...
- Oğul, peki, çok zekisin, sonra git ve kendin yap.
- Giderim! - Ayrıldım.
İkinci balyozu yakaladım ve vakfı yenmeye cesaret etmeye başladım. Yaklaşık yirmi dakika içinde, eski Tacik olarak aynı miktarda taşı bölmeyi başardım.
- Burada baba, bak, daha hızlı çalışabilirsin! - Babamın alnından tasarruf ettiğini söyledim.
- Görüyorum, görüyorum ... ve ne koştusun?
- Şimdi biraz dinlenip devam edeceğiz.
Oturdum, biraz hareket ettim, yine beton balyozu atmaya başladım. Bu sefer güçlerim on dakika boyunca yeterliydi ve malzemenin materyali oldukça belirgin bir şekilde büyüdü. Bu zamanda, Vakfın diğer tarafındaki eski Tacik hala balyoz tarafından ölçülüyor. Biraz zaman kaldı ve bir balyoz için kaldı. Bütün gün, aynı iş hacmini Taciklerin tanıtıcısı olarak yerine getirebildim.
Akşamları bir bankta oturuyordum ve hareket edemedim, ellerim hiç işe yaramadı ve arka verilmedi. Ve eski Brigadier-Tacik, tüm araçlarını kaldırdı, geri kalanının çöp torbalarıyla yapmasına yardımcı oldu, temiz kıyafetler içinde değişti ve ustalaşmış, tüm akşam yemeğine hazırlanmaya gitti.
Şimdi bu eski bilge Tacik'i her zaman ağır ya da monoton bir iş yapmam gerektiğinde hatırlıyorum.
bir kaynak