HARYANA'DAN MADAN LAL, Kuzey Hindistan'da, her iki eli olmadan doğmuş ve 45 yıl boyunca güvenle yaşadı. Dara cesaret edemez ve ilçede saygın bir insan olarak kabul edilir - dürüst bir işkolik. Tek ihtiyacı olan Madan, Bacaklarını, sanki söylentilerin ve önyargıların şüphesini reddetti. O bağımlı değil, ancak kendisinin geçimini yapan sorumlu bir vatandaş.
Bir çocuk olarak, Madan, sakatlığının reddedilmesine baktılar. Ailenin belge dosyalamaya çalıştığı tek bir okul değil, onu kabul etmedi - kimse ladin çocuğuna dikkat etmek ve dikkat etmek istemedi. Yetkililer, kendilerini standart emekli aylığına önem vermiyor ve sınırlandırmadı ve çocukta, kararlılığın yarısında hayal kırıklığı vardı. Bir şey yapması gerektiğini, bir şeyi başarması gerektiğini, yani kusurlu bir dış hava olarak onunla ilgili olmadığı için. Hayatta kalma ömrü, ama böyle hayat.
23 yaşında, bir terzi olacağına ve kıyafet dikeceğine karar verdi. Ama söylemek için - yapmak istemiyor, çünkü kimse ona öğretmek istemedi. Dikiş zekasının tüm ustaları, yüzüne gülmemişse, onu iyi reddetti. Kimse kıyafetleri dikebileceğine inanmadım, elleriniz yok. Makas, iğne, dikiş makinesi ile nasıl kontrol edileceksiniz?
Ama sonra mükemmel başka bir adamla tanıştı. Doğrudan soran Fatehabad'dan bir terziydi: "Nasılsın, elleriniz yok mu?" Genç bir engelli kişi, yalnızca bir şansa ihtiyaç duyduğuna, başlama fırsatı verdiğini söyledi. Terzi kabul etti ve 10 gün sonra şöyle dedi: "Bir yeteneğiniz var, iyi bir usta olacaksın." Ve Madan inanılmaz derecede memnun oldu - anlamında anlamı ortaya çıktı.
Bir yıl sonra, yerli köyündeki atölyeyi açtı. Komşulardan biri cesur taahhütleri memnuniyetle karşıladı, diğerleri homurdandı - el dikilmiş kıyafetleri olmayan adam nerede görüldü? Onu orada ne topar? Zaman ve Madan Beceri büyüdü ve minnettar müşterilerin sayısı onunla birlikte arttı. Kesinlikle tüm prosedürler, ölçümü makine ile çalışmak için çıkarmaktan, Madan, yetenekli bacaklarını yapar. Ve şimdi, Yıllardır Dürüst Emek, insanların güvenini kazandığını güvenli bir şekilde söyleyebilir. Ona kıyafet getirenlerin hiçbiri, Madana Lala'yı engelli ya da çaresiz olarak düşünmüyor, o bir toplumun haklı bir üyesidir.
Bir kaynak