Mula sa estudyante ng arkitekto, naging isang pastryer at inilipat sa Paris

Ang pangalan ko ay Maria, ako ay isang 23-taong-gulang na mag-aaral ng Magistracy sa mas mataas na paaralan ng Fine Arts sa Paris. Sa edad na 16, pumasok ako sa Moscow Architectural Institute, ngunit pagkatapos ng ilang taon nagpasiya akong maging isang confectioner. Pinatutunayan ang kanyang sarili na ang piniling landas ay tapat, gagana ako araw-araw upang maging isang propesyonal sa arte ng kendi, kahanay na natatanggap ang edukasyon ng arkitekto sa France.

Sasabihin ko kung bakit nagpasiya akong baguhin ang propesyon at bansa ng paninirahan at kung paano ito nagpasya.

Simula ng pagbabago

Sa edad na 16, pumasok ako sa Moscow Architectural Institute na may pagnanais na maging isang sikat na babae-arkitekto. Gayunpaman, pagkatapos ng 2 taon, ako ay nabighani sa paghahanda ng mga dessert. Ito tunog hindi kapani-paniwala, ngunit ang aking interes sa cake ay sanhi ng pagnanais na mawalan ng timbang. Sa una, ako ay nabighani sa paghahanda ng mababang-calorie dessert, at pagkatapos ay isang interes sa mga klasikong cake at cake lumitaw.

Isang araw, upang batiin ang aking ina, nagpasiya akong magluto ng isang kumplikadong mousse cake na may mirror icing at isang chocolate decor, sa sandaling iyon talagang nagustuhan ko ang proseso, at ang resulta. Ang larawan sa ibaba ng parehong cake.

Ang dekorasyon ng mga cake ay binibigyan ng madali sa akin - lahat ng pag-aaral sa arkitektura paaralan. Ang lasa ng lasa at kaalaman sa mga proporsyon ay pinadali ang proseso ng pagpapatupad ng mga ideya. Ang lahat ng aking mga cake ay resulta ng paghahalo ng dalawang magkakaibang propesyon.

Pagsasanay sa Paris

Nag-aral ako ng kendi sining sa Paris, kung saan ako ay tinulungan ng kaalaman ng Pranses, na sinimulan kong matuto ng isa pang 9 na taon.

Noong 2013, ginawa ako ni Nanay na isang kaarawan na kasalukuyan - mga kurso sa kendi Sa paaralan Alena Ducass, gayunpaman, sa panahon ng pagsusulit. Nakatanggap ako ng mas mataas na scholarship, kaya kung nabigo ang mga pagsusulit, mawawala na ito, na magiging isang kahihiyan. Eksakto ang parehong sitwasyon na naganap sa 2015, kapag nagpunta ako sa Paris sa Bellouet Conseil School sa gitna ng sesyon. Ngunit upang makaligtaan ang pagkakataon na matuto sa mga paaralan ng dalawang sikat na Chef ng Pranses ay imposible rin. Samakatuwid, kailangan kong matulog nang kaunti at gumana ng maraming upang mahuli ang lahat.

Sa oras na iyon, si Nanay ang tanging tao na sumuporta sa akin. Ang mga grandmothers at grandfathers ay tumawa lamang sa isang kakaibang simbuyo ng damdamin (sa parehong oras na kusang-loob na sopistikado ng aking mga cake), hindi pa isinasaalang-alang ni Itay ang bagong simbuyo ng damdamin ng kanyang anak na babae, maraming nagtaka: "Nawawalang ganoong respetadong propesyon ng arkitekto sa The Confectioner ? Ang pastry ay pareho kung sino sa bakery langis rosas. "

Ang taong natutunan ng maraming ay ang punong condryer na si Antonio Bashur. Sa sandaling hindi ko sinasadyang natagpuan ang kanyang trabaho sa internet, inspirasyon at nagpasyang ipahayag ang aking paghanga. Nagsalita kami, at inaasahang inanyayahan niya ako sa kanyang internship sa Miami, kung saan siya ay kanyang pinuno. Sa Institute may mga pista opisyal, at nagkaroon ako ng visa sa Estados Unidos.

Ang maligayang kaso na ito ay napatunayang muli: Huwag matakot na sumulat sa mga taong interesado sa / gusto / maging sanhi ng paghanga. Isulat o ipadala ang iyong resume sa mga pinakamahusay na kumpanya, sa kumpanya kung saan ka managinip upang gumana. Marami Ang mga tao ay talagang tumutugon at handang tumulong . Hindi ka mawawalan ng anumang bagay sa pamamagitan ng pagsulat ng isang sulat o pagpapadala ng isang portfolio.

Lumipat sa France.

Isa pang 9 na taon, kapag pinili ko ang Pranses bilang isang karagdagang wika sa paaralan, nahulog ako sa pag-ibig sa bansang ito at sa kanyang kultura. Sa maraming paraan, salamat sa kanyang minamahal na guro, ako pa rin Pagkatapos ay nagpasiya siya na sa loob ng 10 taon ay pupunta ako sa France . Ilipat, pagiging isang mag-aaral, laging mas madali, bukod sa, hindi ko nais na tapusin ang instituto sa isang bachelor's degree.

Mas malapit sa pagtatapos ng pag-aaral sa Moscow, nagsimula akong maghanda para sa pagpasok sa arkitektura na mahistracy sa Paris. Ito ay humingi ng maraming pagsisikap, pagpasa ng pagsusulit sa wika at hindi mabilang na mga pulong sa bureaucracy ng Pranses. Ngunit talagang gusto kong makamit ang layunin, marahil samakatuwid Nakatanggap ng Paris para sa libreng pagsasanay.

Sa sabay-sabay sa pagpasok sa mahistrado, ako ay inalok upang mag-imbento ng mga dessert para sa bagong confectionery Californicaketion sa Moscow. Tumayo ako bago pumili: Upang manatili dito at alang-alang sa pangarap ng pangangarap na makisali sa mga dessert o sundin ang isa pang panaginip - upang pumunta sa Paris. Pinili ko ang huling isa, ngunit hindi kaagad na umalis sa isang kendi at halos isang taon matapos lumipat sa France ang koponan nang malayuan. Sundin ang kalidad at pagkakaugnay-ugnay ng trabaho sa isang distansya ay hindi madali, kaya namin, sa kasamaang-palad, ay tumigil sa kooperasyon.

Ang pagkakaroon ng dumating sa Paris, ako ay nanirahan sa apartment na ako ay kinunan pa rin sa Russia na hindi ang pinaka matapat na mga panginoong maylupa. Ito ay 8-metro room para sa mga tagapaglingkod sa ika-6 na palapag sa ilalim ng bubong , walang mga bintana, walang internet at may toilet sa hagdan.

Dahil sa ugali, madalas akong sumiklab upang magluto ng cake, ngunit naintindihan ko na halos imposible, bukod pa, nagkaroon ako ng ilang uri ng paggamot. Isang araw, natutunan ng mga guro sa paaralan ng Paris ang tungkol sa aking pangalawang propesyon at inaalok upang gumawa ng cake sa huling proteksyon ng proyekto. Pagmamataas at pagnanais na patunayan sa sarili, na hindi ko pinapayagan na sabihin mo ang "hindi".

Isipin sa kusina, kung saan mahirap magluto kahit isang sanwits o scrambled egg, nagpasya akong gumawa ng cake. Sa aking arsenal ay may dalawang burners, isang maliit na microwave at isang maliit na freezer. Pagkatapos ay naintindihan ko iyan Walang imposible at lahat ng mga alinlangan at mga hadlang ay nasa ulo sa mga tao. Bilang isang resulta, ang cake na ito ay naging isang dekorasyon upang protektahan ang proyekto!

Kasalukuyan

Sa Paris, nagpasa ako ng isang pakikipanayam kay Christoph Adan at nagsimulang magtrabaho bilang isang confectioner sa L'éclair de Génie, pagsasama ng trabaho sa pag-aaral sa mahistrado. Ito ay isang mahirap na panahon, dahil kami ay nagtrabaho halos araw-araw hanggang sa gabi ay dumating at Wala kaming pahinga para sa tanghalian sa tsart, at ayaw ng mga eclair. Pagkatapos ay natanto ko na ito ay hindi akin - upang gawin ang parehong mga dessert araw-araw, bilang isang conveyor, at hindi bilang tagalikha at ang lumikha.

Nakakatawang katotohanan: Sa Europa, sa kaibahan sa Russia, ang confectioner ay sa halip isang lalaki propesyon kaysa sa mga kababaihan, dahil ito ay pisikal na mahirap na trabaho. Gayunpaman, sa koponan, walang tao ang gagawing isang relaxation, lahat ay gagana sa isang pantay na katayuan, kahit na kailangan mong i-drag ang ilang mga bag na may harina.

Ngayon patuloy akong natututo mula sa arkitekto at gumagana ang confectioner. Ang aking paboritong trabaho ay upang bumuo at mag-imbento ng mga dessert para sa mga restaurant at cafe. Kamakailan lamang, madalas akong tumatanggap ng mga panukala para sa pagtatrabaho nang sama-sama. Ang isa sa mga panukala sa aking paglalakbay sa kendi ay pakikipagtulungan sa Yulia Vysotskaya. Inanyayahan ako na maging isang punong tatak ng kanyang embahada ng pagkain sa restaurant at makabuo ng mga dessert ng tag-init.

Sa gawain ng confectioner ay isang malikhaing diskarte. Ang pinakamahalagang tool sa kusina para sa akin ay isang lapis at papel. Dahil dapat kang laging gumawa ng maraming sketch, paglutas ng mga kumplikado at kagiliw-giliw na mga gawain. Halimbawa, sa isang pastry, kinakailangan na magkaroon ng mga dessert ng Sobyet, ngunit may mas modernong feed, dahil ang babaing punong-abala ay ang kanilang tagahanga. Bilang resulta, nag-rethought ako ng pagbabalangkas at lumikha ng ganap na bagong hitsura ng mga cake, ngunit sa karaniwang lasa sa pagkabata.

Nang sa edad na 17, nakuha ko ang aking unang nasunog na pasta mula sa oven, mas katulad ng mga pancake na kumakalat sa isang kawali, hindi ko maisip na sa loob ng 5 taon ay magiging guro ako sa isang internasyonal na gastrointestinal sa Sochi. Nakatayo sa entablado sa dose-dosenang mga interesadong tao at nagpapakita kung paano gumawa ng cake na may mirror icing, Bigla kong natanto na masaya.

Ito ay naiintindihan bilang maganda kapag kinuha mo kung ano mismo ang pag-ibig mo. Ito ay hindi madali, ngunit ang mga pagbabagong ito ay katumbas ng halaga. Ang pakiramdam na ang lahat ng bagay na mayroon ka sa sandaling ito, nakamit mo ang iyong sarili, gawin mo ang iyong sarili, hindi mailalarawan, ito ay nakatayo walang tulog gabi at lahat ng pagtagumpayan kahirapan.

Kadalasan ay iniisip ko na pinili ko ang isang kakaiba at gusot na sitwasyon ng buhay. Ang pamumuhay sa dalawang bansa ay sapat na mahirap, kaya kung minsan ay may pagnanais na umalis sa lahat. At pagkatapos ay natatandaan ko kung magkano ang pagsisikap kong maging saan ako ngayon.

Sa kasamaang palad, ang arkitektura paaralan ay tumangging magbigay sa akin ng isang dokumento na kinakailangan para sa internships mula sa sikat na cedric garlet, na naging pinakamahusay na confectioner sa mundo sa 2017, bagaman nagpunta ako sa kanya 2 mga panayam. Naaalala ko kung paano nagulat ang isang empleyado ng administrasyon sa paaralan: "Tunay na kakaiba, ikaw ang unang mag-aaral na nagtanong sa akin ng pahintulot sa internship sa kendi, at hindi sa arkitektura firm."

Ito ay lumiliko kung pag-aralan mo ang ilang propesyon, pagkatapos ay wala kang karapatan na pumasa sa internship o ganap na magtrabaho sa ibang lugar. Ngunit may tiwala ako: kung ano ang dapat mangyari. Kaya ako ay nagdamdam Buksan ang kendi sa Paris at maging isang propesyonal.

Mabuhay ako araw-araw sa kawalan ng katiyakan, kung minsan pinahihintulutan ko ang aking sarili na babaan ang aking mga kamay, dahil hindi ko pa rin naiintindihan kung ginagawa ko ang ginagawa ko, at ano ang pangwakas na layunin. Ngunit tila sa akin na ang aking pinakamahalagang pagnanais ay isulat ang iyong sariling kasaysayan na hindi katulad ng iba. Naniniwala ako na Kung mahilig ka sa iyong ginagawa, ang buhay ay sasagot sa mga pagkakataon, mahahalagang pagpupulong, mga bagong impression at mga pagkakataon.

Isang pinagmulan

Mula sa estudyante ng arkitekto, naging isang pastryer at inilipat sa Paris

Simula ng pagbabago

Pagsasanay sa Paris

Lumipat sa France.

Kasalukuyan

Magbasa pa