Vladimir Kratanov 59 taong gulang. Hindi niya nakikita mula sa kapanganakan, ang lahat ng kanyang buhay ay nagambala sa pamamagitan ng mga random na kita, ngunit ganap na hindi na kailangang mag-sorry. Halimbawa, nagtayo siya ng bahay. At para dito, nakikita mo, at hindi lahat ay may kakayahang lumiko.
"Hanapin kung saan ang biktima!"
Si Vladimir ay naninirahan sa Ryazan ang karaniwang buhay ng taong may kapansanan sa Ruso. Karamihan, sa kasamaang palad, nakakahiya.
"Bulag ka ba?! Hanapin kung saan ang biktima! " - Ano ang kawalang-galang, ang mga daga ay walang alam. Kaya ang isang tao na may isang tungkod, patulak at grumbling, sumigaw passersby lahat ng aking buhay. Isang araw, mas masahol pa - kinuha ito ng mga pasahero ng bus para sa isang bulsa na magnanakaw, na nagpapanggap lamang. Ilabas ang mga huling salita at sanhi ng isang sangkap. Sa insidente, siyempre, nakilala, ngunit nanatili ang sediment. At pagkatapos ay lumitaw si Dick.
- Dumating sa VTEC baguhin ang battered certificate ng taong may kapansanan, tinanong nila ako doon: "Siguro iba pa kailangan?" Itinturo ko ang ganito: "Ang aso ay ..." At ito ay nakaayos na maaari itong isagawa: Ako ay ipinadala sa "aso" na paaralan sa Balashikha, itinuro na pinamamahalaang sa isang ping konduktor, "ang sabi ng mga daga.
Doon, si Vladimir at naging kaibigan na may itim na labrador, mula noon ay hindi sila bahagi.
"Pagkatapos ng lahat, ito ay, - mga tala Ryazanese pagbabago," kung ang isang hukay o isang hangganan sa paraan at walang oras upang gumanti, siya stumbled, nahulog. Sa pader sa halip na ang pinto ay maaaring imprinted. At ang aso mula sa lahat ng ito ay nag-aalis, na may isang ilang mas madaling mabuhay sa isang domestic plan, sa mga araw-araw na trifles.
Ito ay kawili-wili
Ang mga bisita sa eksibisyon sa Yekaterinburg ay nagtanong upang masakop ang mga hubad na katawan sa mga kuwadro na gawa
Nilinaw ng mga direktor ng mga Avenger ang kapalaran ng Loki
Ministro ng Pananalapi ng Russian Federation iniulat ang paglago ng sahod ng mga empleyado ng estado sa 2020
Ang aso ay maaaring maprotektahan ang may-ari mula sa panganib, ngunit mula sa paglahok ng mga tao - sa walang paraan. Hindi bababa sa alulong.
Sa paanuman ang drayber ng bus, nakikita ang isang taong may kapansanan na dumating sa salon na may isang aso, ay nagtulak sa kanyang leeg, na nagpapasigla sa kanyang kalupitan dahil siya ay alerdyi sa lana. Sa isa pang oras, kapag ang mga daga ay tumawid sa kalsada sa berdeng ilaw, ang minibus ay naka-hook ito ng salamin - nagpasya ang drayber na siya ay nahulog. Pinamunuan lamang ni Vladimir na muli ito sa kanyang kakilala: "Bulag ka ba?!"
"Tanging salamat sa kagubatan ay buhay," binabayaran ni Vladimir ang PSU. - Siya ay "pinabagal" sa oras, pagbaril sa akin hindi magkano.
Ang mga daga ay nagretiro. Minsan kung minsan ang isang tao ay maaaring gumana minsan.
"Masaya akong nagtrabaho nang masaya - ang opisyal na suweldo ay abala," sabi ng tao. - Ito ay isang harina para sa akin - umupo nang walang kaso. Kaya gusto mong pakiramdam na kinakailangan! Ngunit sa Ryazan para sa bulag na trabaho. Nagkaroon ng isang enterprise para sa bulag, ngunit collapsed.
Ang mga daga ng kanyang pamilya ay hindi nakakuha. Ang kanyang katutubong shower ay dalawa lamang - ang tapat na titi at matatandang ina. Para sa kanila, ginawa niya ang kanyang pagtatayo ng pagtatayo.
6x6 para sa minamahal na ina
Ang lahat ay nagsimula sa ang katunayan na ang brick wall ng lumang bahay ay collapsed, erected pabalik sa 1911. Ang 80-taong-gulang na ina ni Krynson noong panahong iyon ay nasa isa pang silid - iniligtas ito. Sa lungsod sa anak ng kanyang buried Galina Nikitichna upang ilipat ang flatly tumanggi. "Sa nayon ay mabubuhay ako," sabi niya. - Gumawa ng hindi bababa sa isang slash, sa paanuman ayusin. "
Di-nagtagal bago ang pagkawasak ng bahay, nagsimulang gumawa si Vladimir ng tag-init na beranda. Sa una, naisip ko na palibutan ito sa mga dingding, pumukaw, pinipiga ang taglamig - at doon ay magbibigay ito sa Diyos.
- Boards binili, - sabi ng mga daga, - at sila ay nabili lamang ng anim na metro. Nasaan ang dalawang metro upang bigyan? Pagkahagis? Paumanhin. Mayroon akong bawat sentimos sa account. Nagsimulang magtayo ng anim hanggang anim. Narito na, nais mo hindi mo gusto, ang bubong ng double ay dapat na. Bilang resulta, ito ay naging: isang entrance hall, kusina, isang silid ng mga mom, isang malaking bulwagan, isang silid para sa kalan at isang boiler na may lababo. Pagkatapos ay nakalakip ang teraya.
Ang bahay ng daga ay hindi kastilyo, hindi isang obra maestra ng arkitektura, kundi malakas. At mainit-init. At wala nang kailangan. Tulad din ang ligaw sa nayon. Siya ay impatiently whining at wags ang buntot - marinig lamang mula sa may-ari na pumunta sila sa ina.
Bilang isang nagtuturo sa sarili tagabuo, nakakakita wala, ay kinokontrol na may isang palakol, martilyo, drill at pabilog? Gaya ng lagi - sa pagpindot.
"Nakatulong ang kahirapan," hindi inaasahan ni Vladimir ang layo. - Walang pera, na ang lahat ng aking sarili at kailangan kong gawin.
Walang mga guhit, siyempre, hindi: Sinabi ni Vladimir na "ang bahay ay dumating sa ulo." At may orientation sa espasyo imbento ang orihinal na solusyon.
- Ipasok ang cassette sa tape recorder, i-on - musika para sa akin at mayroong isang reference point. Kaya tinutukoy ko ang direksyon at distansya. Sa bubong ay umakyat ako - hindi ako tumalon dito. Kinukuha ko ang aking kamay, inilalagay ko ang binti - kung nararamdaman ko ang isang maaasahang suporta, pagkatapos ay lumipat ako. Sa pangkalahatan, ang lahat, tulad mo, lamang nang walang taros.
Ang pinakamahirap na bagay ay upang bumuo ng isang bahay na hindi isang anim na nozzle. Ang antas ng hindi pa natatanda ay hindi tumutukoy. Ang mga mata ni Vladimir sa isyung ito ay ina at sa kapitbahay na iminungkahi, pababa upang kumuha o mas mataas. Naghahain din sila ng mga nahulog na mga kuko, mga tool.
Ang bluff ay lumabas na may mga plastic window, at pagkatapos ay hindi sa kasalanan ni Vladimir. Makipag-ugnay sa isang kumpanya, binayaran ang 25,000 rubles, at siya ay nalinlang. Kaya ang bulag na tao ay nanatili nang walang mga bintana, at walang pera. Ngunit ang mundo ay hindi walang mabubuting tao: kapag ang mga daga ay dumating sa isa pa, mas maaasahan (na-prompt na pamilyar) ang kumpanya upang malaman kung magkano ang kailangan mong maipon sa ikalawang hanay ng mga bintana, at sinabi tungkol sa panlilinlang, ang puso ng direktor mula sa kuwentong ito nanginginig. Maligayang pagdating sa double-glazed windows nang libre. "Huwag lang sabihin sa sinuman," tinanong niya ang kanyang patron. - Maraming nalinlang, at hindi namin matutulungan ang lahat. "
Ngayon sa mga plano ni Krynshanov - upang ilagay ang paliguan.
"Ako, lumpo, pinamamahalaang upang tulungan ang isang tao!"
Ilang taon na ang nakalilipas, ang guro ni Ryazan na si Larisa Nikolaenko ay lumikha sa parehong mga pasanin, malapit sa bahay ni Vladimir, ang proyekto ng bansa na "maliit na bansa": Sa tag-araw, ang mga bata na may mga sakit sa isip ay maaaring dumating sa rehabilitasyon. Mabuhay nang walang mga magulang - matuto na maging malaya. Pilyat, paninirang-puri kahoy na panggatong, lumago gulay sa hardin, pagkatapos ay maghahanda din sila ng mga tanghalian at dinners magkasama. Sa gabi ay kumanta sila ng apoy. Ang lahat ng ito ay tumutulong sa kanila na lumago at makihalubilo.
Ang tag-init na ito ay ipinaglihi upang bumuo ng isang kusina ng tag-init na may terrace, ang mga boluntaryong pang-adulto ay inanyayahan, na kukuha ng pagtataguyod sa mga batang ward. Si Vladimir Krysanov ay nagboluntaryo upang tulungan ang isa sa mga una. Bago iyon, ang bulag na kapatas ay nagtatag ng isang sistema ng pagtutubig sa isang "maliit na bansa", itinayo ang mga tulay sa pond, nagtayo ng manok.
"Vladimir - isang malaking kaibigan ng aming proyekto," sabi ni Larisa. "Nang malaman ko na siya ay isang bulag na paraan, nagtayo ng isang bahay mismo, ay nagulat. Ang parehong reaksyon para sa lahat ng tao na sinasabi ko tungkol dito. Ang tiyaga nito at purposefulness ay maaari lamang ma-envied. Tulad ng kakayahang makahanap ng karaniwang wika sa mga espesyal na bata.
"Unang napahiya kong mag-alok ng tulong ko," admits vladimir. - Akala ko, biglang tumanggi ... sabihin: "Well, ano ang maaari mong gawin ito?" Ngunit tinanggap ako. Tunay na nagpapasalamat para dito. Nakikita mo, hindi kaya kailangan ko sa akin kung magkano ang mga ito. Ako, lumpo, pinamamahalaang upang makatulong sa isang tao! May ganoong kawikaan: kapag masama ang pakiramdam mo, tulungan mo ang mga mas masahol pa. At pagkatapos ay ang taong may kapansanan ay nararamdaman na hindi masyadong mahirap.
"Kale", "mahirap" ... Kapag tiningnan mo si Vladimir, ang mga nakakatakot na kahulugan ay hindi naisip! Kami, sa walang kabuluhan, ay dapat ding matuto mula sa kanyang pagtitiyaga, tiyaga, maraming at uhaw para sa aktibidad.