Susunod, ng may-akda ng may-akda Zauda:
Gusto kong ibahagi sa iyo ang aking memorya tungkol sa pagkabata, tungkol sa mga oras na kami ay nanirahan sa South Urals.
Ipinanganak ako noong 1984 sa Ulan-ude. Nakilala ng aking ama ang aking ina, kagandahan mula sa nayon ng rehiyon ng Magnik Chelyabinsk, kapag nag-aral sila sa mga chimel (Chelyabinsk) sa parehong grupo. Kaya't lumitaw ako, at pagkatapos ay ang aking kapatid.
Kadalasan, tuwing tag-init sa pagkabata mayroon kaming mga magulang ng aming ina. Si Lolo at Lola ay nanirahan sa isang kahoy na bahay, na, gaya ng sinabi sa akin ni Nanay, itinayo ang mga bihag na Germans pagkatapos ng digmaan. Ang bahay ay nakatayo (at ngayon ay nagkakahalaga) sa isang balangkas ng mayabong lupa, kung saan ang mga bushes ng pula, itim na currant lumago, Malina, Victoria, at, siyempre, patatas, repolyo, pipino at mga kamatis.
Ang lolo ay may mga gintong kamay. Hindi ko maalala ang aking lolo, yamang, sa kasamaang palad, namatay siya noong 1990, ngunit, ayon kay Babasi at Nanay, at, higit pa, para sa kung ano ang nanatili sa kanya, maaari kong hatulan kung paano ang technically competent, erudite, neat at, sa Parehong oras, mapagmahal na kalikasan at ang kanyang kagandahan, siya ay siya. Ang bahay ay Browning at pininturahan na may maliwanag na berde, sa courtyard - concreted track, sa kanan at kaliwa - mga bulaklak para sa nakakatawa na bakod na ipininta sa maliliwanag na kulay.
Naaalala ko ang katimugang Ural para sa lahat ng aking buhay sa aking malambot at nababago klima - sa tag-init madalas na bagyo, at sa taglamig ito ay nangyayari sa snow; makatas victoria, maaaring ito ay nasira at pagod sa asukal; pares ng gatas, kaya taba at masarap; Ang kawan ng mga baka, kambing at tupa, na lumakad nang maaga sa umaga, at sa gabi ay bumalik sila, na nababagay ng mga pastol, at alam ng bawat hayop kung saan matatagpuan ang bahay. Sa pamamagitan ng paraan, para sa ilang kadahilanan ang mga lokal ng Ang kawan ay tinawag na kawan. Ito ay kagiliw-giliw na para sa amin upang matugunan ang "tabun", ngunit ito ay kagiliw-giliw na gastusin ito, kaya sa paanuman ang bass ay naalala upang gisingin kami sa umaga (relo sa alas-6 ng umaga) kapag siya kicked ang baka upang manginain.
Naaalala ko ang mga daluyan ng tagsibol sa aming kalye, nang ang kapatid at ako ay pinapayagan para sa maraming mga barko para sa ilang araw sa isang hilera hanggang sa ang mga chippet ay nagsimula sa pagdugo; pangingisda sa robus ng Kusa, kung saan ang aking kapatid na lalaki ay nahuli ng "malayavok" at pescare "sa bangko" - isang bilog na butas na may lapad na 3-4 cm ang pinutol sa isang polyethylene lid, ang takip ay lasing sa bangko , ang mga bumps ay pinagaan sa bangko, ang mga bumps ay nakatali sa garapon; "Alarm" mula sa galit na trifles - ang isda ay nalinis at pinirito sa mga itlog sa isang kawali.
Mayroon akong maraming mga impression, ngunit ito ay ang lahat ng pagkatapos ng aking lolo, nang ang aking kapatid na lalaki at ako ay dumating sa tag-init sa Babius.
Sinubukan ni Lolo na huwag lamang mapabuti ang kanyang site at ang bahay, kundi pati na rin sa kalye. Sa tabi ng bahay sila ay nasira ng parisukat sa anyo ng isang pinahabang tatsulok na naka-frame sa pamamagitan ng mga kalsada. Ang mga saplings ay nakatanim - birks, rowan; Sa pagitan ng mga puno sa isang gilid ng parisukat ay ibinigay ng mga bangko, at mula sa aspalto kalsada - cast-iron fences.
Sa pamamagitan ng kalsada, inorganisa ng lolo ang isang plataporma para sa mga bata, welded isang swing at horizontal barns. Sa kasamaang palad, pagkatapos ng kanyang kamatayan, unti-unti, para sa mga 25 taon na ito, ang mga lokal na bagay ay sumabog, naalis na nila, naipasa sa metal.
Dagdag dito ay magsasalita kami tungkol sa homemade ng aking lolo.
Unang homemade at, sa palagay ko ang pinaka-natitirang para sa oras nito ay isang three-wheel car engineer na disenyo ng L.I. Isang soro. Itinayo ito ng lolo noong 1957 ayon sa mga guhit, na inilathala sa isa sa mga magasin, malamang, ito ay isang "pamamaraan - kabataan." Tulad ng sinabi ko sa Babusi, isinulat ni Lolo ang may-akda ng kotse na ito.
Iyan ang nakita ko sa Internet:
"... isang makina lamang ng amateur designer L.I. Si Lisa ay salungat sa mga rekomendasyon ng mga eksperto. Itinayo niya noong 1957 ang kotse ng isang hindi pangkaraniwang anyo. Ang kanyang double outdoor body na walang pinto ay kahawig ng isang scooter body. Sa front edge ng katawan ay "naka-embed" motorsiklo engine Il-49 (346 cm3, 11.5 l. P.). Ang kanyang silindro ay kumilos sa daloy ng counter air at hindi nangangailangan upang palamig ang fan.
Ngunit ang pinaka-kagiliw-giliw na bagay - ang engine nagdala sa harap gulong! Bukod dito, L.I. Si Lis, engineer sa espesyalidad, ay malinaw na kinakatawan ang mga paghihirap na naghihintay para sa paggawa ng mga compact na bisagra ng pantay na angular velocities sa handicraft. Samakatuwid, inabandona niya ang kinokontrol na gulong sa harap. Kahit na maliit sa laki (5.00-10 "gulong), sila ay humingi kapag ito ay lumiliko sa halip malaking gulong wheeled niches. Kung ang mga gulong sa harap ay hindi umiinit, pagkatapos ay ang laki ng mga niches, lalo na sa transverse direksyon, bumababa at sa pagitan ng mga ito ay malayang plano para sa driver at pasahero.
Dapat pansinin na pinamamahalaang L. I. Fox gumawa ng isang rear wheel ng kanyang kotse. Ang napaka liwanag nito (ang nilagyan ng masa ng mga 170 kg) ang kotse ay napaka-simple at maaasahan.
Sa kasamaang palad, ito ang tanging halimbawa ng isang front-wheel drive na kotse para sa mga taong ginawa sa aming bansa ... "
Sa isa pang site na isinulat nila: "... Ang kotse na ito ay itinayo sa isang solong kopya noong 1957 ..."
Pinaghihinalaan ko na, marahil, bukod sa aking lolo, sinubukan din ng isang tao mula sa mga manggagawa na bumuo ng gayong kotse. Sa kasamaang palad, ang mga teknikal na katangian ng Santa kotse ay hindi kilala sa akin, ngunit sa palagay ko hindi sila naiiba mula sa mga katangian ng kotse L.I. Isang soro. Ang Santa Car ay hindi nakaligtas hanggang sa araw na ito, hindi ko alam kung gaano siya umiiral. Tila sa akin na ang lolo ay disassembled sa kanya pagkatapos ng ilang oras bilang hindi kailangan.
Mas interesado siya sa pagpasa ng kagamitan para sa ekonomiya. Samakatuwid, dalhin ko sa iyong pansin ang isang three-wheel scooter na ginawa mula sa "Tula" (tinawag na lolo "traktor").
Sa scooter, ang lolo na may Babius ay pumunta sa pouch - upang mow ang hay, pagkatapos hilera ito, magtapon ng isang stack, at sa taglagas sila export hay sa isang homemade troli.
Pagpuno:
Nagkaroon din ng mini-tractor, na ginamit para sa pag-aararo sa hardin, paminsan-minsan ay napunta sa pouch.
Para sa kanyang apong lalaki, ang aming pinsan na lolo ay nagtayo ng tatlong chain na may isang D6 engine. Dream ng lahat ng mga lalaki ng oras na iyon! At ang aking kapatid na lalaki at ako ay sumakay dito noong dekada 90.
Isa pang homemade - Motoroplug:
Magdaragdag ako ng isang artikulo mula sa "mga technician ng kabataan" №12 para sa 1956
Iyon lang. Salamat sa iyong pansin) Huwag kalimutan ang iyong mga magulang, grandparents)
Ang mga larawan ay ginawa ng lolo. Na-scan ko.
Isang pinagmulan