Papertole, art frycis o 3D decoupage, na kilala rin bilang volume decoupage, ay ang sining ng manu-manong pagputol at paglikha ng tatlong-dimensional na mga imahe mula sa flat printing.
Mayroong maraming mga bersyon ng pinagmulan ng pamamaraan ng PaperTole, sa form na ito, tulad ng ito ay kilala sa amin ngayon. Ngunit ang mga ugat ay malinaw na dapat na hinanap sa Japan. Sa maraming mga siglo, ginagawa ng Hapon ang paglikha ng mga magagandang produkto mula sa papel, natitiklop at dekorasyon ito sa isang paraan na mula sa isang dalawang-dimensional na dahon upang makakuha ng isang tatlong-dimensional, volume na imahe.
Ang mga sample ng Eastern varnished products, dinala sa ika-17 siglo sa Europa, nabuo ang batayan ng pag-unlad ng isang bagong decoupage para sa mga Europeo. Narito ang isang decoupage sa kanyang kakanyahan lamang at isang collage. Ang pangunahing paggamit nito ay matatagpuan sa isang negosyo sa muwebles kapag ang komposisyon ng cut-iguguhit (at mamaya - naka-print) na mga imahe pinalamutian ng mga bagay na kasangkapan at kahoy na panloob na mga item, na kung saan ay natatakpan ng maraming mga layer ng barnisan, minsan hanggang sa 15-20 layer.
Ang Pranses at ang mga Venetian ay nagpabuti ng pamamaraan ng decoupage halos sa form na naiiba mula sa kasalukuyang isa. Sa paglipas ng mga taon, ang tekniko ay sumailalim sa mga pagbabago para sa karamihan sa pamagat at ngayon ay tinatawag na Papertole, Papier Tol at 3-D (three-dimensional) decoupage.
Ang pinakadakilang splash ng interes sa Papertole ay naobserbahan sa 30s ng huling siglo sa Estados Unidos. Sa mahirap na mga taon ng pang-ekonomiyang depresyon, ang mga dekorador ay sapilitang gumamit lamang ng abot-kayang materyal, na palaging nasa kamay. Kakatwa sapat, ang materyal na ito ay naging mga greeting card na maaaring seeded sa bawat tahanan. Ang pag-alis at pagtanggap ng maraming Christmas card ay karaniwang bagay sa bawat pamilya. At pagkatapos ng mga pista opisyal, ang mga postkard ay naging isang hindi nagamit na basura at alikabok sa mga storage room. Ngunit hanggang sa ang isang tao ay naganap upang i-cut ang paulit-ulit na mga imahe at ilagay ang mga ito sa isa sa isa upang makakuha ng lakas ng tunog.
Ang susunod na alon ng interes sa dami ng decoupage ay pinagsama ang mundo sa huling bahagi ng dekada 70 ng unang bahagi ng huling siglo.
Ang Papertole ay isang napaka-kawili-wili at kamangha-manghang uri ng sining na nagbibigay-daan sa iyo upang pumasa at linya, at ang lalim ng imahe. Para sa pagproseso, ginagamit ang lima o anim na naka-print na mga kopya (at sa ilang mga kaso, depende sa pagiging kumplikado ng napiling larawan). Upang lumikha ng isang larawan mula sa mga duplicate, ang mga imahe ay pinutol ang mga bahagi na naisip mong bigyan ang lakas ng tunog, at pagkatapos ay ang mga bahagi ay nabuo at nakadikit kasama ang batayan ng batayan. Ang isang ph-neutral silicone ay ginagamit bilang kola, na nagbibigay-daan upang makamit ang isang tatlong-dimensional na epekto. Sa hiwalay (bukas) na mga seksyon ng imahe upang mapahusay ang visual effect, maaari mong gamitin ang barnisan o magpakinang.
Sa imahe ng RaperTole, kaugalian na i-highlight ang 3 zone: background, foreground at intermediate layer zone.
Ang pangunahing bagay sa pagbuo ng lakas ng tunog ay upang magkasabay ang mga katangian ng likas na pananaw, tulad ng nakikita ng mata ng tao. Bago ang pakikisalamuha sa mga layer ng imahe, kailangan mong bumuo ng isang uri ng fragment na nakikita ng hitsura. Ang kahanga-hangang gawain na isinagawa sa pamamaraan ng Papertole ay naiiba mula sa mabubuting kwalipikasyon kung saan nilikha ang sculptural form ng imahe. Malinaw na layers at gawin itong sama-sama. Mahalaga na bumuo ng isang mini sculpture. Ito ang nagdudulot ng pagiging totoo sa larawan. Sa parehong layunin, ang mga fragment ng pinatuyong halaman ay maaaring ma-embed sa ilang bahagi ng larawan (halimbawa, pagdaragdag ng mga tunay na dahon ng isang pako para sa pag-print mula sa tropikal na kagubatan).
Matapos ang larawan ay nakolekta, pinipili ng artist ang ilang mga lugar ng lacquer na nakabatay sa tubig. Ginagawa ito upang "linlangin" ang mga mata. Ang mga lacquered area ay sumasalamin sa liwanag, at ang mag-aaral ay tumutugon sa intensity ng pag-iilaw bilang isang lens ng camera. Kung ang focus ng camera ay pumapasok sa bagay na sumasalamin sa liwanag, ang diameter ng butas sa diaphragm ay patuloy na nagbabago, tumutugon sa mga pagbabago sa liwanag ng bagay. Ang mga mata ay kumilos sa parehong paraan. Samakatuwid, ang mata ng tao ay maaaring maging "fooling", maingat at piliing lacquered ang mga imahe ng imahe, na tumututok sa 3D na epekto.
Kung nais mong bigyang-diin ang vintage character ng imahe, pagkatapos, sa kabilang banda, hindi mo dapat gamitin ang barnisan at magpakinang. Hayaan ang imahe umaakit lamang ng isang hitsura dahil sa mahusay na pagputol at mataas na kalidad na pagbuo ng iskultura ng mga elemento. Ito ay hindi mas mahalaga kapag nakatayo estilo.
Ang pinaka-karaniwang operasyon sa pamamaraan ng RaperTole ay naka-frame sa "malalim" na mga frame tulad ng mga ukit. Ang ganitong disenyo ay nagbibigay-daan sa iyo upang muling bigyang diin ang lalim ng imahe at gamitin ito bilang isang pader ng sining ng pader. Ang Beoble, ang Raperole ay kadalasang ginagamit upang gumawa ng mga postkard at kaso ng yari sa kamay.
Kung nais mo ang iyong trabaho upang maakit ang mga hinahangaan na pananaw, kailangan mong maghanda para dito. Mag-ingat, pagpili ng isang imahe. Kapag pinili mo ang pagguhit, magsikap na makahanap ng mga malinaw na linya na maaaring i-cut, at maiwasan ang mga kumplikadong katangian ng uri ng mga korona ng mga puno o mga larawan ng buhok, na sa raperole ay napakahirap upang ihatid ang makatotohanang.
Ang mga pangunahing tool na kinakailangan para sa Raperole ay isang matalim na kutsilyo, banig (bedding) para sa pagputol, hubog gunting, tweezers, papel ng iba't ibang kulay at mga texture, pati na rin ang kola.
Ang papel para sa RaperTole ay dapat na masikip at mabigat. Ang hindi wastong pagpili ng papel ay maaaring lumikha ng mga problema kapag gluing o glazing fragment. Kung ang papel ay manipis, ang madulas na lugar mula sa kola ay leaked sa tuktok na layer ng imahe. At tiyak na masira ang lahat ng gawain.
Ang isa pang problema ay ang pagpili ng kola. Pumili ng silicone na naglalaman ng acetic acid. Maaari itong tukuyin sa amoy. Ang mga katulad na silikon ay ginagamit para sa glazing glass kung saan ang acetic acid ay kapaki-pakinabang para sa ukit ng salamin at pagtiyak ng mabuting komunikasyon na may isang ibabaw. Sa raperole, imposible ang paggamit ng naturang malagkit, dahil tiyak na tumagas ito sa papel.
Bilang karagdagan sa itaas, kakailanganin mo ang isang supply ng pasensya at walang hanggan, kung wala ito ay hindi maiisip upang lumikha ng eleganteng at maingat sa paggawa ng mga imahe ng rehimyento.
Kaya, kung ripened ka upang subukan ang iyong sarili sa isang bagong field, magsimula sa isang bagay na mas madali. Bilang isang unang hakbang, piliin ang larawan na nais mong gawin ang lakas ng tunog. Halimbawa, ito ay:
Ikalawang Hakbang: Gupitin ang mga detalye mula sa duplicate ng pangunahing imahe at tiklupin ang mga ito sa mga layer.
Ngayon ang mga detalye ay dapat na nakolekta sa pangkola.
At sa konklusyon, ito ay nananatiling lamang upang pumili ng angkop na frame.
Narito pa rin ang mga sample ng mga larawan.
Isang pinagmulan