Eksakto. Sa Middle Ages, ang isang tao ay eksklusibo para sa pagniniting. Kinailangan nilang magtrabaho para sa isang mahabang panahon at mahirap na magtrabaho upang matuto ng sining ganap na ganap. Marahil sa tingin mo ito ay lamang entertainment para sa mga lumang kababaihan sa isang bench o housewives malapit sa TV? Tulad ng ito ay naka-out, ito "pulos babae" trabaho ay hindi sa lahat. Ngayon ay magsasalita kami tungkol sa kasaysayan ng pagniniting.
Kamakailan lamang, ang pagniniting ay nakakuha ng napakalaking katanyagan. Mayroong maraming mga tao sa network upang makipagpalitan ng mga diagram, mga pattern at mga tip sa pagpili ng sinulid o spokes. Maraming mga larawan ng kanilang mga gawa sa publiko. Gayundin nang hindi nahihirapan, maaari kang makahanap ng maraming mga aralin at master klase upang mangunot ang lahat ng anumang bagay. At dito ang mga kababaihan ay tiyak sa karamihan. At ang simula ng ito ay dapat na, isipin, ordinaryong mga mangingisda. May isang palagay na ang bapor ay ipinanganak mula sa paghabi ng mga network ng pangingisda.
Dagdag pa, natutunan ng mga tao na gumawa ng tela na may dalawang karayom na tinatawag nating mga karayom ngayon. Kaya, ang mga medyas ay namamalagi kahit sa sinaunang Ehipto. Pinalamutian ng mga Masters ang kanilang trabaho sa masalimuot na mga pattern at isang kumplikadong dekorasyon.
Sa Europa, nagsimula ang paghawak ng humigit-kumulang sa 1275. Ang mga produkto ay inilaan ng eksklusibo para sa mga kinatawan ng pinakamataas na klase. Ang mga niniting na niniting na tisyu ay natagpuan sa mga libingan ng pamilya ng hari ng Espanya. Ang materyal na ito ay hindi lamang pagod, kundi pati na rin ang banal na kapangyarihan sa loob nito. Sa pamamagitan ng 1400, ang pagniniting ay tulad ng banal na kasanayan. Sa sinulid at pagniniting karayom, madalas nilang inilarawan ang Banal na Birheng Maria.
Noong 1400, ang isang espesyal na kapisanan ng mga knitters ay nilikha upang sanayin ang bapor na ito, pati na rin kontrolin ang kalidad at pagpepresyo. Ang Guild ay eksklusibo ang mga lalaki. Upang makuha ito ay hindi madali, halimbawa sa Kuznetsov Guild.
Ang mga malabata lalaki na dumating sa pag-aaral ay dapat na natutunan ng mas maraming bilang anim na taon upang opisyal na makuha ang pamagat ng Knitter.
Ang unang kalahati ng apprenticeship ay mag-aral sa isa sa mga Masters ng Guild, at ang iba pa - sa permanenteng paglalakbay. Kinakailangan upang malaman kung aling mga pattern at mga loop ang ginagamit sa ibang mga bansa at rehiyon.
Pagkatapos ay ipinasa ng mga bagong knitters ang isang espesyal na pagsusulit. Kinailangan nilang itali ang isang buong serye ng mga natapos na produkto: stockings, shirt, sumbrero at napakadalas kahit na knitwear carpet. At ito ay hindi lamang isang solong kulay na piraso ng tela. Ang isang masalimuot na mga pattern at bibliya plots kinakailangan lamang birtuoso kasanayan. Ang mga halimbawa ng gayong mga karpet at ngayon ay naka-imbak sa Victoria at Albert Museum sa London.
At kung ang Master ay talagang nakamit ang pagiging perpekto sa kanyang sining, maaaring siya ang opisyal na knitter ng pamilya ng hari - ang pinakamahalagang kinatawan ng propesyon sa kanyang bansa.
Ang inisyatiba sa pagniniting ng isang babae ay naharang lamang sa panahon ng Victoria. Sa panahong iyon, ang pagniniting machine ay naimbento na at para sa manu-manong mga merchant ng trabaho ay tumigil na maging interesado. Kaya ang pagniniting mula sa mga komersyal na klase ay naging isang libangan.
Noong 1880, ang pagniniting medyas, scarves at guwantes para sa minamahal ay isang naka-istilong tradisyon sa mga romantically tuned ladies at maidens.
Isang pinagmulan