Ang proyektong "Claustrophobia" ay ipinaglihi bilang isang maliit na pag-aaral ng mga social space - mga pasukan sa mga gusali ng mostsk residential. Kinailangan niyang sagutin ang tanong: Bakit gusto ng mga tao na gumawa ng isang personal na panlabas, sa panlipunang espasyo, at ibahin ang anyo nito, batay sa kanilang mga kagustuhan sa aesthetic.
Gayunpaman, aminin ko, hindi ko natanggap ang sagot sa tanong na ito - sa proseso ng pagbaril, natanto ko na ito ay hindi tama formulated at ang proyekto ay malamang na hindi maikli. Dumating ako sa konklusyon na kailangan mong humingi ng isang tanong hindi tungkol sa aesthetic pang-unawa ng isang tao sa paligid sa kanya, ngunit tungkol sa kanyang sikolohikal na pangitain. At, tulad ng naisip ko, ito ay nagkakahalaga ng paghanap ng isang takot na nais ng isang tao sa mga manipulasyon nito kung hindi manalo, pagkatapos ay hindi bababa sa minimize.
Buhay sa isang tipikal na home-book sa Minsk at nakikita ang mga lugar na ito araw-araw, natanto ko na ako ay may claustrophobic. Sa palagay ko hindi ako nag-iisa sa aking takot, dahil, kung hindi man, ang mga pader ng mga pasukan ay malinis.
Ang mga pasukan ng aming mga tahanan ay nasa uri ng mga puwang na "claustophobic". Marahil na ang dahilan kung bakit ang aming thrust ay napakahusay upang palakihin ang mga ito, palawakin, ipaalam sa kanila liwanag, mapang-akit na mga imahe.
Kaya ito ay, o hindi, ngunit ang proyekto ay naging kawili-wili. Siya ay nagsasalita ng maraming tungkol sa mga taong pinalamutian ang kanilang mga pasukan.
At claustrophobia ay isang tanong. Sumasang-ayon ka ba sa mga konklusyon na ginawa ng photographer?
Isang pinagmulan