Ang Bryansk Wizard ay lumikha ng mga interior ng palasyo sa bahay ng nayon at tinatalakay ang ideya ng kanyang mini-ermitage sa Piotrovsky.
Sa pinakamalayo na sentro ng distrito ng Bryansk, ang Klimovo, ay nawala sa pine outback ng lugar, kung saan ang Slavic Trinity Slavic Troitz - Russia, Ukraine, Belarus, - sinuman ay magpapakita ng isang sikat na bahay ng Akulov. Tinatanggal nito ang kalangitan na may kulay ng blueberry mula sa kalayuan, lahat sa mga larawang inukit, kasama ang mga tagadala ng frontal deer, na may isang mangangabayo, nakikipaglaban sa gate na may ahas ng gorynych, na nangangahulugang: walang maikling kurso ang lahat. Ang may-ari na si Vladimir Filippovich Sharulov, marahil, ay nakasanayan na sa hindi inaasahang hitsura ng hindi pamilyar na mga tao at, hindi humihingi ng anumang bagay, inaanyayahan sa bahay.
Gusto ko ang aking hermitage.
Pumunta ka, hindi sinasadya tumigil - nakarating ka sa isa pang pansamantalang pagsukat. Ang sitwasyon ay maluho, tulad ng sa isang mayaman na kalagayan ng XIX century. Inukit, antigong sample chair, armchair, sofa, mga talahanayan, "royal bed" ...
At lahat ng ito ay ginto burns, dahil ang Hapon ay sakop sa anyo ng isang manipis na pelikula, kung saan may ilang ginto. At ano ang kahanga-hangang sahig sa living room! Ang isang kahanga-hangang pattern ay inilatag mula sa isang multicolored parquet. Ang parehong kisame, kung saan ang apat na kuwadro na gawa ay nakasulat sa loob ng pattern.
"Ang lahat ay gawa sa Linden, ang puno na ito ay malambot, madaling sapat na pagputol," paliwanag ng may-ari.
Ang bawat detalye ng sitwasyon na nais kong isaalang-alang sa loob ng mahabang panahon: mga pintuan, mga frame ng salamin, mga portrait at mga kuwadro na gawa sa gintong puntas ay parang mga mahalagang antigong kagamitan. Mga icon sa naturang pagtitipid, na parang inalis mula sa isang lumang iconostasis. O ang orasan: hinila nila ang Filippovich mula sa ordinaryong katawan at naka-mount sa isang kamangha-manghang fireplace casket, na kung saan siya mismo ay pinutol mula sa puno. Pumunta ako sa paligid ng mga kuwarto bilang museo.
"Narito ang chiffonier na ito na may inlay," ang may-ari ay nagpapakita, "Nais kong bumili ng dating direktor ng Hermitage, Boris Borisovich Piotrovsky, na nakakita lamang kay Chiffonier sa larawan. Hindi ako nagbebenta. Sa tanong ng direktor: "Bakit?" - Sumagot: "Gusto kong lumikha ng isang mini-ermitage sa Bryansk outback." Masaya na inaprubahan ni Boris Borisovich ang aking ideya.
- Paano ka, Vladimir Filippovich, pinamamahalaang upang lumikha ng lahat ng ito sa kanilang sariling mga kamay? Saan mo dadalhin ang mga pattern ng vintage?
"Karamihan ay nag-imbento ng kanyang sarili," sabi niya. "Ngunit kung nakikita ko ang mga kagiliw-giliw na kasangkapan sa isang magasin o sa isang makasaysayang telebisyon pelikula - Mayroon din akong tala.
- Siyempre, natapos mo ba ang ilang espesyal na paaralan o isang talentadong master na pinag-aralan?
- Walang espesyal na natapos - apat na klase ng ordinaryong paaralan. Ang isa pang tinedyer ay may bonda - barrels na gawin. Minsan sa isang burol sa tanghalian break sketched isang pagguhit. Akala ko: maaari itong i-cut. Sinubukan ko. Sinabi ng mga manggagawa: "Ito ay napakahusay." Mula sa simula nito. Ang unang "gumagana" ay ang balangkas - ibinigay ko sila sa mga kaibigan. Pagkatapos ay nabighani siya ng mas kumplikadong bagay. Kabuuang umabot nang nakapag-iisa. Binili ko ang kinakailangang tool para sa wood thread ...
Hindi gusto ng aming bin kagandahan.
Sa mga gintong drawer ng Akulov nararamdaman mo ang isang antigong eksibisyon: nakaupo sa "graft" na upuan. Gusto ko lang panoorin ito. Nagulat ako sa may-ari.
"At matagal kong ginagamit, ang aking asawa," ang master ay ngumingiti. At ito ay nagbibigay ng literal na sumusunod: "Masyado akong mapait na ang aking mga kakayahan ay hindi interesado sa sinuman." Hindi ako walang hanggan, pitumpu. Umalis, at lahat ay sasama sa akin ...
- Ngunit hindi ka ba may mga disipulo?
"Paano sasabihin sa iyo," mabigat ang panginoon. - Dumating nang higit sa isang beses mula sa Ukraine at mula sa Belarus, tinuruan ko sila nang hindi nangangailangan ng bayad. Kapag nakita ang lahat, ang mga lalaki ay nagpapagaan ng mga mata, nais nilang matuto sa aking bapor para sa isang linggo-iba pa at - maaga: usok "bucks", kaya sinasabi nila. Ngunit upang gawin ang magagawa ko, kailangan ko ng maraming oras at maraming pasensya. Ang aking daan-daang mga lalaki ay dumaan. Ngunit mas matuto sila o mas kaunti upang i-cut ang balangkas at madali pa, mas simple - at pumunta, sa kasamaang palad.
- Sinasabi ba ng sinuman sa mga awtoridad ng distrito na ang kakayahang lumikha ng gayong kagandahan ay dapat na tiyak na ilipat ang una sa lahat sa kanilang mga kababayan?
"Ang aming mga bins, hindi lamang Klimovsky, kundi pati na rin rehiyonal, hindi tulad ng kagandahan," sabi ng master. "Sa akin, matagal na ang nakalipas, ang mga tao ay nagmula sa Alemanya, ay tumingin sa aking trabaho at inihandog:" O lumapit sa amin upang turuan ang aming mga guys, o magtatayo kami ng isang paaralan sa Klimovo, kung saan mo ituturo ang aming mga guys at sa iyo . Ginagarantiya namin ang buong pagkakaloob ng mga estudyante., Makakatanggap din sila ng scholarship. Gumawa ng ilang mga isyu at personal naming ibibigay ang paaralan sa iyo. "
- Hindi ka sumasang-ayon?
- Siyempre, sumang-ayon ako sa ikalawang opsyon. Sa Alemanya, ang koleksyon ng mga pondo para sa pagtatayo ng paaralan ay inihayag. Sila ay nakolekta nang mabilis. Tinawag nila ang Bryansk na sila ay darating upang talakayin ang lahat ng bagay partikular. Biglang nagkaroon ako ng isang pile ng party chinus mula sa Bryansk. Tanging isang apelyido tandaan - belozers, siya puno ng kultura ng rehiyon. At sinimulan nilang pahirapan ako upang tanggihan ko ang opisina ng alok. Sinabi nila na natagpuan nila ang isang silid para sa paaralan sa Klimovo - sa palasyo ng kultura, at hilingin sa akin na buksan ito. Hindi ako naniniwala sa mga bosses ng partido. Ngunit tama "para sa lalamunan kinuha," wala kahit saan upang pumunta. Mataimtim na natuklasan. Binigyan ako ng ilang maluluwag na kuwarto. Ako ay nalulugod, isang tanga ... Dumating ang mga Germans, at sila ay nasa Bryansk: "Lit, mga ginoo, ang akuluve ng paaralan ay nabuksan na." Ang mga Germans pagkatapos ay masyadong nasaktan sa akin. At kailangan nilang masaktan ng double bubbles.
- Ngunit ang paaralan ay binuksan ...
- Anong paaralan? Ito ang kanilang karaniwang pagpapakita! - Master collapsed. - At maaari nilang payagan ang buong paaralan sa pribadong may-ari ng Klimovo? Pagkatapos ay tinawagan ko si Bryansk Belozerov. At ang kontrabida na ito ay kumuha ng telepono at parang gusto ko ako sa aking ulo: "Gusto ko ang aking paaralan - oo? Hindi namin iniisip na buksan ito. Kinailangan naming bayaran ang mga Germans." Ibinigay ko rin sa kanya ang tugon sa kanya bilang tugon.
Si Vladimir Filippovich ay nagretiro na, ngunit ang espiritu ng Bunctric ng Master ay hindi nagbibigay ng kasalukuyang mga awtoridad upang mahinahon na magpahinga sa "Laurels" ng restructuring.
Ang mga opisyal ng distrito ay hindi mananatili sa utang mula sa master: kung saan maaari mo lamang, subukan na atake. Nang siya ay inalok na sumali sa Union of Artists, Chiefs mula sa lugar, at ibinuhos ng mga rehiyon ang mga Masters sa mga Masters. Hindi siya nakatanggap ng tiket na miyembro ng Union of Artists. Noong Disyembre ng nakaraang taon, inilagay ni Klimovsy ang isang "pang-aalipusta ng kapayapaan ng isip" sa pamamagitan ng isang kandidato para sa mga konseho ng distrito. Ngunit ang tuktok ng distrito ay hindi pa nag-uulat kung gaano karaming mga boto ang nakuha ni Vladimir Filippovich.
Oo, ang mga awtoridad ng isang mabuting salita tungkol sa master ay hindi sasabihin. Laging natatakot siya bilang pagkakalantad. Ngunit siya ay mabait na tao, walang interes. Ngayon siya ay nagtuturo ng anim na mag-aaral sa kanyang workshop nang libre. Nagulat ako sa akin at tulad ng isang katotohanan: Vladimir Filippovich, binibilang ko ang sampung aso sa patyo at sa bahay dalawa. Ikinalulungkot niya ang mga homeless na hayop, at dinadala niya ang mga kalaban.
Ang Master ay may dosenang mga karaniwang notebook na may mga review ng mga bisita sa kanyang bahay, na naging isang hindi opisyal na museo. Dito sa mga ekskursiyon ay dumating, sumama sa mga grupo.
"Nakatira ako sa kahirapan," sabi ni Vladimir Filippovich. - Marahil, hindi naniniwala, ngunit ang aking asawa at ako ay hindi na matandaan kapag binili ko sausage, karne, mantikilya. Kami ay umiiral sa katamtamang mga pensiyon.
Nabasa ko ang mga review ng bisita. Gaano karaming taos-puso ang mga salita ng paghanga! Vladimir Filippovich - isang master nugget ng mahusay na magnitude. Isinulat din niya ang mga kuwadro na gawa ng langis. At tatlong kuwento ang sumulat. Ito ay nananatiling lamang upang ikinalulungkot na ang kanyang talento ay hindi sa demand.
Mahabang taon ng buhay!
Isang pinagmulan