Sa walang humpay na hukbo ng mga mahilig sa di-karaniwang tekniko ng visual art, ang isa pang sundalo ay naging higit pa. Portraitist Eric Digu (Eric Daigh) armado na may isang kahanga-hangang arsenal ng mga kulay na mga pindutan ng stationery at nagpunta upang lupigin ang taas ng artistikong kasanayan. Ang intermediate na resulta ay nagpapakita na ang pag-akyat ay hindi bababa sa normal.
Ang paglikha ng mga malalaking kuwadro na ito ay nagpapahiwatig ng maingat na pagpili ng lokasyon ng mga pindutan sa ratio sa bawat isa.
Sa katunayan, ang bawat pindutan ay gumaganap bilang isang uri ng pixel. Kaya, ang larawan mula sa Erica ay maihahambing sa screen.
Ang katotohanan na ang mga larawan ay binubuo ng mga pindutan ng limang kulay lamang (itim, puti, asul, pula at dilaw), muling kinumpirma ang kaugnayan ng pagkakatulad sa mga pixel at screen.
Ang karagdagang ang madla ay mula sa imahe, mas makinis na tila sa kanya. Halos mas kapansin-pansin na ang mga puntos ng kulay ay batay sa pagkamalikhain.
Sinabi ni Eric Dagig na talagang gusto niyang lumikha ng isang "digital" sa kanyang sariling mga kamay. Ang pagkamalikhain ng pixel nito ay isang halimbawa lamang ng halimbawang ito.
Isang pinagmulan