Bargello: ประวัติความเป็นมาของการสร้างเทคนิคการดำเนินการ

Bargello เป็นการเย็บปักถักร้อยที่สามารถนับได้โดยทำซ้ำในแนวตั้งบางอย่างที่อยู่ติดกันอย่างแน่นหนาด้วยการเย็บร้อยแบนความยาวและสีที่แตกต่างกันไปตามรูปแบบทางเรขาคณิตที่ระบุ ความหลากหลายของการเย็บปักถักร้อย Bargello การวาดภาพซึ่งประกอบด้วยแถวของคดเคี้ยวไปที่แหลมหรือราบรื่นคล้ายกับภาษาของเปลวไฟยังได้รับชื่อ - "FIAMMA"

การเย็บปักถักร้อยจะดำเนินการในเนื้อเยื่อที่นับได้หนาแน่นโดยขนด้ายชนิดใด ๆ กับผ้าไหม (ที่พบมากที่สุดคือการเย็บปักถักร้อยขนสัตว์) และครอบคลุมฐานอย่างสมบูรณ์สร้างผลของผ้าใบทอ

ประวัติเล็กน้อย

ซิกแซกเย็บปักถักร้อยศตวรรษที่สิบแปด ประเทศเยอรมนี

เนื่องจากสถานที่ที่แน่นอนและเวลาของการปรากฏตัวของการเย็บปักถักร้อยนี้ไม่เป็นที่รู้จักมีหลายรุ่นที่มาของมัน แต่ละคนสามารถถือว่าเป็นไปได้ แต่พบมากที่สุดคือตำนานในช่วงเวลาที่ผ่านมาในฟลอเรนซ์ (อิตาลี) เจ้าหญิงฮังการีเอลิซาเบ ธ มาถึงซึ่งกลายเป็นภรรยาของทายาทแห่งหนึ่งของเผ่าทรงพลัง เธอได้รับการแนะนำให้รู้จักกับ Florenti ด้วยเทคนิคที่ยอดเยี่ยม ...

ฉันจะพูดอย่างตรงไปตรงมาฉันตรวจสอบแหล่งข้อมูลจำนวนมากและไม่มีข้อมูลพบว่าการแพทย์ใด ๆ ที่แต่งงานกับฮังการีและทั้งหมดเพราะเรากำลังพูดถึง Saint Elizabeth Hungarian (1207-1231) ซึ่งไม่ได้แต่งงานกับ Medici เลย แต่สำหรับเขา ชีวิตเขาได้เดินทางหลายครั้งรวมถึง Perugia และ Assisi (Umbria, อิตาลี)

ตะเข็บไอริช

เธอเป็นคนที่สามารถแนะนำชาวอิตาเลียนด้วยการเย็บปักถักร้อยซิกแซกซึ่งในเวลานั้นเป็นที่นิยมในโบฮีเมีย (ตอนนี้สาธารณรัฐเช็ก) เมื่อต้องขอบคุณ Elizabeth Hungarian ในอิตาลีเทคนิคนี้ได้รับชื่อของเธอและเริ่มที่จะเรียกว่า Punto Unghero ("Hungarian Stitch") ชื่อนี้ยังคงใช้ในอิตาลีที่อยู่เสมอกับ Bargello ซึ่งปรากฏขึ้นในภายหลังเกี่ยวกับความจำเป็นทางเทคนิค

ความจริงก็คือเมื่อคำพูดภาษาอังกฤษดำเนินการโดยอังกฤษเทคนิคอื่นถูกเรียกว่า "ตะเข็บฮังการี" และเพื่อให้ไม่มีความสับสนสำหรับการเย็บปักถักร้อยจากฟลอเรนซ์มันเป็นสิ่งจำเป็นที่จะรวมชื่ออื่น จากนั้น Sonor of the Florentine Bardgello Museum (Museo Nazionale del Bardgello) มีประโยชน์ซึ่งเก้าอี้มีการจัดแสดงเย็บปักถักร้อยเย็บปักถักร้อยในรูปแบบของ Punto UNGHERO ("เก้าอี้ XVII ศตวรรษที่มีหลังและที่นั่งปัก Punto UNGHERO") ตั้งแต่นั้นมา Punto Unghero ("ตะเข็บฮังการี") และ Il Ricamo (Lavoro, Punto) Fiorentino ("Florentine Embroidery") Bargello กลายเป็นที่รู้จักในแหล่งที่มาพูดภาษาอังกฤษ

ความยุติธรรมสำหรับมันควรจะกล่าวว่าเทคนิคการเย็บปักถักร้อยเช่นนี้พัฒนาไปสู่ยุคกลางไม่เพียง แต่ในสาธารณรัฐเช็กและอิตาลีเนื่องจากงานที่ค่อนข้างง่ายที่ได้รับอนุญาตให้สร้างรายการที่ทนทานต่อการสึกหรอที่แข็งแกร่งของการตกแต่งบ้านหรือโบสถ์ ตามแหล่งที่มาบางส่วนงานเย็บปักถักร้อยนี้เป็นเจ้าของและเจ้าหญิงฮังการีอื่น ๆ - Jadvig แต่งงานกับ King Vladislav II Yagello โปแลนด์ และในพิพิธภัณฑ์พิพิธภัณฑ์ทั้งสองแห่งอังกฤษ ("บ้านป้อมร่มชุด" และ "Chastleton House") เก็บสิ่งของจำนวนมากที่ทำในสไตล์ Stitch เปลวไฟประมาณจาก 1560 ถึง 1585

ในฝรั่งเศสผลิตภัณฑ์ปักเปลวไฟเริ่มผลิตที่จุดเริ่มต้นของศตวรรษที่ XVII ในศูนย์สิ่งทอที่มีชื่อเสียงของ Ellubef และ Rouen ซึ่งตะเข็บนี้เป็นที่รู้จักในนามแบร์กาโม (แบร์กาโมอิตาลี) ในวัยเดียวกันกับการเย็บปักถักร้อยซิกแซกกลายเป็นที่นิยมมากในอัมสเตอร์ดัมและความคิดของชาวไอริชเป็นสิ่งที่นี่คือการประดิษฐ์ของพวกเขาและเรียกว่าเทคนิคการปักของไอริช ("ไอริชตะเข็บ") ในศตวรรษที่ XVIII กระเป๋าเงินของผู้ชายในสไตล์ของ Barzhelo เข้าสู่แฟชั่น เพื่อแสดงความสามารถของพวกเขาพวกเขาปักเจ้าบ่าวจากแสงที่สูงที่สุด ตัวอย่างของการเย็บปักถักร้อยหลายอย่างที่สร้างขึ้นด้วยมือของจักรพรรดินีออสเตรียอมเพรสมาเรีย Terezia ยังคงเปิดเผยในพิพิธภัณฑ์กรุงเวียนนา

แรงจูงใจเบาะของเก้าอี้ที่มีชื่อเสียงจากพิพิธภัณฑ์ Bargello

สำหรับอิตาลีเป็นไปได้ว่าเทคนิค FIMMA ปรากฏขึ้นที่นี่เป็นการเลียนแบบภาพวาดของเนื้อเยื่อที่มีสีสันที่นำมาจากตะวันออก เธอได้รับความนิยมเป็นพิเศษในสมาชิกสภานิติบัญญัติของยุคกลางของเมืองที่รุ่งโรจน์ของฟลอเรนซ์ที่ส่งมาจากรุ่นสู่รุ่น Lavelo Fiorentino ค่อยๆกลายเป็นหนึ่งในสถานที่ท่องเที่ยวในเมืองหลัก

วัตถุปักในสไตล์นี้ทำในการประชุมเชิงปฏิบัติการครอบครัวขนาดเล็ก ตามเนื้อผ้ามันเป็นเบาะสำหรับเฟอร์นิเจอร์ตกแต่งหมอนและผ้าคลุมเตียงทำจากรูปแบบทางเรขาคณิต "zig-zag" หรือรูปสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูนโดยใช้เธรดทำด้วยผ้าขนสัตว์บาง ๆ

บทบาทหลักในการสร้างการเย็บปักถักร้อย Bargello เล่นเลือกสีการรวมกันซึ่งสามารถสร้างเอฟเฟกต์ภาพต่าง ๆ - ความลึกปริมาณการไล่ระดับสี (ยืดสีจากความมืดด้วยแสงและในทางกลับกัน), ความคมชัด, ขาวดำ ฯลฯ

จุดประสงค์เดียวกับการเลือกอย่างระมัดระวังของความยาวเย็บอย่างระมัดระวัง (ตอนแรกเย็บแผลทั้งหมดมีความยาวเท่ากัน แต่เมื่อเวลาผ่านไปมันไม่ได้บังคับ) และกำหนดลำดับของการสลับของพวกเขาในแต่ละแถวแนวนอน

แม้จะมีข้อเท็จจริงที่ว่าการเย็บปักถักร้อยของ Barzhello นั้นมีอยู่แล้วประมาณเจ็ดศตวรรษหลักการพื้นฐานยังคงไม่เปลี่ยนแปลงยกเว้นนวัตกรรมจาก Dorothy Kaestner (1972) ซึ่งการทดลองกับกระจกให้ผล Bargello ของ Kaleidoscope เสนอการเย็บปักถักร้อยใน " สี่ทิศทาง "(หนังสือ" สี่ทาง Bargello ", 1972) ในเทคนิคนี้ผ้าใบแบ่งแยกในแนวทแยงมุมเป็น 4 ส่วนและแรงจูงใจจะดำเนินการในแนวนอนสองทิศทางและแนวตั้งสองทิศทาง ต่อมาเทคนิคนี้ได้รับการสรุปถึง 8 ทิศทาง (แนวนอนแนวตั้งและเส้นทแยงมุม, หนังสือ Bargello 8 ทางจาก Kenneth J. Goelzer และออกแบบ "Ice Cristall", "Kaleydoscope", "Tulip Fantasy" จาก Susan Kerndt) และ 12 ทิศทาง (ตามประเภท "รอบนาฬิกา" Kenneh J. Goelzer)

เทคนิค Bargello

ในรุ่นคลาสสิกของ Bargello ใช้ตะเข็บแนวตั้งตรงซึ่งดำเนินการจากด้านบนจากซ้ายไปขวาผ่าน 4 คืนของผืนผ้าใบ อย่างไรก็ตามการเย็บปักถักร้อยที่ทันสมัยไม่ได้จำกัดความยาวของตะเข็บซึ่งมีความกว้างและจำนวนขั้นตอนถูกตั้งค่าในแถวแรก (ทุกแถวที่ตามมาจะเหมือนกันเป็นครั้งแรก)

รูปแบบ Bargello เกิดขึ้นจากการกำจัดขั้นตอนแนวตั้ง (ถ้าเป็นตะเข็บเปลวไฟคลาสสิกจากนั้นรูปวาดจะพับจากลิฟท์สมมาตรหรือแบบอสมมาตรและตากการขึ้นรูป "เปลวไฟภาษา" - เครื่องทำความเย็นที่คมชัดกว่า "เปลวไฟ" ที่คมชัดกว่าด้วยการกระจัดกระจายขนาดเล็ก เส้นที่เรียบเกิดขึ้น)

ทำงานกับ "4 Way Bargello"