ทำไมในสหรัฐอเมริกาปรากฏตัวครั้งแรก แต่พื้นที่นอนที่ถูกทำลายอย่างรวดเร็วถูกทำลาย

ในปี 1950-1960 เมืองอเมริกันหลายแห่งเริ่มเติบโตอาคารสูงอย่างรวดเร็ว มันไม่ได้อยู่ที่ตึกระฟ้าทั้งหมด แต่คุ้นเคยกับประเทศสหรัฐอเมริกาที่อยู่อาศัยจากแผงและอิฐบ้านในชั้น 9-16 ซึ่งแตกต่างจาก "ถุงนอน" ของเราค่อนข้างปลอดภัยและอื่น ๆ ในสหรัฐอเมริกาหลายไตรมาสเหล่านี้มีเพียงสองสามสิบปีหลังจากนั้นพวกเขาก็พังยับเยินอย่างโหดเหี้ยม ทำไมประเทศขนาดใหญ่จึงลงทุนพันล้านดอลลาร์ในการก่อสร้างที่อยู่อาศัยประเภทนี้ แต่ในไม่ช้าเขาก็ปฏิเสธที่จะปิดตาของเขาที่ขาดทุนและทำไมจึงเป็นไปไม่ได้สำหรับเรา Onliner.by พูดคุยเกี่ยวกับการเกิดชีวิตที่เจ็บปวดและการตายอย่างรวดเร็วของ American "Sleeping Ghetto"

การเกิด

หนึ่งในความสำเร็จหลักของ Nikita Khrushchev ในการที่เขาเกินกว่าผู้นำของรัฐโซเวียตคือจุดเริ่มต้นของการตัดสินใจขั้นพื้นฐานของปัญหาที่อยู่อาศัยในสหภาพโซเวียต คำถามอพาร์ทเมนท์ซึ่งตามที่คุณรู้ว่าคนธรรมดาสามัญที่อาศัยอยู่ในหกของซูชิหลังจากสิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่สองยืนโดยเฉพาะอย่างยิ่ง พื้นที่ที่มีประชากรมากที่สุดของสหภาพโซเวียตอยู่ในซากปรักหักพัง แต่แทนที่จะจัดให้มีการสร้างจำนวนมากของที่อยู่อาศัยราคาถูกรัฐ (บางทีแรงจูงใจที่ดีที่สุด) รู้สึกทึ่งกับการก่อสร้าง "พระราชวังสำหรับชนชั้นกรรมาชีพ", สุนทรีย์ที่น่าพอใจ แต่มีราคาแพงมากในช่วงครึ่งหลังของปี 1950 เป็นเวลาหลายทศวรรษหลังจากสิ้นสุดสงครามผู้คนนับล้านยังคงติดอยู่ในค่ายทหาร Dugouts "Community" และเป็นชนบท Hautah Khrushchev หลังจากเริ่มต้นแคมเปญที่มีชื่อเสียงของเขาเพื่อกำจัด "ส่วนเกินในสถาปัตยกรรม" บรรลุสิ่งสำคัญ: ประชาชนที่ด้อยโอกาสเหล่านี้หลายคนได้รับอพาร์ทเมนต์แยกต่างหาก - แม้ว่าจะมีแผง "กล่อง" โดยไม่มีลิฟต์ด้วยลิฟต์ด้วยกล้องจุลทรรศน์ .

ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาหลายประเทศในยุโรปรวมถึงทุนนิยมตะวันตกไปที่เส้นทางที่คล้ายกันและนำทางด้วยตรรกะที่คล้ายกัน ในเขตชานเมืองของลอนดอนและปารีสบาร์เซโลนาและโรมเติบโตทั่วทั้งพื้นที่ธรรมดาจากอาคารสูงราคาไม่แพงล่วงหน้า สหรัฐอเมริกาที่ไม่ส่งผลกระทบต่อการต่อสู้ดูเหมือนจะอยู่ในสภาพที่แตกต่างกันพื้นฐาน สงครามโลกครั้งที่สองนำประเทศที่มีความเจริญรุ่งเรืองทำให้เป็นมหาอำนาจและส่วนประกอบที่ขาดไม่ได้ของ "ความฝันแบบอเมริกัน" กลายเป็นบ้านของตัวเองในชานเมือง อย่างไรก็ตาม (และก่อนหน้านี้กว่าในยุโรปและสหภาพโซเวียต) พื้นที่อยู่อาศัยได้เริ่มปรากฏให้เรา

ในปี 1949 รัฐสภาคองเกรสแห่งสหรัฐอเมริกาได้ใช้กฎหมายที่อยู่อาศัยใหม่ซึ่งเป็นหนึ่งในบทความที่ประกาศหลักการของบ้านที่ดีในสภาพแวดล้อมที่ดีสำหรับชาวอเมริกันแต่ละคน " สูตรนี้ได้รับเลือกให้ไม่ประสบอุบัติเหตุ ในเวลานี้เขตชานเมืองของหลาย ๆ เมืองของประเทศโดยเฉพาะอย่างยิ่งศูนย์อุตสาหกรรมขนาดใหญ่ในด้านตะวันออกและส่วนกลาง "ตกแต่ง" สลัมจริง ในช่วงครึ่งปีที่สองของ XIX - ครึ่งแรกของศตวรรษที่ 20 สำหรับคนงานของพืชโลหะและยานยนต์เหมืองถ่านหินและผู้ประกอบการเคมีและไม่มีแผนพิเศษอาคารอิฐสร้างขึ้นโดยการสำเร็จการศึกษาครั้งที่สอง โลกล้าสมัยอย่างสิ้นหวัง การต่อสู้กับสลัมต่อต้านผิวหนังมากเกินไปและอาชญากรรมที่เคยมีอยู่กลายเป็นหนึ่งในประเด็นสำคัญของนโยบายที่อยู่อาศัยของรัฐบาลกลาง

จารึกเกี่ยวกับโปสเตอร์ "อาชญากรรมผลไม้สลัม" การจัดการที่อยู่อาศัยของสหรัฐ

การปลูกสลัมกระตุ้นการโยกย้ายของชนชั้นกลางที่ร่ำรวยในเขตชานเมือง ร่วมกับ "เที่ยวบินสีขาว" ของเมืองสูญเสียภาษีค่าใช้จ่ายของอสังหาริมทรัพย์ในส่วนกลางของ Megacities (Downstauna) ลดลงและเจ้าหน้าที่เทศบาลมีความสนใจอย่างมากในการฟื้นฟูสมรรถภาพของพื้นที่ราวกับว่ามาจากหน้าของ หนังสือของ Charles Dickens รัฐบาลกลางในปีพ. ศ. 2492 จัดสรรเงินพันล้านดอลลาร์เพื่อวัตถุประสงค์เหล่านี้ (มากกว่า 10 พันล้านเหรียญสหรัฐในการเทียบเท่าที่ทันสมัย) และกระบวนการรื้อถอนกลองไป ยิ่งไปกว่านั้นสถาปนิกที่แนะนำให้พวกเขาในอุดมคติในความเห็นของพวกเขาเปลี่ยน - ความคิดของ Le Corbusier ที่ยืมมาจากยุโรป

แม้กระทั่งก่อนสงครามโลกครั้งที่สองสถาปนิกชาวฝรั่งเศสที่เสนอให้ละทิ้งอาคารรายไตรมาสที่แออัดและแทนที่จะเป็น (ในสถานที่ของเธอ) มันถูกสร้างขึ้นโดยการก่อสร้างบ้านพักอาศัยสูงที่มีอิสระในพื้นที่สวนสาธารณะที่ให้ไว้ โดยโครงสร้างพื้นฐานที่จำเป็นทั้งหมด "เครื่องที่อยู่อาศัย" ละแวกใกล้เคียงที่เกิดขึ้นจากอาคารเหล่านี้จะถูกแยกออกจากโซนอุตสาหกรรมและผลิตโดยวิธีอุตสาหกรรมซึ่งทำให้มั่นใจได้ถึงความเร็วและต้นทุนงานที่จำเป็น ในการพัฒนาทฤษฎีของ Corbusier อำเภอดังกล่าวได้รับอนุญาตให้ให้สภาพที่ทันสมัยและสะดวกสบายสำหรับการใช้ชีวิตผู้คนมากกว่าก่อนหน้านั้นที่อาศัยอยู่บนเว็บไซต์ของพื้นที่เดียวกันในขณะที่อพาร์ทเมนท์จะมีราคาถูกกว่า มุมมองที่คล้ายกันเป็นพื้นฐานทางอุดมการณ์ของโครงการก่อสร้างที่อยู่อาศัย Khrushchev ทั้งหมดพวกเขาถูกนำมาใช้ในยุโรปตะวันออกและตะวันตกและได้อย่างรวดเร็วก่อนและในตอนแรกได้อย่างรวดเร็วและสำหรับแผนอเมริกัน "บ้านที่ดีในสภาพแวดล้อมที่ดีสำหรับทุกคนอเมริกัน" .

Ville Radieuse, "Radiant City" Corbusier 1935

ชีวิต

ตัวอย่างที่เป็นแบบอย่างของการดำเนินการตามแนวคิดนี้ในสหรัฐอเมริกากลายเป็นพื้นที่ของ Pruitt Ayigu ในเซนต์หลุยส์รัฐมิสซูรี ครั้งแรกที่มีพื้นที่สลัมของ Desoto-Carar ใกล้กับตัวเมืองอย่างใกล้ชิด ประการที่สองนายกเทศมนตรี - เดโมแครตโจเซฟดาร์สต์มีความปรารถนาที่จะกำจัดย่านดังกล่าว ประการที่สามหลังจากการยอมรับของกฎหมายที่อยู่อาศัยในปี 2492 หมายถึงสหพันธรัฐดูเหมือนว่าจะใช้ความคิดนี้

ในการแข่งขันทางสถาปัตยกรรมที่จัดขึ้นซึ่ง Minouro Yamasaki พ่ายแพ้จากสำนัก Hellmuth Yamasaki และ Leinweber Yamasaki ผู้เขียนอนาคตของฝาแฝดทำลายเมื่อวันที่ 11 กันยายน 2544 ในนิวยอร์กเสนอโครงการที่ได้รับแรงบันดาลใจจาก Corbusier 33 แผงบ้าน 11 ชั้นได้รับการสร้างขึ้นบน 23 เฮกตาร์ของสแลมในอพาร์ทเมนท์ใน 2870 คนที่มีผู้คนประมาณ 10,000 คนมีชีวิตอยู่ คุณลักษณะที่สำคัญของอำเภอที่เรียกว่า Pruitt-Aigu กลายเป็นการแยกของมัน ชาวผิวดำต้องอาศัยอยู่ใน Pruitte และใน Aigu - White แม้ว่าทั้งสองครึ่งและประกอบด้วยทั้งหมดทั้งหมด

สลัม Desto-Carr เพื่อการรื้อถอน

โครงการเล็กน้อย Yamasaka

ในปี 1956 พื้นที่ที่อยู่อาศัยพร้อมและอีกหนึ่งปีต่อมาเพียง 9% ของอพาร์ทเมนท์ขนาดเล็ก แต่สะดวกสบายยังคงว่างเปล่า ดูเหมือนว่าจะประสบความสำเร็จในปรากฎการณ์ แต่มีบางอย่างผิดปกติ

ย้อนกลับไปในปี 1954 ศาลฎีกาสหรัฐฯได้ทำการตัดสินใจลงนามในกรณีที่เรียกว่าบราวน์กับสภาการศึกษา จากการตัดสินใจการแยก De-Yura ได้รับการยอมรับจากการแก้ไขรัฐธรรมนูญของสหรัฐอเมริกาที่สิบสี่ การบูรณาการของ Pruitt และ Ayigu เป็นโสด - ผสมแล้ว - คอมเพล็กซ์ที่ซับซ้อนพร้อมกับอคติทางเชื้อชาติที่ยังไม่ได้เผาไหม้กับผู้อยู่อาศัยจำนวนมากนำไปสู่ความจริงที่ว่าผู้อยู่อาศัยสีขาวของพื้นที่เริ่มย้ายออกจากมันทันทีที่พวกเขามี โอกาสดังกล่าว ครอบครัวสีดำตั้งรกรากอยู่ในสถานที่ของพวกเขาและไกลออกไปมากขึ้นและยากจนที่สุด ที่พักใน Pruitt-Aigu เป็นสังคม แต่รัฐได้รับทุนการก่อสร้างเท่านั้น เนื้อหาเพิ่มเติมควรดำเนินการตามค่าใช้จ่ายของการชำระเงินที่เกี่ยวข้องกับผู้อยู่อาศัย ในแต่ละเดือนในหมู่ผู้อยู่อาศัยของคอมเพล็กซ์กลายเป็นคนมากขึ้นเรื่อย ๆ ที่อาศัยผลประโยชน์สาธารณะ พวกเขาไม่สามารถจ่ายค่าเช่าในเวลาที่เหมาะสมและบ้าน 33 หลังการเฉลิมฉลองแนวคิดสมัยใหม่ขององค์กรของพื้นที่ที่อยู่อาศัยเริ่มลดลงอย่างรวดเร็ว

รัฐบาลกลางใช้จ่าย $ 36 ล้านต่อพื้นที่และพวกเขาถูกใช้ไปตามที่ปรากฎว่าเสียไป Pruitt-Aigu ใหม่อยู่ในสภาพของการขาดเงินทุนในการดำรงอยู่ที่เหมาะสมของเขาเริ่มลม ยูทิลิตี้สาธารณะหยุดที่จะลบขยะหน้าต่างที่แตกสลายไม่มีใครแทนที่และไม่ปรากฏโครงสร้างพื้นฐานที่อำเภอสัญญา ผู้อยู่อาศัยของเขาออกไปทันทีที่พวกเขาสามารถจ่ายได้มากกว่าที่ควรค่าแก่กว่าและจากงบประมาณของความซับซ้อนที่พลาดอย่างเข้มข้นซึ่งในทางกลับกันนำไปสู่การลดลงมากขึ้น พื้นที่ได้กลายเป็นสลัมอาชญากรรมสวรรค์สำหรับผู้ค้ายาที่ลี้ภัยสำหรับแก๊งค์ ทันใดนั้นมันก็กลับกลายเป็นว่าอาคารสมัยใหม่เป็นพื้นที่ที่สมบูรณ์แบบสำหรับการปล้นและการฆาตกรรม สถาปนิกของ Yamasaka Gitko กล่าวว่า: "ฉันไม่เคยคิดเลยว่าผู้คนกำลังทำลายล้าง ในฐานะสถาปนิกฉันสงสัยว่าตอนนี้ฉันจะคิดว่าจะทำโครงการดังกล่าว ฉันต้องการงานนี้เลยทำเสร็จแล้ว "

ความตาย

วิกฤตชุมชนและอาชญากรนำไปสู่ความจริงที่ว่าหลายชั้นที่ 11 ในตอนท้ายของปี 1960 ถูกโยนอย่างสมบูรณ์ทั้งหมด ในปี 1970 หลังจากเพียง 14 ปีหลังจากสิ้นสุดการก่อสร้างที่ซับซ้อนเจ้าหน้าที่ของ Saint Luis ตระหนักถึงความล้มเหลวของการทดลองและเริ่มที่จะลบพื้นที่ ในปี 1972-1974 อาคารทั้ง 33 อาคารเป็นหนึ่งในหนึ่งในหนึ่งที่ถูกเป่า การใช้ Dynamite ที่ $ 36 ล้านกลายเป็นกองขยะก่อสร้าง นักวิจารณ์สถาปัตยกรรม Charles Jenks ประกาศ: "สถาปัตยกรรมสมัยใหม่เสียชีวิตในเซนต์หลุยส์มิสซูรี 15 กรกฎาคม 1972 ที่ 15 ชั่วโมง 32 นาที" นี่เป็นวันและหนึ่งชั่วโมงเมื่ออาคารแรกของ Pruitt Aigu ถูกพัดมา

แน่นอน Jenks รู้สึกตื่นเต้นบ้าง หลายพื้นที่ที่คล้ายคลึงกับเซนต์หลุยส์มีประสบการณ์มาหลายทศวรรษ แต่เกือบทั้งหมดจบชะตากรรมเดียวกัน Chicago Cabrino Green ที่มีชื่อเสียง (3600 Apartments) ซึ่งถือเป็นหนึ่งในคอมเพล็กซ์ที่อยู่อาศัยที่ด้อยโอกาสมากที่สุดของสหรัฐอเมริกาถูกทำลายตั้งแต่ปี 1995 ถึง 2011 Robert Taylor Home ในชิคาโกเดียวกัน (28 ชั้น 16 ที่ 4415 อพาร์ทเมนท์) ถูกทำลายในปี 2550 ยังทำหน้าที่กับการทดลองในเมืองอื่น ๆ อีกมากมายในปี 1950 และ 1960 และในแต่ละกรณีเหล่านี้เหตุการณ์ที่พัฒนาอย่างเท่าเทียมกัน รัฐสร้างอาคารสูงที่ราคาไม่แพงซึ่งองค์ประกอบที่ไม่เอื้ออำนวยทั้งหมดถูกตัดสินซึ่งทำให้พวกเขากลายเป็นการทดสอบ ที่บ้านเข้ามาในสภาพทรุดโทรมและในที่สุดก็พังยับเยิน ในบางกรณีที่อยู่อาศัยใหม่ที่อยู่อาศัยต่ำได้ถูกสร้างขึ้นในสถานที่ของพวกเขาในอื่น ๆ - แพลตฟอร์มยังคงว่างเปล่า ยังมีต้นไม้อยู่บนเว็บไซต์ของ Pruitt-Ayoou ที่โชคชะตาของสถาปนิก Yamasaka

อนาคตที่แตกต่างกันกำลังรอพื้นที่ที่คล้ายกันของนิวยอร์ก ในปีพ. ศ. 2483-2413 ประมาณสามร้อยคอมเพล็กซ์ที่อยู่อาศัยของเครื่องชั่งต่าง ๆ ถูกสร้างขึ้นและเกือบทั้งหมดมีอยู่จนถึงตอนนี้ มันยังคงเป็นอพาร์ทเมนต์โซเชียลเป็นหลักและในหลาย ๆ วิธีที่อาจเกิดขึ้นกับพวกเขา แต่พวกเขารอดชีวิตจากเหตุผลนิวยอร์กโดยเฉพาะ

ประการแรก Megalopolis นี้มีให้มากที่สุดและเมืองก็ไม่มีสถานที่สำหรับการตั้งถิ่นฐานของผู้อยู่อาศัยหลายแสนคนของอาคารสูง ประการที่สองราคาอสังหาริมทรัพย์มีเช่นการรื้อถอนใด ๆ จะเสียค่าใช้จ่ายสำนักงานนายกเทศมนตรีในจำนวนที่ยอดเยี่ยม ในที่สุดประการที่สามรัฐบาลกลางปฏิเสธที่จะอุดหนุนแม้แต่ทางแยกของบ้านดังกล่าว เป็นผลให้สถานะเดิมในนิวยอร์กถูกเก็บรักษาไว้และวันนี้ นี่เป็นเมืองเดียวอเมริกันที่คุณสามารถหาอาคาร "Microdistrict" ขนาดใหญ่ปล่อยให้มันแตกต่างจากของเราบ้าง

อะไรคือสาเหตุของประสบการณ์ที่ไม่ประสบความสำเร็จในการใช้แนวคิดของ Corbusier ในสหรัฐอเมริกา พื้นที่หลายชั้นในอเมริกาถูกสร้างขึ้นบนสถานที่ของสลัมและอย่างน้อยก็ไม่ได้ไตรมาสที่รุ่งเรืองอีกเล็กน้อย ในอพาร์ทเมนต์ราคาไม่แพงของพวกเขาผู้อยู่อาศัยถูกตัดสินอีกครั้งสลัมและหมายเลขของพวกเขาคูณเท่านั้น ในเวลาเดียวกันแทนที่จะเป็นพื้นที่ที่ล้าสมัยของความยากจนที่ได้รับเขตสมัยใหม่มีความเข้มข้นความยากจนที่ลดลงอย่างรวดเร็ว การยกเลิกการแยกที่เกิดขึ้นในปีเดียวกันนั้นชาวอเมริกันจำนวนมากถูกมองเห็นอย่างเจ็บปวด สีขาวยังคงชอบอยู่กับสีขาวซึ่งเป็นผลมาจากสังคมที่เกิดขึ้นในไตรมาสที่ทันสมัยเหล่านี้รวมกับระดับรายได้และสีผิวที่ต่ำมากเท่านั้น ผลที่ขาดไม่ได้ของเรื่องนี้คือความผิดทางอาญาของอำเภอและการเสื่อมโทรมอย่างรวดเร็วมากขึ้นตามด้วยการรื้อถอนที่ใกล้เข้ามา

"White's Flight" ดำเนินต่อไปเพราะ "ความฝันแบบอเมริกัน" ไม่ได้ไปทุกที่ ในความคิดของพลเมืองสหรัฐฯอุดมคติยังคงอยู่ในบ้านของตัวเองในเขตชานเมืองที่มีสนามหญ้าที่ถูกตัดแต่งคล้ายกับเพื่อนบ้านของคุณเป็นโรงเรียนที่ดีและที่รักในการทำงานที่ตัวเมืองบนรถยนต์ส่วนตัวหรือรถไฟ Microdistricants หลายชั้นไม่ได้มีโอกาสครั้งเดียว: เร็วเกินไปที่พวกเขาได้รับชื่อเสียงเชิงลบ ในจิตสำนึกขนาดใหญ่ของชนชั้นกลางพวกเขาอยู่และยังคงเป็นคนจนจำนวนมากผู้อพยพและองค์ประกอบทางอาญา

เมื่อเร็ว ๆ นี้เมื่อเร็ว ๆ นี้ชาวอเมริกันที่เจริญรุ่งเรืองเริ่มกลับมาจากเขตชานเมืองไปยังเมืองและพื้นที่ที่อยู่ติดกัน นี่คือส่วนใหญ่เกี่ยวกับผู้เชี่ยวชาญที่มีคุณสมบัติน้อยปลอกคอสีขาวซึ่งสามารถเข้าถึงงานและความบันเทิงได้อย่างสะดวกกว่าชีวิตที่วัดได้ในชานเมืองที่น่าเบื่อ แต่ในกรณีนี้แบรนด์เหล่านี้กำลังรอพื้นที่เจนริกที่มีอาคารรายไตรมาสแนวราบและบางครั้งก็ทันสมัยคอมเพล็กซ์ที่ทันสมัยทำจากแก้วโลหะและไม้

ในพื้นที่หลังโซเวียตมีประสบการณ์ที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิงในการดำเนินงานแนวคิดของ Corbusier ครั้งแรกรัฐไม่ได้ให้ตัวเลือกของเรากับคนของเรา นักวิจัยสามารถย้ายไปอาศัยอยู่ในเขตชานเมืองเท่านั้นเมื่อเขากลายเป็นนักวิชาการและบ้านในชนบทที่อาศัยอยู่ วิลล่าของโซเวียตธรรมดาสำหรับการดำเนินงานตลอดทั้งปีที่เต็มเปี่ยมไม่เหมาะสม ทางเลือกเพียงทางเลือกเดียวกลายเป็นหลายชั้น ("สตาลินะ", Khrushchevka หรือ Brezhnevka) ต่อหน้าทุกคนที่ทุกคนกลายเป็นเท่ากัน: ทั้งวิศวกรและครูและแพทย์และคนงานจากโรงงานที่ใกล้ที่สุด

ความไม่เท่าเทียมทางสังคมคล้ายกับชาวอเมริกันไม่มีอยู่ที่นี่ มีเพียงเฉดสีเทาเท่านั้นที่มีชีวิตอยู่ในทุ่งหญ้าสีเขียวได้รับการพิจารณาว่ามีชื่อเสียงกว่าใน Sabanis และในยุง - ดีกว่าใน Chijovka กับรุ่นที่ดูดซึมในมาตรฐานของจีโนไทป์ของชีวิตที่สะดวกสบายเจริญเติบโตและวันนี้ ในศตวรรษที่ 21 ในบางประเทศใกล้เคียงขดลวดจำนวนและ Sukharevo ยังคงเติบโตในบางประเทศใกล้เคียงเมื่ออยู่ในส่วนที่เหลือของโลกซึ่งถือว่ามีอารยธรรมเกี่ยวกับ "เครื่องจักร" ดังกล่าวลืมไปเมื่อทศวรรษที่ผ่านมา

แหล่งที่มา