ในหนึ่งในห้องของหนังสือพิมพ์อเมริกัน "The Carpet Trade and Review" (ปลายปี 1880) ทุ่มเทให้กับอุตสาหกรรมพรมที่มาของ Crazy-Quilt กล่าวว่าพวกเขาเกิดในบ้าน Crazy English เป็นศิลปะการบำบัด ...
แต่ในการสั่งซื้อ
เมื่อในปี 1876 ชาวอเมริกันอาจเห็นนิทรรศการกลางในฟิลาเดลเฟียนิทรรศการเซรามิกส์และผ้าญี่ปุ่นจินตนาการของการเย็บปักถักร้อยอเมริกาตกใจ
ลวดลายแบบอสมมาตร, เสร็จสิ้นความละเอียดอ่อน, ความมั่งคั่งของรูปแบบ, เกรซของผ้าไหมกิโมโน, ตะเข็บตกแต่ง - ทั้งหมดนี้เปิดความปรารถนาที่จะทำซ้ำในเลนของโลกใหม่เพื่อทำซ้ำสิ่งที่คล้ายกันที่คล้ายกันเก๋ภายใต้ศิลปะญี่ปุ่น ความปรารถนานี้ด้วยความหลงใหลทั้งหมดของเขาทรุดตัวลงกับผ้าห่มอเมริกันที่ชื่นชอบซึ่งพวกเขาได้รับการฝึกฝนการเย็บผ้าไหมปักและตกแต่งด้วยตะเข็บตกแต่งที่มองเห็นได้ในอาจารย์ญี่ปุ่น
มันเป็นการผสมผสานระหว่างสีขนาดรูปร่างและพื้นผิวที่เป็นธรรมชาติ ผ้าห่มใหม่อาจประกอบด้วยชิ้นส่วนที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิงสองแบบเดียวกันในผ้าห่มเดียวไม่สามารถพบกันได้! ในผ้าห่มแบบดั้งเดิมและ "ควบคุม" แบบดั้งเดิมและอย่างเคร่งครัดยังไม่เกิดขึ้น บันทึกของผู้หญิงทันทีที่ขนานนามทิศทางใหม่ในผ้าห่ม "การเย็บปะติดปะต่อกันของญี่ปุ่น" จากนั้นเพียงแค่ "บ้า" ผ้าห่มบ้า
มันตลก แต่ในหนึ่งในห้องของหนังสือพิมพ์อเมริกัน "การค้าขายพรมและการทบทวน" (ปลายปี 1880) อุทิศให้กับอุตสาหกรรมพรมที่มาของ Crazy-Quilt กล่าวว่าพวกเขาเกิดในบ้านบ้าภาษาอังกฤษบางแห่งเป็นศิลปะการบำบัดด้วยศิลปะ .
ในความเป็นธรรมฉันต้องบอกว่าเทคนิคของ Crazy-Quilt เกิดทันทีหลังจากการแสดงออกของญี่ปุ่น ผู้เชี่ยวชาญด้านโลกเกี่ยวกับ Crazy-Quilit Camille Cognac แสดงให้เห็นว่า Crazy CVITT ปรากฏตัวในพระราชวังในเจ็ตส์ เสื้อผ้าที่ทำดีในอุปกรณ์เย็บปะติดปะต่อกันพบแม้ในสุสานอียิปต์ อย่างไรก็ตามมันเป็นนิทรรศการฟิลาเดลเฟียที่ให้แรงผลักดันที่แข็งแกร่งที่สุดในการพัฒนาผ้าห่มบ้า
นิตยสารผู้หญิงบางคนพูดคุยเกี่ยวกับผ้าห่มที่เย็บจากอวัยวะเพศหญิงที่สุ่มเลือกเป็นความท้าทายที่สมบูรณ์แบบอื่น ๆ มีความกระตือรือร้น แต่ที่สำคัญที่สุดพวกเขาพูดคุยเกี่ยวกับเขา นี่ก็เพียงพอแล้วที่ Crazy-Quilit จะปรากฏในบ้านอเมริกันแต่ละแห่งใหญ่ขนาดเล็ก ท้ายที่สุดแล้วแม้แต่ผู้ชำนาญในมือใหม่ก็สามารถทำได้ - เทคนิคการดำเนินการของ Crazy CVITT ทำให้ทุกคนสามารถใช้ได้อย่างแน่นอน
การพิมพ์และนิตยสารจำนวนมากทำกับความหลงใหลในอเมริกาใหม่ของธุรกิจการเปิดตัวของโครงการสำหรับผ้าห่มที่บ้าคลั่งและในหนังสือพิมพ์มันสามารถค้นหาโฆษณาจากบุคคลเกี่ยวกับการขายของสิ่งนี้หรือปริมาณที่หลากหลาย แม้แต่อุตสาหกรรมยาสูบก็ใช้ความหลงใหลในคนอเมริกันได้รับประโยชน์!
ผู้ผลิตยาสูบถูกลงทุนในแพ็คด้วยซิการ์และบุหรี่ชิ้นส่วนของผ้าไหมที่มีภาพดอกไม้ธงสัตว์ผู้คนผีเสื้อ ฯลฯ การเคลื่อนไหวของการตลาดที่มีไหวพริบเป็นที่ไม่ได้คิดค้นเพื่อสอนผู้หญิงให้สูบบุหรี่และเพื่อให้ผู้หญิงไม่ได้เป็นยีนส์จากนิสัยของพวกเขาและในทางตรงกันข้ามในทุกวิถีทางกระตุ้นให้พวกเขา การติดสินบนไหมดูเหมือนว่า
จากแบบดั้งเดิมที่ถูกต้องเชิงเรขาคณิตที่ถูกต้องผ้าห่มบ้าคลั่งมีความแตกต่างกันในลักษณะที่รุนแรงที่สุด ในปีแรกของการพัฒนาของ Crazy-Quilt เสียงทำให้เขามีการรวมกันของเนื้อเยื่อแปลกใหม่บาง (Atlas, ผ้าไหม, Tulle) ที่มีการตกแต่งเย็บปักถักร้อยที่มีขนาดใหญ่บางครั้งปุ่ม, ปุ่ม, ริบบิ้น, ลูกไม้ลูกปัดลูกปัด
ความเอื้ออาทรของการตกแต่งเย็บปักถักร้อยและการตกแต่งในผ้าห่มบ้าอธิบายไม่มากนักจากอิทธิพลของญี่ปุ่น (เย็บปักถักร้อยของ Sashiko หรือความซับซ้อนของรูปแบบของเนื้อเยื่อญี่ปุ่นเอง) จำนวนแบบแผนของเวลาเกี่ยวกับชั้นเรียนของผู้หญิง
หน้าที่ดั้งเดิมของภรรยาที่น่านับถือคือการครอบครองของเข็ม และการตกแต่งเย็บปักถักร้อยที่มากเกินไปซึ่งครอบครองในผ้าห่มบ้าต้นเกือบทุกพื้นผิวของผ้าห่มเพราะสิ่งที่ผ้าพบว่าเป็นเรื่องยากที่จะเห็นมันเป็นเพียงการสาธิตทักษะของเข็มเย็บปักถักร้อยหน้าแต่ละคน อื่น ๆ
การสร้างผ้าห่มที่บ้าคลั่งครอบครองค่อนข้างนานบางครั้งหลายปี เหล่านี้เป็นผ้าห่มและแผงผนังที่ทำโดยบางกรณีและเหตุผลส่วนใหญ่ ในคอลเลกชันของพิพิธภัณฑ์การรวบรวมผ้าห่มทั่วโลกมีผ้าห่มที่อุทิศให้กับเหตุการณ์ส่วนตัวไม่เพียง แต่ยังรวมถึงเหตุการณ์ของประเทศบุคลิกภาพทางประวัติศาสตร์เช่นทหารของสงครามกลางเมืองของประธานาธิบดีประธานาธิบดีนักแสดง ฯลฯ
ผ้าห่มที่บ้าคลั่งส่วนใหญ่ไม่ใช่ผ้าห่มในความหมายที่แท้จริงของพวกเขา - พวกเขาถูกสร้างขึ้นมาเพื่อความร้อนและความสะดวกสบายซึ่งแตกต่างจากผ้าห่มแบบดั้งเดิม ในการตกแต่งเดียวกัน "ซีรีส์" รวมถึงเทคนิคการโฟกัสเช่น Yo-Yo Quilt, Quilit "Window Cathedral" และ Quilit บิสกิต
เนื่องจากการมีความเปราะบางความเปราะบางผ้าห่มบ้าคลั่งหลายแห่งไม่สามารถหาสถานที่ในครอบครัวอเมริกันในตอนท้ายของศตวรรษที่ 19 หลังจากแม้กระทั่งช่วงเวลาสั้น ๆ ผ้าไหมราคาแพงซึ่ง CVITA บ้าเย็บเริ่มที่จะพังทลาย
และในเรื่องนี้ไม่มีความผิดของเข็มเป็นความอัปยศ ผู้ขายผ้าไหมที่จะขายสินค้าของพวกเขามีราคาแพงกว่าเพิ่มน้ำหนักด้วยเกลือ - ผ้าไหมแช่ในน้ำเกลือแล้วแห้ง เกี่ยวกับลำต้นกลายเป็นที่รู้จักหลังจากเพียงไม่กี่ปี
แน่นอนว่าผ้าไหมและ Atlas ไม่ใช่วัสดุเดียวสำหรับ Crazy-Quilt ในตอนแรกพวกเขามีให้เฉพาะกับ Needlewomen ความเจริญรุ่งเรืองของครอบครัวที่สูงกว่าค่าเฉลี่ย Needlewomen ใช้เสาหลักของผ้าที่มีราคาไม่แพงมากขึ้นผ้าฝ้ายเช่น และโดยวิธีการที่ง่ายขึ้นมีผ้าของ Crazy Cvitton ง่ายยิ่งมันง่ายขึ้น - ไม่มีตะเข็บตกแต่งที่ซับซ้อนเย็บปักถักร้อยแถบ ฯลฯ
ในฐานะที่เป็นอุตสาหกรรมและความสัมพันธ์ทางเศรษฐกิจผ้าไหมและซาตินได้รับผลกระทบจากกระเป๋าและครอบครัวธรรมดาซึ่งเป็นที่นิยมอย่างบ้าคลั่ง CVITA ในอเมริกา นอกจากนี้การปรากฏตัวของจักรเย็บผ้าอำนวยความสะดวกและเร่งการสร้างผ้าห่มล่องเรือตกแต่ง
ความหลงใหลของ Crazy-Quilt เริ่มที่จะไม่ไปหลังจากปี 1920 แล้วมันก็ใช้ร่วมกันเลย ความรู้สึกของสตรีที่หลงใหลในผู้หญิงและการพัฒนาของอุตสาหกรรมได้ทำงาน - ความสนใจในการเย็บปักถักร้อยเริ่มน้อยลง แต่เวลาผ่านไปแล้วและบ้าคลั่งอีกครั้งให้ความสนใจอีกครั้ง
การฟื้นฟูของเขาเริ่มขึ้นในช่วงปลายทศวรรษ 1980 และยังคงดำเนินต่อไป วันนี้ Crazy-Quilit เป็นงานศิลปะที่เต็มเปี่ยมไปด้วยกฎหมายหลักการและแนวโน้มของตนเองที่ต้องกล่าวแยกต่างหาก ต้องขอบคุณความสามารถและความแม่นยำของช่างฝีมือบางคน Crazy CVITT ไม่ได้รับการยอมรับว่าเป็นศิลปะแห่งการขาด แต่กลายเป็นศิลปะแห่งความหรูหราและรสชาติมันไม่เพียง แต่คุ้มค่ากับการปฏิบัติจริงในชีวิตประจำวัน Crazy-Quilt กลับมาที่บ้านอีกครั้งและตอนนี้มันใช้เวลาที่คู่ควรกับพวกเขาแล้ว บางทีและในบ้านของคุณมีเช่นนั้น?
น่าเสียดายที่มันไม่ได้ผลที่จะหารูปถ่ายที่มีคุณภาพสูงแสดงผ้าห่มที่สร้างขึ้นในตอนท้ายของศตวรรษที่ 19 - ต้นศตวรรษที่ 20 ดังนั้นในโพสต์นี้ทำงานในเทคนิคของ Crazy Quilit ทำโดย Needlewomen ที่ทันสมัยเพื่อให้ความคิดทั่วไปเกี่ยวกับการเย็บปะติดปะต่อกันที่น่าทึ่งนี้
แหล่งที่มา