Марде, ки кабинетҳои сахти ҳезумҳои сахт

Бисёр солҳо Равек бо ҷангал аз ҷангал ошиқ шуд ​​ва ӯ осоиштагиро дар парвандаи ҳамроҳӣ дарёфт кард ва ба мард иҷозат дод, ки ба мувозинат ноил шавад.

Ҳатто дар уқиқии номувофиқ, вай зебоии сеҳрнокро мебинад, вай метавонад онро ба кабинаҳои аҷиб табдил диҳад ва дарахтро бо шодмонӣ ва гармӣ пур кунад. Корҳои аҷибе, ки ҷодугарии одам ва табииро ташкил медиҳанд.

Ин кори аввалия ба одамон на танҳо тавассути тамос бо онҳо, балки хотираҳои шахсиро низ нигоҳ медоранд. Мувофиқи чунин тӯҳфаҳо, шахс хаёлотро зинда мекунад. Чунин сандуқ ё пӯшида як унсури беназири даҳони инфиродӣ хоҳад шуд.

Манбаъ