Następnie przez autora autora Zauda:
Chcę podzielić się z wami moją pamięć o dzieciństwie, o tych czasach, kiedy mieszkaliśmy w południowych uralach.
Urodziłem się w 1984 roku w Ułan-Ude. Mój ojciec spotkał moją matkę, piękno z wioski regionu Magniku Chelinabinsk, kiedy studiowali w Chimels (Chelyabinsk) w tej samej grupie. Więc pojawiłem się, a potem mój brat.
Często, każdy lato w dzieciństwie mamy rodziców naszej mamy. Dziadek i babcia mieszkali w drewnianym domu, który, jak mi powiedziała mama, zbudowała niewoli Niemców po wojnie. Dom stał (a teraz jest wart) na działce żyznej ziemi, gdzie krzaki czerwonych, czarnej porzeczki rosły, Malina, Victoria, a oczywiście ziemniaki, kapusta, ogórki i pomidory.
Dziadek miał złote ręce. Nie jestem bardzo dobrze pamiętam mojego dziadka, ponieważ niestety zmarł w 1990 roku, ale według Babasi i Mamy, a także, co pozostało po nim, mogę ocenić, jak technicznie kompetentny, erudyt, schludny i na taki sam czas, kochający przyrodę i jej piękno, był on. Dom był brązowy i malowany jasnozieloną, na dziedzińcu - betonowane torach, po prawej i lewej - kwiaty na śmieszne płot malowane w jasnych kolorach.
Pamiętam Southern Ural za całe moje życie z moim miękkim i zmiennym klimatem - w lecie częstych burzach, a zimą zdarza się śnieg; Soczysta Wiktoria, może być złamana i zmęczona cukrem; mleko pary, tak tłuszczowe i smaczne; Stado krów, kóz i owiec, którzy chodził wcześnie rano, a wieczorem wrócili, skorygowany przez pasterzy, a każdy zwierzę wiedział, gdzie znajduje się dom. Przy okazji, z jakiegoś powodu mieszkańcy Stado nazywano stadem. Było interesujące dla nas, aby spotkać się z "Tabun", ale interesujące było również wydanie, więc jakoś bas był pamiętany, by obudzić nas rano (zegarki o 6 rano), kiedy kopnęła krowy, żeby się palił.
Pamiętam, że strumienie wiosenne na naszej ulicy, kiedy brat i ja pozwolono mi na wiele statków przez kilka dni z rzędu, aż do krwawienia krwawią się szpiórki; Łowienie ryb na Robus Kusa, gdzie mój brat został złapany przez "Malayavok" i Pezare "na brzegu" - okrągły otwór o średnicy 3-4 cm został wycięty w pokrywie polietylenowej, okładka była pijana w banku , nierówności zostały rozjaśnione do banku, uderzenia były przywiązane do słoika; "Alarm" z gniewnych przejazdów - ryba została oczyszczona i smażona z jajkami na patelni.
Mam wiele wrażeń, ale wszystko było po moim dziadku, kiedy mój brat i ja przyjechaliśmy do lata do Babiusa.
Dziadek próbował poprawić nie tylko jego witrynę i dom, ale także ulica. Obok domu zostały złamane przez plac w formie wydłużonego trójkąta oprawionych drogami. Saplings sadzono - Birks, Rowan; Między drzewami po jednej stronie placu zostały dostarczone przez ławki iz drogi asfaltowej - ogrodzenia żeliwne.
Przez drogę dziadek zorganizował platformę dla dzieci, spawane huśtawką i horyzontalną stodołami. Niestety, po jego śmierci stopniowo, przez te 25 lat, lokalne rzeczy wybuchły, wyczyszczone, przeszedł na metal.
Dalej porozmawiamy o domowej roboty mojego dziadka.
Najpierw domowej roboty i myślę, że najwybitniejsze jest na swój czas, jest trójkołowym inżynierem samochodowym L.I. Lis. Dziadek zbudował go w 1957 r. Według rysunków, opublikowanych w jednym z magazynów, najprawdopodobniej była to "technika - młodzież". Jak potem powiedziałem Babusi, dziadek nawet napisał autor tego samochodu.
To właśnie znalazłem w Internecie:
"... Tylko jedna maszyna amatorskiego Designer L.I. Lisa była sprzeczna z zaleceniami ekspertów. Zbudował w 1957 roku samochód niezwykłej formy. Jej podwójne ciało na zewnątrz bez drzwi przypominało ciało skutera. Na przedniej krawędzi ciała było "osadzony" silnik motocyklowy IL-49 (346 cm3, 11,5 l. P.). Jego cylinder działał w przepływie przeciwnego powietrza i nie wymaga ochrony wentylatora.
Ale najciekawsza rzecz - silnik przyniósł przednie koła! Co więcej, L.I. LIS, inżynier w specjalności, wyraźnie reprezentował trudności, które czekały na niego w produkcji kompaktowych zawiasów o równych prędkościach kątowych w rękodzieła. Dlatego porzucił kontrolowane koła przednie. Chociaż mała wielkość (5,00-10 "opon), zażądali one, gdy wyłączy się z raczej obszernych niszów kołowych. Jeśli frontowe koła nie są obrotowe, wówczas wielkość nisza, zwłaszcza w kierunku poprzecznym, zmniejsza się i między nimi są swobodnie planowane dla kierowcy i pasażera.
Należy zauważyć, że zarządzał L. I. Lis zrobił jedno tylne koło swojego samochodu. Jego bardzo lekkie (wyposażona masa około 170 kg) samochód był bardzo prosty i niezawodny.
Niestety, jest to jedyny przykład samochodu napędowego na przednie koła na te lata produkowane w naszym kraju ... "
Na innej stronie piszą: "... Ten samochód został zbudowany w jednej kopii w 1957 roku ..."
Podejrzewam, że prawdopodobnie, oprócz mojego dziadka, ktoś z rzemieślników również próbował zbudować taki samochód. Niestety, charakterystyka techniczna samochodu Santa są dla mnie nieznane, ale myślę, że nie różniły się zbytnio od cech samochodu L.I. Lis. Santa Car nie przetrwał tego dnia, nawet nie wiem, jak bardzo istniał. Wydaje mi się, że dziadek zdemontował go po pewnym czasie jako niepotrzebne.
Był bardziej zainteresowany przechodzącym sprzętem dla gospodarki. Dlatego zwracam uwagę na twoją uwagę trójkołowy skuter wykonany z "Tula" (dziadek o nazwie "Ciągnik").
Na skuterach dziadek z Babiusem poszedł do torebki - kosić siano, a potem rzuć go, rzuć stos, a jesienią eksportują siano na domowej roboty wózek.
Nadzienie:
Był też mini-ciągnik, który był używany do orki ogrodu, czasami poszedł do torebki.
Dla jego wnuka nasz dziadek kuzynowy zbudował trzy-łańcuszkowy motorowany silnikiem D6. Marzenie o wszystkich chłopcach tego czasu! I mój brat i ja jeździliśmy na nim w latach 90-tych.
Kolejny domowy - Motoropg:
Dodam artykuł z "techników młodzieżowych" №12 na 1956 r
To wszystko. Dziękujemy za uwagę) Nie zapomnij swoich rodziców, dziadków)
Zdjęcia są wykonane przez dziadka. Zeskanowałem.
Źródło