Nawet dziecko poradzi sobie z praniem - Aby załadować pralkę, naciśnij parę przycisków i nie jest trudno dopingować prawie suchą bieliznę. Ale co zrobiłeś, gdy nie taka taka woda, ale nie była mydłem?
Oferuję małą wycieczkę do przeszłości
Niektórzy nadal wiedzą, co jest płytą pralką ("moja babcia jest we wsi"), ale niewielu widziało to w akcji. Ale pojawił się tylko na początku XIX wieku i było bardziej używane w ścisłych warunkach miejskich, pozbawionych przestrzeni i bliskiej okolicy jeziora, rzeki lub strumienia.
Poprzednik tak żebrowanej płyty byli poddani, jeden wygląd, którego pokonuje osobę niewymyślonego w stuporze. Ale - w porządku.
Niż mycie
Sto lat temu gospodyni nie była konieczna do wzniesienia do detergentów - nie było potrzeby. Do mycia stosowano rozwiązania mydła, które zostały uzyskane w domu. Był alkoholem alkoholowym i mydłem.
Cushing, który dał nazwę całej klasy związków chemicznych, alkalicznych, uzyskano z roztworu popiołu, wolnego rosyjskiego piekarnika dziennie. Włośnie nazywane również "buk, Bucha", a sam proces prania jest "boją".
Jak i gdzie był prany
Możliwe było pranie z nim w następujący sposób - wkładają torbę świętych popiołu w woreczku z wkładką, wlał wodę i rzucił tam gorące kamienie, aby woda była gotująca. Ale można było uzyskać alkohol w formie rozwiązania.
W tym celu popiół mieszano z wodą, nalegał na kilka dni i uzyskano mydło do rozwiązania dotykowego - zatężono tak bardzo, że musiało dodatkowo rować wodę. W przeciwnym razie ubrania podczas mycia takiego silnego alkoholu może być szybsze.
Innym źródłem środków do prania, mydła roślinnego (lub korzenia mydła) przemywa się, nasączoną, przesączoną i przemyto wynikowym rozwiązaniem, próbując spędzić całość, ponieważ szybko zepsuł.
Nigdy nie przemywaj wanny, był uważany za grzech. Może wspinać się na bieliznę w domu lub w pobliżu kąpieli, co oznacza obok zbiornika. Do prania, żelazka, skorupy gliny, koryta, stupes, gruszki, rolki były używane ...
Jeśli uchwyt jest znany wszystkim, należy wyjaśnić powołanie lodowiska - jest to specjalny drewniany stojak w kształcie hantli, zgodnie z którym pokrętło uchwytu przewróciło ciężki zbiornik w pieczonej. Wynik pościeli buntingu - śnieżnobiałe obrusy i kurtki z tkaniny domowej.
Kolejne narzędzie do prania serwowane Valek. Ta mała drewniana szpatułka "Valiali" lub "nitowana" umyła bieliznę na kamieniu lub na tablicy na brzegu. Jeśli ani stupa, ani koryta, ani Lohan nie różnią się pięknem, waleczniki mogą być ozdobione skomplikowanymi ornamentami.
Wynika to z faktu, że często udawano przez facetów dziewcząt jako prezent, a następnie, oprócz zwykłych wątków na powierzchni rolki, inicjały ukochanej i daty dawania. Wałki te przypominały stylizowane figury kobiece: pogrubienie na końcu uchwytu służył jako głowicę, część robocza rolki - tułowia i stężenie podstawy z rękami.
Piękny rzeźbiony wałek, malowany jasną farbą, było litością do pracy i pracy ... W Muzeum Narodowym jest Valek, zgodnie z którym można go zobaczyć - właściciel był pogrubiony i nie pozwolił mu pracować.
Każda odpowiedzialna gospodyni wie: mycie - wciąż jest w połowie, nadal musimy okazać się, co przemyślane ręce pęcherzyły.
Co i jak stali ubrania w starożytnym
Jakie urządzenia mieli w gospodarstwie domowym naszych babci i pradziaków, aby wygładzić złych?W dawnych czasach, nie tyle pogłaskane jako "walcowane" bieliznę. Co? Spotykać się:
Rubel i skała
Rubel był prostokątną płytką z uchwytem: na dolnej stronie zostały wycięte, poprzeczne zaokrąglone lukony, a górna strona przednia była często ozdobiona rzeźbami.
W celu udaru, hostessa złożona ubrania, obrus, ręcznik, próbując nadać jej taką samą szerokość jak na rill. I owinął je z kołkiem, tworząc ciasną wiązkę. Rubel umieścić na górze i od krawędzi stołu walcowanego do przodu, zmiękczającego i wygładzające tkaninę lnianą - walcowane. I to był mechaniczny sposób prasowania.
Na północy wątek był "kopiący", gdy powierzchnia obiektu była pokryta wzorem przekładni, ale może po prostu wyciąć ozdoby z cienkich linii konturowych. I znowu, w Rubel, często można zobaczyć inicjały i daty - prawe znaki, które jest to prezent.
Bielizna wymagała pewnych wysiłków fizycznych od kobiety, ale nie powinno myśleć, że parafia w domach wsi z metalu żelaza wykonała proces prasowania.
Pierwsze żelazka
Po pierwsze, takie żelazo w życiu w wiosce było rzeczą drogą i rzadką, a zatem służył na przykład jako wskaźnik dobrobytu (jak również samowara). Po drugie, technologia prasowania w porównaniu z ryzykiem pralni rubla była jeszcze bardziej pracochłonna.
Były dwa główne rodzaje żelazek - krawiectwo i pranie, chociaż zarówno w domach, jak i inni. Krawieckie żelazo było zasadniczo ostrym pasem żeliwa z uchwytem.
Został splątany w ogniu i starannie wziął zdjęcia na rączkę, aby nie palić. Takie żelazka były o różnych rozmiarach - od bardzo małego, do prasowania małych fałd na ubraniach, do gigantów, aby podnieść tylko mężczyznę.
Krawcy, z reguły byli mężczyznami, a oni musieli pracować z bardzo gęstymi ciężkimi tkankami (kiedyś musiałem flashować taką szmatkę - musiałem to zrobić, rumieniąc się i smoking z Natustwo i z ryzykiem, aby złamać igłę ). I narzędzia do prasowania były odpowiednie.
Żelazki pralni zostały podgrzewane w inny sposób: byli puste wewnątrz i mieli ruchomy zawór w szerokiej części sprawy - zainwestowano tam żeliwny ciężki rdzeń, ogrzewany w ogniu.
Innym rodzajem żelazek używanych w życiu codziennym jest żelazka węglowodanów lub mosiężnych. Górna część ciała została złożona w tak żelazie, a węgle były ułożone w środku.
Ochłodzone węgle gospodyni napompowane lub ogrzewane, kołysząc żelazko z boku na bok. Dlatego ważne było również, aby nie przejmować się prasowaniem! Żelazo węgla może być wyposażone w rurę i wygląd bardziej przypomniał parowce doppopłań.
Reprezentowanie gospodyni, kołysanie namiętnej struktury żeliwnej, jesteś przekonany - wkładka naszych "babci" była wyróżniona i moc - też. Oczywiście, nowoczesny, nowoczesny przystojny mężczyzna z tworzywa sztucznego-teflonu jest wiele razy łatwiejszy niż jego żeliwny poprzednik.
Aby nie być bezzasadnym, uzbrojam w bezduszne i ważyłem kilka starożytnych żelazek w repozytorium Muzeum Narodowego
Najlżejszy ważący 2,5 kilograma, średnia wielkość żelazek w odległości 4 kg - przez kilka godzin prasowania cyfra jest imponująca. Cóż, najcięższy olbrzymy krawiectwo - zmusiło migotanie jest wyraźnie umieszczone i pokaż 12 kilogramów.
Źródło