Niedawno napisałem przyjaciela, tak, tak ciepłe, dotykając historii swojej babci, o tradycjach dziania, podjętych wcześniej w wioskach, co bardzo chciało dzielić się z Tobą:
"Wtedy moja ukochana babcia Katya po prostu dzianiny skarpetki.
Skarpety wełniane. Dobre skarpetki wełniane, niosąc ciepło dłoni i rozgrzewające się w opadającym zimowym strumieni. Przedtem nadaje się do obrócenia wełny; Wrzeciono znalazło się w jej nagich dłoniach, uznając silny wątek na jego podstawie.
Skarpety dużo dzianiny, na całej rodzinie, na tej samej technologii, ale przędzy i jej odcienie, które nie stworzyły tego wyjątkowego, ale indywidualne skarpetki wełniane. Do tej pory jest dla mnie biała para - skarpetki mleka winogronowego, "strach", jak powiedział babcia. Delikatny kolor i miękkość wełny zanurzają moją dziewiczą nogi w prawie królewskim luksusie.
Dla mężczyzn tradycyjnie dzianni skarpetki z wełny ciemnego koloru, dla dziewcząt w różnym wieku - wełna była wełna.
Później, kiedy wełna była zaangażowana w najbardziej problematyczne miejsca (skarpetki i obcasy, nie pozwól mi słuchać miłośników włókien naturalnych) Babcia bezwzględnie odcięta radosną część i opierając się nad nożyczkami, cierpliwie podniósł falistych pętli na cienkich szprychach . Po reinkarnacji skarpetki nabyły nowe życie, a Natrel jest teraz smukłe paski naturalnych odcieni.
Czasami wydarzyło się, że w procesie dziewiarskiego plątaniny niespodziewanie się skończyło, a para po prostu brakowało przędzy pożądanego cienia. Wtedy babcia, zauważyła niewłaściwa estaretka, ukończyła skarpetę przez to, co było pod ręką. Takie podejście było trochę brukowane, ale najwyraźniej babcia spojrzała daleko w przyszłość, biorąc pod uwagę wgląd na asymetryczne trendy w przestrzeni.
W innych przypadkach babcia, bez powodowania Lukovo, wziął dużą, "Cygańską" igłą, wziął żarową żarówkę i rozpoczął sakrament kanałów. Kontur świeżo upieczonego otworu został po raz pierwszy wskazany przez przerywaną linię, a następnie konieczne było utworzenie nitki "szachy". Pół godziny pracy i skarpetki ze świeżymi makami było gotowe do kontynuowania wiary i prawdy. Oczywiście, teraz wygląda trochę naiwne i śmieszne, ale w tym czasie w prowincjonalnym mieście Skarpetki Woolen czcił na pewną rzadkość i karta oszustwa nikt nie squeamied.
Z pamięci wspomnienia te zostały usunięte, gdy próbowałem zachęcić moje pierwsze ironie z przodu. W niejasnych, fragmentaryczne wspomnienia wciąż żyją, rady babci, które pętle muszą być przejęte taką samą stronę, aby nie spieszą się w ich rzędzie.
W pewnym momencie, dla siebie, zdecydowałem się, że te twarz, i razem z nimi i impangerancji ze mną i usiadł na kreatywność. Wszystko zaczęło się, wszystko było proste, z tym samym dziewiarstwem pończoch, ale czytając kilka wzorów wzorów w książce dziewiarskiej, cierpiałem. Ignorując gęstość dziania, ażurowe wiersze zastąpił gęsty aran; Płótno, a potem radośnie zyskała bezprawność, przesuwając niezbędny spanie się, a następnie mocno ścisnął pod wpływem uprzęży o najbardziej rozsądnym znaczeniu. Traktowałem mojego mózgu do szkoły na temat lekcji domagającej się z dumą przed nauczycielem. Musimy zapłacić hołd dla mądrego nauczyciela, który nie zdobył mi skrzydeł na całkowicie zrelaksowany rodzaj stworzenia, ale wręcz przeciwnie, dał właściwy lot i nieograniczona fantazja mojej myśli.
Babcia, która również podziwiała owoce mojej kreatywności przez długi czas, zauważając z smutkiem, że oprócz skarpet, nie wykryła niczego w tym życiu.
Oto taka wspaniała historia! We mnie obudził fala moich własnych wspomnień o lekcjach dziania mojej babci, która mieszkała we wsi Kuvandyk, w regionie Orenburgu i dzianinują całe życie w dół tagów w dół.