Dit experiment begon ik in de zomer van 2018. Een vintage Lytra-staven kwam tot 5. En ik maakte een flurarium erin. Lees meer over deze bank. Onder deze tag heeft een hele reeks.
Ik bracht de grond met kolen uit een nat dennenbos, zet drie soorten fitton, mos en één varen. De eerste keer dat iets met water wordt gespoten. En dan gesloten. De laatste drenken in de bank was meer dan een jaar geleden. Wat is er gebeurd? De Fern beval om lang te leven, maar twee soorten Phyttonia weerstonden niet alleen, maar ontwikkelen zich heel goed. Ik ben bang dat ze de dekking niet met hun koffers knijpen. Een soort mosstocht. Maar de tweede met lange filamenteuze spruiten strekt zich uit langs de muur en sluit de recensie.
Maar het meest interessante is dat onverwacht, een jaar na de landing, kleine spruiten daar verschenen. Laat me je eraan herinneren, de bank is gesloten. Niet eens water. Ik geef eerlijk genoeg toe, een paar keer opende een paar minuten om het glas te vegen om te fotograferen. Toen deskundigen me uitlegde, is er niets vreselijks. De bank vormde haar microklimaat en koolstofdioxide en luchtsaldo. Planten ontwikkelen zich ten koste van fotosynthese. Op de muren van keren is er condensaat.
Welke opties waren:
- mos,
- Marshantia
- Vliegtuig,
- rendier mos
- Zelfs peterselie!
Waarom rose pas na 1 jaar?
In de afgelopen paar maanden werden de spruiten veel duidelijker. Met hun vorm zijn ze meer een varen dan een paar maanden geleden. Blijkbaar kwamen geschillen mee met de grond. Op hun plaats waar hij nam, groeit het Wet Taiga-bos.
Er wordt gezegd dat geschillen hun levensvatbaarheid van enkele dagen tot 10-15 jaar van verschillende soorten kunnen behouden. Varens ontwikkelen zich al heel lang. Daarom spruiten ze zo lang, verrassend ons.
Kijken naar deze transformaties is heel interessant. Meer Geen middelen, zelfs irrigatie is vereist.