In Saratov had ik een kasteel van een Crossbody-handtas. Ze kwam blijkbaar me tegen mijn portfolio en besloot om te sterven. Het reageerde het niet, het sneed de mogelijke accessoires af en het gooide het in de prullenbak. Maar de vervanging was nodig, de hersenen kookten een imperatief. Gemaakt. Hier staan achter deze schroeven (messing, er was geen ander) er was een stel winkels met bevestigingsmiddelen. Industriële weegschalen of niet geleverde dimensies. En alles omdat iemand te grote taart verzamelde! En reguliere RO's kwamen er helemaal niet.
Handen zijn haken biggetjes. Spanje allemaal waar ze zijn. Hoewel deze tijd fatsoenlijk is geverfd dan in de vorige.
Ik ben hier F-shock, want de kleur op de foto kwam een expliciete fuchsie uit. En wie herinnert zich, I en Fuchsia zijn incompatibel. Ik ben hier en in de tamboerijn, en een vriendschap was naar binnen Koving. En de kwast was verloofd. Nutteloos. Roze verfverven stapten naar de uitstroom. Geverfd Crast en Green Cruise. De huid was duurder dan op de koffer. Estessno Coryato schatte de lengte van het handvat, dus moest het een composiet maken.
In een grote tak en drie zakken. De assistent draagt Hallo over. Hier op deze fotokleur dichter bij het leven.
Ik ging overbelasten van een beetje geweven tot een grote bulve al mijn pribruda. Ik dacht dat het een beetje meer was dan het was. Ja, nu kun je een paar schoenen veilig schuiven. Of brood brood. Of een pakket melk en een stadsbroodje. In het algemeen zal het nodig zijn om met de hand te verslaan, wat het ook in een ongeluk zou veranderen.