Lagenaria (Lagenaria Siceraria) Of een ritsel, of een pompoen, de enige vertegenwoordiger van het soort. Dit is een van de oudste culturele pompoenplanten, onbekend in het wild. De cultuur was extreem wijdverspreid op alle continenten. Lagnamenaria is een jaarlijkse kruipende Liana met een gefacetteerde furlochy zaaidstamlengte van maximaal 15 m en vijfhoekige gegolfde bladeren, in de sinussen waarvan tevreden zijn met een enkele kleine witte buisvormige bloemen met een wiel baard. Jonge wond met losse pulp, die een enigszins bittere pittige smaak bezitten, eet in voedsel. De rijpe vruchten droogt het vlees uit, en een koeienschil die bestaat uit wiet-to-wearelementen en het bevatten van stenige cellen wordt extreem duurzaam, volledig waterdicht. Voor inwoners van India, China, Zuid-Amerika, Afrikaanse en Oceanië-eilanden verloor de Lagenarium hun economische betekenis nog steeds niet en wordt het overal gebruikt als schepen voor het opslaan van vloeistoffen, vervaardiging van keukengerei, muziekinstrumenten, speelgoed, enz. Van de geëxtrahefinieerde zaden, enz. Voedsel olieachtige olie, en van lange flexibele stelen weven hoeden en manden. Volwassen Lagenariumvruchten zijn zo eenvoudig dat ze niet in zout water sluipen en in staat zijn om te zwemmen in de oceaan zonder schade en zonder verlies van zaden aan de zaden. Met oude tijden, per ongeluk in de Atlantische Oceaan, de vruchten van het Lagenarium, Opgehaald door de oceaanstromen, gemaakt zeilen uit de oevers van West-Afrika Brazilië of door de Stille Oceaan, kwam uit Zuidoost-Azië naar Peru, en van daar met oude inwoners van Zuid- en Noord-Amerika verspreid over het continent
Dit is een voorbeeld van oude thuisgerechten. Het is speciaal, het wordt ook geraamd of fles genoemd. Dergelijke pompoenen werden gebruikt in het dagelijks leven: ze bleven zout, meel, peper (ze zijn altijd droog), op andere plaatsen wijn, plantaardige olie, melk (versheid van het product wordt bewaard in de pompoen), ze droegen water tot hooi, kvass (koud en water en geurig) Wanneer een pompoen opdroogt, wordt het schrapen van het bovenste laagmes en het ongewoon gladde oppervlak van gele warme kleur opent. Dit oppervlak leeft, het ademt, dus het kan niet worden geschilderd met verven, en zelfs nog meer gemist. De beste tekening voor het oppervlak van de pompoen om verbranding aan te brengen. Aan wie deze technologie interessant is, zal ik meer schrijven.
De ongewone tentoonstelling van de pompoen-kubus met touw gebonden aan de nek staat in het plaatselijke Lore Museum of VeGograd. Ik vond zo'n pompoen op de zolder van het huis van de oude grootmoeder. Ik werd getroffen door haar perenvorm en gemak. Binnen de zaden worden bewaard gebleven, maar ze werden verwend door muizen. Slechts twee zaden bleven. Ze hebben ze geplant. En, over een wonder, zaden gesnoeien! Dus ik begon mijn eigen kubussen te laten groeien. Om te bekennen, leesde ik vroeger over Moldavische meesters op de verwerking van decoratieve pompoenen en de productie van decoratieve dingen van hen. Ik heb mezelf en materiaal over de volksvisserij van Middle Asia-Rodkavak, zogenaamde de pompoen behandelde pompoen, en ik wilde de schoonheid van pompoenen gebruiken, en het vermogen om het in het moderne dagelijks leven te gebruiken. Ik begon materiaal te verzamelen over verschillende soorten decoratieve pompoenen en vond een duizend-rustieke pompoen met een lange cilindrische keel. Veel mensen, voor de eerste keer, zien dat een dergelijke pompoen niet geloven dat zo'n ideale vorm de natuur creëert. Ik zat de zaden van Pumpkin-Gorlyanka, en ik begon mijn sierpompoenen te laten groeien. In de regio Volga is het beter om decoratief te laten groeien met de hulp van zaailingen, die begin juni in de grond planten. De plant bloeit met witte geurige bloemen, het wist tot 4-5 meter, als het niet is vergeld. Om de vruchten groot en belachelijk te zijn, is het noodzakelijk om een Liano te knijpen, nadat er 4-5 bloeiwijzen worden gestart. Pompoenen rijpen in september. Ik snijd ze en bewaar in kameromstandigheden voordat ze drogen. Ze worden licht en helder, maar de dikte van de muren van de Cuba is zeer duurzaam, zoals een boom. Wanneer de pompoen opdroogt, schrapt u het mes- of scheermes toplaag en opent een ongewoon glad oppervlak van gele warme kleur. Dit oppervlak leeft, het ademt, dus het kan niet worden geschilderd met verven, en zelfs nog meer gemist. De beste tekening voor het oppervlak van de pompoen om branden aan te brengen. Ik ga niet naar een grote collectie kubussen, ik geef ze mijn vrienden aan wie ze vreugde brengen. En ik wil dat deze vreugde naar ons huis terugkeert in de vorm van een pompoen vergeten.
Wie zich afvragen, zal je meer vertellen over technologie. En dit zijn links naar foto's van mijn kubussen
http://foto.mail.ru/mail/tamm27/118