Fair Isle is een synoniem voor Jacquard. Jacquard is een multicolor breien met aansnijden over de betrokken kant van het canvas.
Eigenlijk is Fair Isle een klein eiland onder de Shetland-archipel die eigendom is van Schotland. Dit is de meest afgelegen nederzetting van het Verenigd Koninkrijk, heeft 5 km lang en 2 km breed, bevolking - 70 (!) Man.
Hoe is het gebeurd dat de naam van het Tiny Island, letterlijk op de achtertuinen van het Britse rijk ligt, die zelfs in de geografische atlas van het VK vanwege een grote verwijdering niet op de pagina klimt en op een speciaal tabblad wordt afgebeeld, ontving een van de beroemdste manieren om te breien.
Hierdoor passeerden eeuwen talloze badpaden. Mogelijkheden voor de landbouw waren zeer beperkt, de belangrijkste visserij van de eilandbewoners was natuurlijk vissen. Daarom verwaarloten ze geen enkele winstmethoden zoals fokkende schapen en breien. Ze vingen veel diverse vis. Al haar samen met kippen, kippen, schapen, eieren, en vervolgens op de schepen gedragen, hier gewend en gunstig uitgewisseld in verschillende voedsel en kleding.
Deze ruilhandel geboren was van vitaal belang, omdat Ik heb het eilandbewoners alles gebracht dat ze nodig hadden: materialen, gereedschappen, verschillende luxeartikelen en andere dingen die anders, anders, ze hebben simpelweg nergens te nemen. Alles is geschreven door Sir Walter Scott in Northern Sacent na zijn bezoek aan het eiland in 1814:
"Dames breit sokken van sacrament wol, nachtkappen en andere soortgelijke kleine dingen die ze uitwisselen met andere handelsschepen die geschikt zijn voor dit eenzame eiland. Een fatsoenlijk respect voor hun sterke spijt over de Amerikaanse oorlog van 1812 en zoete herinneringen aan die gelukkige dagen Wanneer ze een fles perzikbrandy of Roma van American Traders kunnen kopen in ruil voor een paar gebreide sokken of een dozijn eieren. "
Bewoners van de FER-AYLA waren experts in de kunst van het overleven. Het hebben van uitstekende weiden voor schapen, ze gebruikten elk stuk land beschikbaar, zelfs als het van het eiland werd afgesneden en omringd door de afgrond. Sir Walter Scott schreef ook dat 'lokale beklimming de rots naar de plaats beklimt, die en de geit duizeligheid zullen veroorzaken, dan slepen de touwen schaaps, soms sleept schapen zelfs haar eigen schouders. "
Breien, voornamelijk, sokken vinden plaats belangrijk en continu draad door de hele geschiedenis van Shetland. Wol voor deze breien werd genomen van een klein, maar sterk ras van Shetland-schapen, dat zowel barre-klimaten als beperkte moerassige weiden kan weerstaan.
"Shetland-eilanden van een eigenaardig lokaal ras - erg klein, heel wild en erg winterhard, dieren worden gekenmerkt door zacht, goede, korte wol van verschillende kleurtinten van zwart tot lichtbruin of zilvergrijs, sommige zelfs gieten. Twee factoren geloven Ze zijn de oorzaak van hun zijdeachtige zachtheid, behalve de kenmerken van het ras: de eerste - grove, maar vaak geurige weilanden en de tweede - plukken wol in dieren in plaats van een kapsel. " Onbekende Shetland Auteur, 1861
Het eerste geregistreerde bewijs van de Shetland-breien dateert uit de 16e eeuw. In de 17e verspreidde het zich over de hele eilanden, en in de 18e was het de belangrijkste visserij op het eiland.
Handmatige vervaardiging van gebreide kleding was een proces van vijf stappen: verzameling wol, beroemd om lokaal als "hangend" schapen, kaas en verwijdering van grove deeltjes van wol; Kammen van wol op rechte vezels; Draaien van wol en breien ervan op vijf spaken of op een vislijn. Al deze processen werden handmatig uitgevoerd tot 1890, toen de wollen grondstoffen begonnen te sturen naar de Schotse fabrieken om de gemiddelde drie operaties uit te voeren.
Op het hoofdeiland van Shetland veranderden sokken vaak in dergelijke goederen, zoals thee, tabak, katoenweefsels. In feite zegt Dr. Edmondston, sokken vormen het belangrijkste uitwisselingsartikel in het land. De belangrijkste consumenten van gebreide goederen, zoals het ware waren, waren niet lokaal, maar eerder een menigte van buitenlandse zeilers, die jaarlijks naar de eilanden vaarden voor de vangst van haring. Sokken brachten mensen uit alle kwartalen van Larvik en verkocht deze vissers. Soms waren vele duizenden tegelijk aan de kust. Door zelf sokken te kopen, evenals als een geschenk voor vrouwen en kinderen, leverden buitenlandse vissers dan de hele wereld af.
Tegen het 1800e jaar begon Shetland in kousen te dalen. De daling van de vraag naar deze producten was het resultaat van zowel de groei van schapengroeien in Schotland en Engeland en de mechanisatie van de stofproductie. Shetland-handel in kousen-sokken nooit hersteld, en de eilandbewoners begonnen andere soorten producten te breien.
Het vroegste museum vertoont dateren uit de jaren 1850.
Aan het begin van de 20e eeuw was Brei Fair Isle slechts een souvenir die reizigers met hen mee naar huis brachten. Al 25 jaar later werd het echter koninklijk en verwierf een cultstatus bij Oxford Universities en Cambridge. Het werd gedomineerd en binnenkort werden de woorden "Shetland breien" en "Fair Isle" synoniem. Hier waren verschillende redenen. Na de Eerste Wereldoorlog veranderde de mode dramatisch en een handige en praktische kleding kwam strak te vervangen en de korsetten, waaronder truien voor de middenklasse. Ten tweede, in 1921, gebeurde een belangrijk marketingevenement: Lervik Manufactory Merchant James A. Smith presenteerde aan prins Wales Patterned Pullover, die hij droeg in een golfclub.
Deze golfkledingprins is zo populair geworden dat het al snel werd geworden voor studenten van Oxford en Cambridge bijna uniform. Tegen het einde van de jaren 1920, zulke truien, vesten, handschoenen, droegen de doppen alles! Bovendien werden in de 20s anilinekleurstoffen uitgevonden, die ongelooflijk het bloemgamma breidde, terwijl eerder garen werd geschilderd met plantaardige kleurstoffen.
Het ambacht overleefde de echte boom. Onder de knitters werd niet geaccepteerd om schema's te ruilen voor het breien, elk had zijn eigen verzameling kleuren en patronen. Het werd ondersteund door kooplieden in plaats van het kopiëren van andere mensenpatronen, elk bewoonde iets van hemzelf. Het idee om te werken aan een stap voor stap Beschrijving is volledig buitenaards wezen voor deze breiers.
De belangrijkste vaardigheden van de meisjes werden op jonge leeftijd verworven, beginnen te breien op 4 jaar, in 6 hebben al kleine dingen te koop. Veel knitters kunnen breien met een snelheid van 100 lussen per minuut zonder kwaliteitsverlies!
Veel mensen die de breien van eerlijke AO's hebben gezien, worden door een redelijke vraag gesteld: hoe dergelijke dingen met een breed scala aan kleuren en patronen kunnen worden gemaakt door ongeschoolde mensen die in vrijwel isolatie wonen, die een dergelijke zware levensstijl leiden. Er zijn veel geschillen over de bronnen. De onderzoeker en het breister, de auteur van talloze boeken over de geschiedenis van eerlijke breien, Alice Starmore, gelooft dat dankzij de moeilijke omstandigheden van het leven van het eilandbewoners praktische mensen waren, en de keuze van patronen was te wijten aan het gemak en de snelheid van hun breien. Er zijn verschillende fundamentele patronen:
Patronen bevinden zich op het product met stroken van verschillende breedtes. Er zijn smalle stroken, 3-rij, breed bereik 20 of meer rijen.
Alle patronen hebben twee of vier symmetrie-as. Dit betekent dat elk element symmetrische en bovenaan en onder / onder was en in elke richting kan worden geroteerd, daarom waren de patronen perfect voor het breien. Meerdere herhaling in het werk van dezelfde kleine elementen herinnerde zich snel en verhoogde snelheid. Bovendien lieten kleine elementen niet lang in de offline te doen.
Kleurpatroon en achtergrond - in één rij slechts twee kleuren. Ze kunnen elke rij veranderen, maar in de rij slechts twee. De reden is het gemak van het breien.
Een andere regel is niet om te lang te doen. Maximale 7 lussen. Maximaal!
Het volgende is het gebruik van diagonale lijnen. Die. Kleurverandering moet diagonaal zijn. Probeer verticale lijnen te vermijden. De reden is de ergste elbiness van het gebreide canvas.
Patronen bevinden zich strepen, die elk een oneven aantal rijen en symmetrisch hebben. Dergelijke patronen zijn gemakkelijker dan asymmetrisch creëren, variëren, onthouden en breien.
Veel patronen hebben een vorm van Oho, d.w.z. Combinatie van cirkels en diagonale kruisen. Daarin zijn al deze principes gecombineerd - symmetrie, diagonaal.
Kleur. In één rij slechts twee kleuren. De reden is het gemak en het gemak van breien en niet om een dikke uitsplitsing te creëren, een oneffen canvas, d.w.z. De kwaliteit van het canvas.
Traditioneel wordt het gebruik van kleur in de eerlijke breien zeer gecontroleerd.
De bovenste tekening illustreert deze principes: 8 kleuren worden gebruikt in het 15-rij-patroon. Het bovenste en onderste deel is symmetrisch ten opzichte van de centrale rij, die banden met contrasterende kleur om het visueel toe te wijzen.
Een andere regel is de overgang van kleuren in het patroon van het donker naar licht en van licht tot het donker.
Het tweede patroon illustreert een harmonieuze contrastverdeling tussen de kleur van het patroon en de achtergrond. Omdat Contrastniveau is permanent, het patroon ziet er harmonieus en goed lezen.
De derde tekening toont een mislukte combinatie van kleuren: in het bovenste en onderste deel, de kleur van het patroon en de achtergrond praktisch samengevoegd.
Dus, als je geen geschenk hebt om de kleur te voelen, dan voor jou drie regels voor het werken met kleur.
Verzamel het breedste aantal kleuren van het breedste bereik van elke beschikbare kleur, experimenteer met elke combinatie door het monster te breien. Hoe meer monsters u verbinding maakt, hoe meer u meer over de kleur leert.
Verwijder ervaringen van mislukkingen.
Geniet van het proces.
Het volgende principe van verre breien is een breien naadloze methode in een cirkel. Er zijn drie redenen om deze ervaring aan te nemen: je ziet er de hele tijd aan de voorkant van het breien, je breit de hele tijd gezichtsbehandeling, wat gemakkelijker en sneller is, en uiteindelijk naaien niet dat onze tijd opslaat.
Shetland-knitters breien alles in een cirkel, zelfs als de vesten in de war zijn of een vest met een voorsluiting aan de voorkant brei. Voor dit doel wordt de zogenaamde "stick" gebruikt - verschillende lussen worden bovendien toegewijd, gelijktijdig met het grootste deel, in een cirkel. Na voltooiing van de stijl wordt de stick gesneden, de secties worden verwerkt door baai of genaaid naar de verkeerde. Vanwege het feit dat de Shetland-wol ruw is, wordt er niets opgelost en wordt het aan de ongeldige kant geleverd.
Op de afbeelding van boven zijn deze gedichten zichtbaar: dit zijn strepen met verticale nummers in de nek en de juiste proginaire. De nek wordt al in de nek gesneden, maar er is nog steeds nee.
Laatste foto's zijn Shetland Pony, een reclamecampagne tijdens de jaarlijkse wollen week op de Shetland. Het wordt in de herfst gehouden in oktober. Het programma bevat talloze beurzen, masterclasses bij draaien, breien, vullen. Je kunt elkaar ontmoeten met fabrikanten, boeren, meesters, schapen, garen, afgewerkte producten kopen. De grootste fabrikant van SHETLAND WOL, trouwens, dezelfde Jacobus A. Smith.
Een bron