Heb je je ooit afgevraagd hoe je een mozaïek hebt verzameld? Hoe van honderden en duizenden kiezels van verschillende kleuren is een solide artistiek canvas? Ik had hierop speculatieve ideeën, maar in werkelijkheid bleek alles heel anders te zijn. In dit bericht zal ik de Jordaanse technologie laten zien, en ik zal je vertellen hoe ik met een boom kan worden ingepakt ...
Eerder, ik vond het een mozaïek, ik dacht dat de kunstenaars kiezels op de muur op de schets steken. Het bleek, alles is helemaal niet. Ten eerste gaat het mozaïek met de binnenkant. Op een vel papier of stof wordt de contour getekend, volgens welke de stukken worden gestart:
Ten tweede worden mozaïekelementen van tevoren gesneden. Ze worden niet in vorm geselecteerd, zoals puzzels. Aanvankelijk heeft de master lange stenen steen:
Tijdens bedrijf snijdt het ze met stukjes van de gewenste vorm en grootte:
Toen plaatst elk stuk voorzichtig pincet naar de buurman:
Waarom gaat het mozaïek met de binnenkant? Alles is heel eenvoudig. Omdat kiezels van verschillende vormen, komt het oppervlak ongelijk uit. Vanuit deze kant wordt de tekening gegoten door een bevestigingssamenstelling:
Maar aan de andere kant verandert het perfect glad:
Het is veel gemakkelijker om een nep onder het mozaïek uit te voeren. Hier is een klei-coating met een patroon stomme en "stukken" worden gesneden. Nadat het cllaline in de oven wordt verwerkt, wordt het praktisch niet onderscheiden van een echt mozaïek:
Op de een of andere manier pompen de tekeningen van "pixel" op eieren. Helaas heeft de technologie niet onthuld:
Nu over hoe de inlays het doen:
Aanvankelijk ziet het element er als volgt uit. Woods van hout van verschillende rassen worden samen verzameld:
Soms elementen van zeer klein formaat:
Een houten "taart" wordt verzameld uit de stokken. Wanneer het lijmt, wordt het eenvoudig afgesneden met een laag laag, die waar nodig wordt gelijmd:
Bijvoorbeeld op de rug van de stoel:
Dit alles is bedekt met vernis en ziet er heel soepel uit:
Assortiment van afgewerkte producten. Volgens de traditie van Arabisch (en niet alleen) de wereld, het gebied van de workshop duurt tien vierkante meter, terwijl de winkel helemaal honderd is!
Een bron