Precies. In de middeleeuwen was een man exclusief bezig voor het breien. Ze moesten lange tijd en moeilijk werken om kunst perfect te leren. Misschien denk je dat dit gewoon entertainment is voor oude vrouwen op een bank of huisvrouwen in de buurt van de tv? Zoals het bleek, is deze "puur vrouwelijke" bezetting helemaal niet. Vandaag zullen we praten over het breien geschiedenis.
Onlangs heeft het breien enorme populariteit verworven. Er zijn veel mensen op het netwerk om diagrammen, patronen en tips uit te wisselen over de keuze van garen of spaken. Veel foto's van hun werken aan het publiek. Ook zonder veel moeite kun je veel lessen en masterclasses vinden om alles te breien. En hier zijn vrouwen absoluut in de meerderheid. En het begin hiervan moest voorstellen, voorstellen, gewone vissers. Er is een veronderstelling dat het vaartuig is geboren uit het weven van visnetwerken.
Verder leerden mensen een stof te maken met twee naalden die we vandaag de naalden noemen. Zo breit sokken zelfs in het oude Egypte. De meesters versierden hun werk met ingewikkelde patronen en een complex ornament.
In Europa begon Brei ongeveer in 1275. De producten waren uitsluitend bedoeld voor vertegenwoordigers van de hoogste klasse. Gebreide gebreide weefsels werden gevonden in de graven van de Spaanse koninklijke familie. Dit materiaal was niet alleen gedragen, maar hield ook heilige macht in. Tegen 1400 was het breien iets als goddelijke vaardigheid. Met garen en breinaalden, portretteerden ze vaak de Heilige Maagd Maria.
In de 1400s werd een speciale gilde van breiers gemaakt om dit vaartuig te trainen, evenals de kwaliteit en prijzen te beheersen. Het gilde was uitsluitend mannen. Om erin te komen was ook niet gemakkelijk, zoals bijvoorbeeld in de Kuznetsov Guild.
Tienerjongens die tot studie kwamen, moeten zoveel hebben geleerd als zes jaar om officieel de titel van Knitter te krijgen.
De eerste helft van de stage was om te studeren aan een van de meesters van het gilde, en de andere - in permanente reizen. Het was noodzakelijk om erachter te komen welke patronen en lussen worden gebruikt in andere landen en regio's.
Dan overhandigde de nieuwe knitters een speciaal examen. Ze moesten een hele reeks afgewerkte producten binden: kousen, shirt, hoed en heel vaak zelfs gebreide tapijt. En het was niet alleen een enkelvoudig stukje stof. Een ingewikkelde patronen en bijbelse percelen vereisten gewoon virtuoso-vaardigheid. Voorbeelden van dergelijke tapijten en vandaag worden opgeslagen in het Victoria en Albert Museum in Londen.
En als de meester echt perfectie in zijn kunst bereikte, zou hij de officiële breister van de koninklijke familie kunnen zijn - de belangrijkste vertegenwoordiger van het beroep in zijn land.
Het initiatief bij het breien van een vrouw werd alleen onderschept voor het Victoriaanse tijdperk. Tegen die tijd was de breiende machine al uitgevonden en voor handmatige werkhandelaars hielden om van belang te zijn. Dus breien van commerciële klassen veranderd in een hobby.
Tegen 1880 waren breiende sokken, sjaals en handschoenen voor de geliefde een modieuze traditie bij romantisch afgestemde dames en maagden.
Een bron