Twee bergen van schapenwol gespoeld achter de vakmensen, zoals vleugels. Sterk, verveeld met haar handen, haastte ze lange strengen op een kam en gescheurd op dunne vezels. Haar buren kregen geen vleugels, maar zij, zoals de legendarische Amazons, uitgerekte houten bogen. Poeh op een vibrerend theater, alsof hij zichzelf veranderde in een luchtdraad. Van deze, op de grond, werd een donker silhouet aangelegd, waarin het onmiskenbaar geraden nog niet geboren
Brook fabriek
De regeling van Rakhat verspreidde zich in het vruchtbare bergvallei in het westen van Dagestan, vijf kilometer van Botlich - de hoofdstad van het district. Hier groeien appels en abrikozen in overvloed, waarvan tientallen verschillende gerechten zich voorbereiden. De kernen van de abrikozenbeenderen en vlaszaad zijn geclassificeerd als een watermolen om uback te maken. Er zijn drie turbines op de molen en lijkt op een klein hydro-elektrisch station. Een Doll-Guard was gebonden aan een balkonrooster van een solide huis in een t-shirt met telepulic t-shirt. Maar het meest verbazingwekkende hier is de enige bouross-fabriek in Rusland, die in 1925 werd geopend.
Bij de ingang zelf - een bord met dankbaarheid aan de gouverneurs van de Vologda, Kostroma en Yaroslavl-regio's. In augustus 1999, aan het begin van de tweede Tsjetsjeen-campagne, werd de fabriek gebombardeerd. De propeller is zelfs een uniek museum van Bourca. Reparatie hielp drie verre gebieden. Maar om te overleven in de marktomstandigheden komt alleen, zonder enige hulp.
De vervaardiging van bugs wordt aan de stream afgeleverd. Schapenwol gekamd op stands met spijkers, breekt de pluisjes uien om knobbels te voorkomen. Dan zijn de meest ervaren ambachtslieden bezaaid op de vloer in de vorm van een toekomstige baard, alleen meer dan de grootte - wanneer het canvas wordt vastgedraaid. Wol gelegd in drie of vier lagen. Het beste en lang - aan de buitenkant om te beschermen tegen weer, gemiddelde kwaliteit - binnenkant, kort - tussen hen. Het trimmen van afgewerkte producten zal bovenop worden verspreid.
De kamer vliegt langs de pluis. Bij de lucht smaak van schapenvacht. I Hoest, en Ali Magomedov's Deputy Director Ali Magomedov zegt: "Niets, dit is een genezende geur!" De toekomstige BEK wordt met kokend water gespoten met de hulp van een gewone bezem. Drie vier-vier vrouwen in zwarte ellebogen vouwen het rond een speciale roller, zetten op tafel en rijden, lachende onderarmen en synchroon sloeg, een hele uur totdat de wol wordt verwelkomd.
Dan worden het canvas gekamd met houten borstels met ijzeren tanden. Het werkstuk wordt gedurende lange tijd met verf gekookt, die Dagestan wordt afgeleverd van TAMBOV. Zwarte brekers - voor arbeid, wit - parade, voor geschenken. Geschilderde stukjes vilt worden uit de fabriek verwijderd. De arbeiders nemen ze over de randen, macate in het water om haar aan de buitenkant te verhogen, omdraaien en verspreiden zich op grind.
Billets zijn er zoveel dat ze bedekt zijn met de hele binnenplaats. Een barbell-vrouw in een sjaal loopt met een emmer, als met een welp, en vaag spatten over het plakken van natte strengen van kokend water met botlijm. Dus de lange borstels zijn gevormd, volgens welke water in de regen stroomt. Het blijft alleen maar wachten tot de vilt opdroogt, het overbodige afsnijden, de bovenste randen naaien om schouders te krijgen en voeg een voering toe - het is handiger om de Burku te dragen, en ze zal langer dienen.
De verkoopprijs van Rakhata-insecten is 2500 roebel. Ze verdienen ambachtslieden van deze moeilijke arbeid ongeveer 500 roebel per dag - op rustieke normen, geld is aanzienlijk. Bovendien begint het werk vroeg in de ochtend en eindigt al om te dineren - er is tijd om zelfgemaakte te doen. Velen zouden liever tot de avond werken, maar de beroemde visserij ervaart niet beter dan de beste tijden. Vaker worden verzoeken van folklore-groepen - zelfs het belangrijkste Dagestan Ensemble "Lezginka" danst in pluche decoratieve balken.
Kleine bestellingen voor geschenken in eminente gasten. Maar Burka kreeg zelfs Fidel Castro en Che Guevar. Ze zeggen dat het bebaarde commandant al lang op zoek is naar een vreemde cape van de knoppen. Ze knippen zoals eerder, de herders. Hoewel het canonieke beeld van de Chaban in Bourke en Papaha in het verleden bleef, heeft een zeldzame helling geen gevoeld cape. Tijdens meerdaagse vee-beperking vervangt het de dure slaapzak.
Naast de bugs maken Rahants de hoogtepunten voor paarden, wollen matrassen en kussens. En allemaal in de fabriek, waar meer dan tweehonderd mensen eerder werkten, is het allemaal zeventien werknemers. Echt, ze zijn helemaal ongeveer tien. Maar zelfs honderd jaar geleden werd de Burki gedaan door de Kaukasus.
Beer Caseau en Pelican Feather
Voor de eerste keer viel de schors in het gezichtsveld van de etnografen aan het begin van de XVI eeuw, toen het werd beschreven door Giorgio Interiano Genois. Het leek echter veel eerder. Sommige archeologen zijn van mening dat grote bronzen pinnen van de COBAN-cultuur (XIII-IV-eeuwen BC. ER) de randen van de CAPE van grof weefsel bevestigd. Ze zetten op de schouder, vertaald in de Perzisch - Berk. Dit woord wordt waarschijnlijk gegeven aan de naam van de Bourke. Door de XIX-eeuw veranderde de Kaap in een korte viltend mantel in de vorm van een bel.
Alexander Duma, niet alleen bekend door zijn romans, maar ook historische Lyapami, schreef over hem: "Een goed gerommel is een grote waarde, vooral wanneer het is gemaakt van pelikaanveren." In de loop van de tijd verlengden brede vloeren - het maken van een paardenkanten, ze gericht op warmte van het dier, alsof een schoorsteen. Zo'n rij was veel handiger voor rijders. Nu vilt regenjassen voor ruiter en voor wandelen over dezelfde lengte, maar de eerste is veel ruim op de basis. Maar de breed circuleerde Burku, bekend voor iedereen op de film "Chapaev", bedacht alleen de eerste Wereldoorlog - om het geweer eronder te houden.
Het moeras diende voor een gebergte met kleding en een tent opgeluimd uit de felle storm zelf. Ze vervangen door een deken en een bed. Er wordt aangenomen dat de koudere Kozakken met haar bedekt waren, ze droomden van een paard in een galop en waren kortaard, zoals in het bad. Warrior verborg onder het bruine wapen. De vijand heeft zelfs de verplaatsing van de hand op de checker opgemerkt. Net uit onder het gevoel, zoals ritssluiting, trok een dodelijk blad uit. Een robuust gerommel soms opgeslagen uit de kogel en een sabelblaw. En als de vijand nog steeds is gebombardeerd, werd de gewonden of gedood uitgehaald uit het slagveld op zijn eigen balk.
Het is niet verrassend dat een dergelijk belangrijk onderwerp is gevuld met mystieke en rituele betekenis. Zilveren en goud lederen lussen voor de bruid van de bruid gaf jonge familieleden van de bruidegom. Op de onderste hoeken afgebeelde magische charmes - onthulde palm, ster, vogel, kruik voor de wassing. De aard van deze patronen suggereert dat het ornament van de Burka, evenals huisvesting, verdeeld in de rechter mannelijke en de vrouwelijke helften verliet.
Ze praten over speciale 'harde' bers met bolders van Wolf en beer wol. Ze werden alleen gedragen door beroemde jagers, omdat er aangenomen werd dat zo'n moeras gevaarlijk was, trekt ze dieren en vijanden aan. Met een outfit, de eigenaar bevestigde trofeeën - hoektanden, klauwen en vogelbekkers.
Burk voegde zich bij de menselijke wereld met Anderworldly. Ze zijn in haar vrouw gewikkeld om haar bevalling te verlichten. En ze diende savan voor de dode man. Een duel op Bourke werd meestal geëindigd met de dood van beide deelnemers, omdat volgens de regels van het gevecht, de rivalen niet van haar konden komen, het evalueren van de staking door de dolk.
Waar de Kaukasische reisde, de eng diende hem een stacaravan en een onvoldoende stuk van het moederland, ongeveer als moderne ambassades. Ethnographer Yuri Botyakov schreef: "Inzetten op Earth Burku, bleken Highlanders op het grondgebied te zijn; De Burku rollen en haar opfloegen naar het zadel, hij had een gewalste ruimte achter zijn rug, die hij kon implementeren, waar het nodig acht. "
In de Noord-Kaukasus genoten de lichte en betrouwbare Kabardiaanse Bourges speciale vraag. Wijk, Karachai, waren warmer, maar harder. Maar de duurste, hoogwaardige en mooie vilt-invallen werden onderscheiden in Dagestan Andiers - een oude kleine mensen die wonen in het Adea Koisu River-gebied, waarvan de naam wordt vertaald als schapenwater.
Dorp op de grens
De kronkelende weg klimt van Botlich naar de pas, achter hem - Tsjetsjenië. Bijna boven de top is er Tiny Primer voor de Andiysy Aulu Gagatley geboren.
- Onlangs stortte de weg in. Ik heb de bouwers ingehuurd om het in orde te brengen, maar ze zeggen tegen mij: het is onmogelijk, je moet eerst de aanbesteding verklaren, - Izbudin Hizbulaev, het hoofd van de nederzetting, klaagt. - en hoe kan ik wachten op de resultaten van de tender, als het onmogelijk is om ons te besturen?
Gelukkig een plotselinge gast van gedroogde worst vertelt Izbudin lokale legendes met dergelijke zelfverzekerde kennis, alsof dit allemaal gisteren is gebeurd. Hier was er geen bit vanwaar en waar de Joden de naam gaf van de naam van de naam van de Mount Hyton. Hier leefde een rijke piloot Yeluk, die weigerde vanwege zijn favoriete varkens om de islam te nemen en het leven ervoor te betaald. En vanaf hier keek Gagatley de commandant van het Chrome Timur - Tamerlane.
Ondertussen, op de tafel is er een rookgerecht met Avar Khinkal en de oude legendes worden vervangen door verhalen over de recente oorlog. In 1999 verdedigde Gagatlinitsi, samen met Russische troepen, het 25 kilometer grensgebied met Tsjetsjenië. Sommige keerden zelfs terug naar hun thuisland van andere regio's van het land. Ze trokken de loopgraven, lanceerden het hoofdkantoor en de wilde keuken, kreeg het wapen. In Battle 13? Op 14 augustus scoorden de dorpsbewoners de aanval van de Shirvani Basayev-ploeg, de broer van de beroemde terrorist. Drie stierven op hetzelfde moment.
Vandaag leeft het dorp ten koste van de beroemde Andy Baranov. Er zijn ongeveer 17 duizend in de module. Herders gelegd subsidies, maar om ze niet gemakkelijk te krijgen. Bij wet helpt de staat een particuliere eigenaar, een grazende kudde op zijn land. In Gagatley, alle weiden van het Icestari-publiek.
- Je kunt natuurlijk een of twee dorpsbewoners regelen en subsidies krijgen, - Izbudin ruzie maken. - Met ons leven zal het werken, maar de kinderen of kleinkinderen van deze mensen beginnen het recht om te downloaden. Ze zullen de rest zeggen: "Dit is het land van de vaders. Wil je op haar vee grazen - betalen. " Niemand is het ermee eens.
De moeder van de kerk van het dorp in het Russisch spreekt bijna niet, maar de balken die regelmatig liggen. In tegenstelling tot Rakhatinsky, verlaat Gagatlinok voor één regenjas drie dagen. In de doos worden de lange messing-gemaakte verse vlechten op de CREST afzonderlijk gemaakt. In de duurste drums worden ze op elkaar geplaatst, zodat er geen lijm nodig is. Dichte vilt zelf beschermt tegen regen, en van de wind, en van de zon.
De Salaned Turk wordt op oude manier gekamd door bezems van fakkels en kook in de ketel met een rij elzen. Weegt zo'n moeras meer dan vijf kilogram en er zijn niet minder dan 20 duizend roebel. Duur, maar de verstandige herder wisselt het nooit uit en op verschillende fabrieksbugs. Dat is gewoon bestellingen en hier een beetje. Een halve eeuw geleden werd 60% van de familie van de Andiy geproduceerd, nu werden slechts drie ambachtslieden achtergelaten in Gagatley ...
- In Sovjet-tijden heeft de wol aan de titels overgedragen, - herinnert aan Izbudin. - Ze hebben zelfs langzaam gespeculeerd: ze reden naar de geweven fabriek in Krasnodar.
Nu eenvoudig, zoals de pluis, de wol van Andiy Baranov bleek niemand nodig. Sommige bugs zijn grote herder en kleine souvenir, bescheiden benodigdheden in Rakhat - dat is alles. Stroom schapen, het krijgen van 5 tot 15 roebel per kilogram wol, is onrendabel. Beroemde rammen gaan op vlees. Gelukkig is Gagatlinian gedroogde worst inderdaad ongelooflijk smakelijk.
Een bron