Verhaal ambachtslieden over zijn eerste gekleurde schilderervaring. Heel interessant!
De deur bevindt zich aan de bovenkant van de trap, achter haar - de zak van de zolder. Dat wil zeggen, de deur voert de functie uit van de lamp en de plaats waar de look stopt. Hoe de deur ook wordt gebruikt, maar niet zo intens :)
Als er een gladde muur of een dove deur (de gebruikelijke standaardoplossing) was, zou de ruimte scherp met deze muur zijn geëindigd.
Gebruikt: de omtrek op het glas (zilver) en gebrandschilderd glasverven (de hoofdkleuren - geel, groen, rood, blauw, zwart). Ze zijn minder persistent dan degenen die een oplosmiddel nodig hebben, maar in het werk - eenvoudig en intensief gebruik, zoals bijvoorbeeld de gerechten hier niet gepland zijn. :).
De deur zelf, als je goed kijkt, is een raam, maar behoorlijk geschikte grootte, zodat geen problemen "in de pantry kijken".
Idealiter wilde het wit frosted glas schilderen, maar de juiste heeft gevonden.
Conventioneel glas is geverfd en aan de achterkant is gesloten met een witte film.
Dat is hoe het aan het begin van het werk keek.
Verwijder de deur, zet op papier, levert de "Windows".
Teken een schets.
Ten eerste, het potlood, na het knikken "een zwarte marker.
Nu zal ik zeker handschoenen dragen om het glas te ontbinden. Laten we het oppervlak afwissen, ontvetten.
We weigeren het glas op de tekening en ijverig leveren we de lus uit de buis. Het is belangrijk dat de contour niet intermitterend is en alle lijnen in de figuur gesloten - na het drogen van de contour zal de verf over het oppervlak van het glas worden verspreid.
In dit geval wordt een zilveren contour gebruikt.
Het werd meteen duidelijk waarom het grootste deel van de psudiliteit door mij was bij een zwarte contour. Verf kan de contour oproepen. Op zwart is het onopgemerkt.
Ook hier :), aangezien de verf werd toegepast op de kant "Inholnee", zodat de geverfde kant minder dan "externe invloed" was.
Een van de belangrijkste omstandigheden staat niet haast - laat de contour rustig drogen.
Fouten zijn gemakkelijk te repareren tot de contour en verf gedroogd - afspoelen, wissen met een servet of katoenen toverstaf. En indien opgedroogd - afspoelen met warm water, zonder te wachten op volledige drogen (deze verven worden 'versterkt' ongeveer een dag).
Na het volledige drogen (tijd om naar het circuit te kijken), beginnen we te schilderen. Verven zijn vloeistof, gemengd met elkaar, op het palet droog heel snel.
Voordat we de schilderen beginnen, verwijderen we de tekening van onder het glas of plaatsen we Witboek om beter te zien hoe "in kleur" wordt verkregen.
Ik zal het geheim onthullen - dit is mijn eerste oogschildervaring :) Daarom, meer geëxperimenteerd, en niet klassiek gegoten.
Maar voor mezelf concludeerde dat het interessanter blijkt wanneer de verf niet smeert, uitrekken met een borstel en een vrij grote druppel en spreads plaatst. Waar de verflaag dikker wordt, zal het naar het lumen kijken met een donkerder en verzadigd. En soms blijkt u dit volume met succes.
En de eerste helft van het werk deden "op de oude manier" - zoals aquarel, en de meerlagige. :) Op een andere keer zal ik het anders doen :).
Het geschilderde glas verwacht volledig drogen (ongeveer een dag voor vervendata).
Nadat de verf eindelijk is gedroogd, plaatst u het glas in de deur.
Onder de slagen plaatsten een witte film in grootte.
Als opties - je kunt niets plaatsen, of onmiddellijk het matte glas schilderen of het glas-in-lood en dergelijke lijmen.
We waren ook belangrijk dan een witte achtergrond, zodat de tekening 's nachts en dag keek.
De deur hangt op zijn plaats, gaat door met grendel-knoppen.
We verbinden het licht, hier - weerspiegeld - achter de lichtwand, waarop het licht van de lamp is gericht.
Elke keer, beklimmen de trap, zien we geen banale muur en bloemen, bloemen ...
"Deur", ze is een raam, zij is de lamp, ze is een foto - klaar.
Successen!