De camera in het huis van de oude vrouw toonde aan dat ze alleen deed.
Deze schattige 98-jarige vrouw wordt Mary Tony genoemd. Amerikaanse vrouw woont alleen in zijn kleine huis en probeert zijn dagen zo vreugdevol mogelijk te krijgen. Zonlicht, wind, spelen door bladeren, tjilpende vogels op bomen in de tuin - deze alledaagse irrante routine veroorzaakte Mary een onoverkomelijke melancholie.
Binnenkort is alles veranderd. Mary begon naar het plaatselijke centrum voor ouderen te gaan, waar ze haar al enkele uren kon vergeten. Maar deze keer was alles anders - een filmploeg kwam naar het centrum. Tijdens het filmen voelde Mary zich speciaal, met oprechte lach die haar emoties uitdrukt.
Het middenpersoneel probeerde het leven van ouderen op te fleuren. "Wanneer ze het huis verlaten en niet meer de volgende dag komen, omdat er niet meer ze zijn, probeer ik te hopen dat de laatste dag van mijn leven die ze in vreugde hebben doorgebracht," zegt het centrum van het centrum. Wanneer journalisten haar vroegen waarom dit werk haar zo belangrijk lijkt, antwoordde ze gewoon: "Ze leven mensen. Ze hebben zorg nodig. En ze zijn niet minder belangrijk dan anderen jonger. "
Op een dag, toen de bus eens Maria Out Hemon weer in de ogen nam, was er nog steeds grote droefheid - eenzaamheid liet een onuitwisbaar merk op haar. De opmerkelijke groep vroeg wat ze meestal overdag handelt. "Wat moet ik doen? Waar ga ik heen? Ik ben alleen. Ik kan niet horen. Ik zie het niet. Ik kan niet met mijn nichtjes leven - ze hebben hun eigen gezinnen, "antwoordde ze, zuchtend. "Elke avond kijk ik uit naar de volgende ochtend om naar het centrum te gaan." Ik vind het echt leuk. Maar op zaterdag en zondag is er niemand. "
De gebroken stem van Maria vertelde dat ze tijdens deze twee lange dagen aan het doen was: "Ik neem promotionele tijdschriften en de RB van hun pagina's op strepen. Toen sneed ik deze stroken in kleine stukjes en gooide ze in een papieren zak, en dan in de vuilnis. Ik moet iets doen, anders zal ik gek worden. "
Nadat ik dit heb geleerd, konden het personeel van het centrum geen tranen tegenhouden: "Ik heb er nooit aan gedacht. Na het werk ga ik naar huis, ik kom terug naar mijn gebruikelijke leven. Ik heb mezelf nooit gevraagd wat ze thuis deden. " Maar voor Mary Loneliness is geen reden om onszelf spijt te hebben: "Hoeveel 98-jarige oude mensen hebben nog steeds stevig op hun voeten? Ik kan. En ik zal doorgaan totdat er stroom is. "
In dit weekend had Mary gasten vanuit het centrum. Toen ze vertrokken, stond ze al heel lang op de deur en volbracht hun ogen. "Bedankt voor het komen. Je gaf me een prachtige dag, en ik zal het nooit vergeten, "zei een oudere vrouw die merkbaar van aandacht van de omgeving bloeide.
Let op, kussen en knuffels - Mary-waarden dit alles in de wereld. Ze weet precies wat het kost om dit leven te leven, en dat is in feite van onschatbare waarde. Zorgzame, vriendelijkheid en liefde - zonder hen zouden we niet hebben gedaan en stapt naar het leven. Dat is de reden waarom ze zo belangrijk zijn om ouderen, misschien in hun laatste dagen te geven. Misschien is het jouw willekeurige glimlach om hun dag te boenen, verlicht zijn hoop en laat droefheid achter. Zorg voor de ouderlingen.
Een bron