Achter de ijzeren deuren van een van de onopvallende opslagfaciliteiten in Nizhny Tagil elke dag wordt een sprookje geboren. Hier is de workshop van Modern Pope Carlo - Stas Dreyabina. Dankzij zijn bekwame handen verscheen een heel leger van ondeugende houten jongens in Buratino. Meer dan tweeduizend! De geschiedenis van deze geweldige persoon is de moeite waard om met jonge leeftijd te beginnen. Nu is hij 50 jaar oud.
- Ik begon vroeg te lezen. De eerste twee boeken die een onuitwisbare indruk op mij maakten, waren "squigs" van een beroemde kunstenaar en de 'avonturen van Pinocchio'. Toen ik foto's in het boek bekeken, besefte zich stevig dat ik een vermenigvuldiger zou willen worden, tekenen en poppen maken. Ik droomde van het herleven van Pinocchio in de echte wereld, "herinnert zich.
Maar jonger dan 30 was de toekomst Carlo niet bezig met zijn favoriete ding. Hij studeerde af aan de Faculteit der Kunst en Faculteit van het Nizhnyagilsky Social and Pedagogisch Instituut, geserveerd in het leger, de kinderen waren getrouwd. Ik had serieus werk nodig.
- Ik heb veel werk veranderd. De ontwerper in de fabriek werkte, later in bewaker ging, maar dit alles was dat niet. In de jaren 90 kwam mijn klasgenoot, die studeerde aan een bobrovka (school in Tagil) naar de kamer van de Krasnisher, gaf me een mes, een paar beitels, en ik begon de AZA-houtdraden te bestuderen, "stamt Stas.
De familie van Stas reageerde dubbelzinnig op deze hobby. De vrouw wilde haar man niet ondersteunen, Stas was moeilijk. Voor het trainen van een nieuw ambacht, heeft het veel tijd geduurd, hij kon zich niet aanpassen aan nieuwe tools, materialen. Hij begreep al lang niet, hoe een volumefigurine uit een vlak beeld te maken en natuurlijke vorm te bereiken.
Er was geen geld, de eerste poppen begonnen te verschijnen na anderhalf jaar. Maar het bleek dat in Rusland veel mensen zijn die dromen van zo'n magische vriend, oh b-ray!
De familie van Stas reageerde dubbelzinnig op deze hobby. De vrouw wilde haar man niet ondersteunen, Stas was moeilijk. Voor het trainen van een nieuw ambacht, heeft het veel tijd geduurd, hij kon zich niet aanpassen aan nieuwe tools, materialen. Hij begreep al lang niet, hoe een volumefigurine uit een vlak beeld te maken en natuurlijke vorm te bereiken.
Er was geen geld, de eerste poppen begonnen te verschijnen na anderhalf jaar. Maar het bleek dat in Rusland veel mensen zijn die dromen van zo'n magische vriend, oh b-ray!
- Het was erg moeilijk om te verkopen. Ik probeerde mijn speelgoed van hand tot de hand te verkopen, zodat een persoon kon aanraken en begrijpen dat deze jongen was wat hij nodig had ", zegt Stas. - Want wanneer Pokrathishki op de planken naast andere speelgoed in winkels wordt geplaatst, zijn ze verloren. Onder de heldere kleine dieren en Matryoshki zit hij zo klein, verdrietig. Ik heb al een hartbloeding, zoals mijn kind in de internaat.
Elk van Pinocchio-meester komt met een verbazingwekkend verhaal, dat is verdeeld met fans in sociale netwerken. Veel poppen hebben een speciaal doel: sommige worden gebruikt als charme. Eenmaal in de jaren 90 arriveerde een vertrouwde Tagil Marver en vroeg een pop om op een Gangster-demontage te gaan. Hij verborg het onder het jasje als een talisman. Een andere keer dat de Burtariër is achtergelaten met de nieuwe eigenaar voor de behandeling in het revalidatiecentrum. Elke keer stuurt "Ural Dad Carlo" zijn volgende zoon in een nieuw huis, hij is erg bezorgd. Stas vraagt de eigenaar om hem een foto en een korte brief te sturen over hoe PolyShka naar en zoals hij een nieuw huis zou hebben.
In het algemeen is Pinocchio lang iets groots dan het vaartuig voor de familie Stas. Dit is de beste vriend, en een magische pil van depressie en een familielid en een bron van onuitputtelijke inspiratie. Zijn werk dagelijks geeft hem een sprookje.
- Er is bijvoorbeeld een dergelijke speciale Pokratka, St. Petersburg Stanislavovich. Zijn Meesteres in St. Petersburg Theatre Grimer werkt. Ze is bij hem en in het theater en overal draagt. Het was erg leuk toen ze haar Pinocchio in zijn armen van Georgy County heeft gefotografeerd, het belangrijkste Lesego-land, herinnert hij de glimlach van Stas.
Polyshka op de handen van de acteur Georgy Shttail.
Na 18 jaar van het ongebruikelijke "leven van het leven" van het gezin vertrok Natalia's echtgenoot. Het kostte niets van Stas, niet van Pinocchio. Twee volwassenen vertrokken, ze vervolgen zijn bedrijf. Toen zijn workshop leeg is en er geen Pinocchio erin blijft, voelt hij zich eenzaam.
- Ik ben erg moeilijk zonder hen. Tenslotte, zij als familieleden. Ik heb zelfs onlangs besloten om zichzelf te rekruteren, ergens te breken, om niets te laten knippen en niet te snijden. Ik zat in het huis een ver weg in de wildernis, en ik werd zo verdrietig! Het is goed dat ik een houten baby met hem nam, leg het op de tafel voor mezelf en alles veranderde. Zo goed in de ziel. Ik kan me mijn leven niet voorstellen zonder hen.
Eén Pinocchio kost van vier tot achtduizend roebel, er zijn veel bestellingen, maar vanwege het fijne werk per maand heeft het tijd om ongeveer 15 stuks te verlaten (natuurlijk beschouwt Stas ze niet).
- Sen Son Nikita 27 jaar oud. Hij ontving technisch onderwijs, het onderwijs helpt hem enorm bij de berekening van de juiste details. Hij blijkt nog steeds nog beter dan ik. De jongste zoon van Matvey, hij was 18 jaar oud, terwijl hij leert en niet volledig verbonden met onze gemeenschappelijke oorzaak ", zegt de vader van Tagil Carlo.
In 50 jaar wordt het productieproces gegeven aan de meester erg hard. Oude verwondingen en pijn in de gewrichten herinneren zich voortdurend aan. En dan kwam Stas met een speciale dansgymnastiek, zonder elke dag in de workshop. Het bleek "Buchinase dansen".
- Het belangrijkste in mijn geval is een glimlach. Als de Pokratshka goed slaagt - dit is de droom van velen en velen. En hier blijkt het, ik kan iemands droom vervullen! En de glimlach is het moeilijkste in het proces. Ze toont karakter. Gedurende enkele jaren ben ik gegaan om te begrijpen hoe ik het goed heb gesneden. Ik doe het 's nachts of in de klok van privacy en noodzakelijkerwijs in een goed humeur. Net zo nodig om je favoriete ding te doen - met een glimlach!
Een bron