In een van de kamers van de Amerikaanse krant "The Carpet Trade and Review" (eind 1880), gewijd aan de tapijtindustrie, de oorsprong van Crazy-Quilt zei dat ze in een Engels gek huis werden geboren als kunsttherapie ...
Maar in volgorde.
Toen in 1876, zag Amerikaanse naaldbladen in een centrale tentoonstelling in Philadelphia de uiteenzetting van Japanse keramiek en stoffen, de verbeeldingskracht van handwerken Amerika was geschokt.
Asymmetrische motieven, subtiliteiten afwerkingen, rijkdom aan patronen, genade van zijde kimono, decoratieve naden - Dit alles opende een verlangen om te reproduceren in de rijstroken van de nieuwe wereld, om iets soortgelijks te herhalen, gestileerd onder Japanse kunst. Dit verlangen, met al zijn passie, stortte in aan de favoriete Amerikaanse quilt, waarop ze werden getraind, zijden flappen stikken en ze decoreren met decoratieve naden geplukt in Japanse meesters.
Het was een wilde, spontane combinatie van kleuren, maten, vormen en texturen. De nieuwe quilt kan uit compleet verschillende stukken bestaan, twee hetzelfde in één quilt zou gewoon niet kunnen ontmoeten! Dit in de traditionele en strikt "gereguleerde" quilt is nog niet gebeurd. Dameslogboeken hebben onmiddellijk een nieuwe richting genoemd in het quilt "Japanse patchwork", en vervolgens eenvoudig "gekke" gekke quilt.
Het is grappig, maar in een van de kamers van de Amerikaanse krant "The Carpet Trade and Review" (laat 1880s) gewijd aan de tapijtindustrie, de oorsprong van Crazy-Quilt zei dat ze in een bepaald Engels gek huis werden geboren als kunsttherapie .
In eerlijkheid moet ik zeggen dat de techniek van gekke quilt onmiddellijk na de Japanse expositie werd geboren. De wereldsexpert op Crazy-Quilit Camille Cognac suggereert dat gekke CVITT in de koninklijke paleizen verscheen, in de jets. Goedgemaakte kleding in patchwork-apparatuur werd zelfs in Egyptische graven gevonden. Het was echter de Philadelphian-tentoonstelling die de sterkste impuls gaf aan de ontwikkeling van gekke quilt.
Sommige damesmagazines spraken over de quilt, genaaid van willekeurig geselecteerde flappen, als een complete uitdaging, anderen waren enthousiast, maar het allerbelangrijkste spraken ze over hem. Dit was genoeg, zodat Crazy-Quilit in elk Amerikaans huis verschijnt, de grote, kleine. Immers, zelfs novice-naaister zouden het kunnen redden - de techniek van de uitvoering van Crazy Cvitt maakte het absoluut beschikbaar voor iedereen.
Veel typografie en tijdschriften deden deed op de nieuwe Amerikaanse passie van het bedrijf, de release van het schema voor gekke quilt, en in de kranten was het constant in staat om advertenties van individuen te vinden over de verkoop van deze of die hoeveelheid diverse verloskers. Zelfs de tabaksindustrie gebruikte de passie voor de Amerikanen om te profiteren!
Tabakfabrikanten werden geïnvesteerd in packs met sigaren en sigaretten stukjes zijden stoffen met afbeeldingen van bloemen, vlaggen, dieren, mensen, vlinders, enz. De sluwe marketingbeweging werd niet uitgevonden om vrouwen te leren roken, en dat vrouwen niet van deze gewoonte van hun mannen zouden spreken, en integendeel, op elk gewenst moment aanmoedigde hen. Zijde steekpenningen zag er zo uit.
Van de traditionele, geometrisch correcte quilt, was gekke quilt anders op de meest radicale manier. In de eerste jaren van de ontwikkeling van gekke quilt, stelde de toon hem een combinatie van dunne exotische weefsels (atlas, zijde, tule) met overvloedig, soms omvangrijke decoratie borduurwerk, knoppen, linten, kant, kralen.
De vrijgevigheid van de afwerking van borduurwerk en decoratieve steken in gekke quilt wordt niet zozeer uitgelegd door de Japanse invloed (borduurwerk van Sashiko of de complexiteit van de patronen van Japanse weefsels zelf), hoeveel stereotypen van de tijd over vrouwenlessen.
De traditionele plicht van een respectabele vrouw was een virtuoos bezit van een naald. En de overmatige borduurdecoratie, die in de vroege gekke quilt bezet, bijna het hele oppervlak van de quilt, omdat waarvan het weefsel vond dat het moeilijk was om zelfs te zien, het was in wezen een demonstratie van de vaardigheid van de naaienster voor elk andere.
Creëren van gekke quilt bezet nogal lang, soms enkele jaren. Dit waren dekens en wandpanelen door de meeste gevallen en redenen. In de collecties van musea, het verzamelen van quilt over de hele wereld, zijn er dekens gewijd aan niet alleen persoonlijke evenementen, maar ook door de gebeurtenissen van het land, historische persoonlijkheden, bijvoorbeeld soldaten van de burgeroorlog, presidenten, acteurs, enz.
De meest gekke quilt is geen quilt in hun ware zin - ze werden oorspronkelijk gecreëerd omwille van warmte en comfort, in tegenstelling tot traditionele quilt. Naar dezelfde decoratieve "serie" omvat dergelijke focustechnieken zoals Yo-Yo Quilt, Quilit "Cathedral Window" en Biscuit Quilit
Vanwege zijn onprakticaliteit, fragiliteit, konden veel gekke quilt hun plaats niet vinden in Amerikaanse gezinnen aan het einde van de 19e eeuw. Na zelfs een zeer korte periode van tijd, dure zijde, van waaruit Crazy Cvita naaide, begon af te brokkelen.
En in deze absoluut was er geen fout van de naaldster, als een schande. Zijde verkopers om hun goederen te verkopen zijn duurder, verhoogd het gewicht met zout gedrenkte zijde in zout water en vervolgens gedroogd. Over de stam werd na slechts een paar jaar bekend.
Zijde en atlas waren natuurlijk niet de enige materialen voor gekke quilt. In het begin waren ze alleen beschikbaar voor naaldwomen, welvaart van wiens gezinnen boven het gemiddelde waren. De naaldwomen gebruikte de pilaren van meer betaalbare stoffen, katoen, bijvoorbeeld. En trouwens, de makkelijker waren er weefsels van Crazy Cvitton, het gemakkelijker was het hun finish - er waren geen complexe decoratieve naden, borduurwerk, strepen, enz.
Zoals de industrie en economische betrekkingen, werden zijde en satijn beïnvloed door zak en gewone gezinnen, die alleen gekke Cvita in Amerika populariseerden. Bovendien heeft het uiterlijk van naaimachines vergemakkelijkt en versneld de creatie van decoratieve cruisedekens.
De passie van Crazy-Quilt begon na 1920 naar No 1920 te gaan. En toen was het praktisch aansluitkomming. Feministische gevoelens die gefascineerd waren door vrouwen en de ontwikkeling van de sector deden hun werk - interesse in handwerken raakten minder. Maar de tijd verstreken en gekke quilt heeft opnieuw aandacht besteed.
Zijn opwekking begon in de late jaren 1980 en gaat nog steeds. Tegenwoordig is Crazy-Quilit een volwaardige kunst met hun eigen wetten, principes en trends die afzonderlijk moeten worden gezegd. Dankzij het talent en de nauwkeurigheid van sommige ambachtslieden wordt Crazy CVITT niet langer gezien als de kunst van de tekortkoming, maar wordt de kunst van luxe en smaak, het wordt niet alleen de artistieke waarde, maar ook alledaagse bruikbaarheid. Crazy-Quilt keert opnieuw terug naar het huis, en nu neemt het al zijn waardige plaats in hen. Misschien en in je huis is er zo?
Helaas werkte het niet om foto's van hoge kwaliteit te vinden die de quilt laten zien, gemaakt aan het einde van de 19e - begin 20e eeuw. Daarom, in dit bericht, werk in de techniek van Crazy Quilit, gemaakt door moderne naaldwomen, om een algemeen idee te geven over deze verbazingwekkende vorm van het naaien van patchwork.
Een bron