Ontwerper Artemy Lebedev schrijft: Ik woon in overeenstemming met het principe dat de comfortzone niet eindigt in de deur naar mijn appartement.
Zeven jaar geleden repareerde ik op mijn eigen account toegang tot het huis in Kiev, waar ik leefde. Net en bracht mijn persoonlijk geld voor reparaties door. Geen buurman wilde weggooien.
En toen de reparatie was voltooid, zei een van de buren dat hij het type tegel op de eerste verdieping niet leuk vond.
Ik voel me rustig aan zo'n afval, omdat ik weet dat je nooit moet wachten op dankbaarheid van iemand, maar veel naïef, niet het vinden van sympathie, samenvoegen. En ik moet verbeteringen in de tank introduceren, de verpleegster voor alle meningen groothandel. Dit is het enige werkprincipe.
* * *
In het huis, waar ik nu in Moskou woon, gebeurde het verhaal waarmee ik met je wil delen, een beetje lezers.
In mijn trappenhuis woont een buurman Lena, verbazingwekkende energie en een vitaliteit van een vrouw. Ze plaatst constant een boek voor gratis weefsel. Of het kan een aardbeibox instellen met een opmerking "traktatie, favoriete buren, aardbei gewassen!". Kortom, de mate van verlichting is maximaal.
En op de een of andere manier ontmoette ze me op straat en zegt, ze zeggen, hoorde Artemy, over je voortgang op het gebied van urgentie. Of u nu, zoals, u een verlangen hebt om urn bij onze voordeur op straat te zetten, zodat het handig is om de sigaret of een fles uit de yoghurt moe reiziger uit te gooien? Ik neem mezelf aan, zegt de service van deze urn. Voordat de vuilnis niet ver kan, en ik het voordeel niet wilde geven aan de buren, "zei zachter, maar met deze betekenis.
Ik nam dit verzoek tot hart en al snel verscheen een nieuwe prachtige urn, geïnstalleerd door specialisten uit onze studio, naast de toegangsdeur. De nieuwe pagina van het leven van ons huis begon (koop jezelf hetzelfde
Binnenkort verscheen het eerste probleem. Iemand van de buren besloot dat zodra ze Urn hebben gezet, dan gooide de fuck hun pakket niet met afval. Voor de tank, om maar liefst twee minuten te gaan, en de urn is recht onder. Lena reageerde:
Na een paar maanden opnieuw:
En dan was er een plebisciet, die eindigde met Orastracisme. Buren verzetten zich tegen de urn tot een breed front. Ze faalden in de Raad.
Het grappige gebeurde hier - ik besloot dat de urn door de stad werd opgericht. Want zelfs in Moskou, kan het stoppen zich niet voorstellen dat iemand op zijn eigen uitgave urn zal doen. En de liquidatieprocedure van stedelijke eigendom vereist dat twee derde van de huurders voor de sloop van urns heeft gestemd. En de verzameling handtekeningen begon! ! Vrije burgers naderden met hun scherven en gooiden ze in een amfora om te stemmen, dat wil zeggen, ze schreven hun kamers met de namen met de namen, de bereidheid van hun beslissing en geabonneerd.
En de heersende verloren een democratische procedure, de urn werd gedemonteerd. Ze werd verwijderd alsof het stedelijk bezit was.
En nu is het asfalt aan mijn ingang versierd met vier gaten van de ankerbevestigingsmiddelen, die de urn was opgelost.
Wat heeft dit verhaal me geleerd?
1. Het is noodzakelijk bij de URN's bedoeld voor installatie naast residentiële huizen, vermindert het openingsgebied waarin u de afval kunt duwen om een fles te plaatsen, maar de tas niet met shit pikt.
2. Het zal nodig zijn om de metalen deur in de ingang van het glas te vervangen. Ik heb al de tekeningen van mijn gebouw in het archief besteld om zo dicht mogelijk bij de historische versie van de deur te zijn. Misschien zal het de buren enigszins verbeteren.
3. Geen beter idee. Het zal nodig zijn om een smalle urn te ontwikkelen voor kleine afval - groter dan voor stieren, maar kleiner dan voor huishoudelijk afval.
Ging naar werk.
Een bron