In de onderstaande foto wordt u vertegenwoordigd door ongebruikelijke materialen die werden gebruikt voor pseudo-maken en pseudocolore in een decoupage van de eierschaal. Namelijk: schijf en eierschaal.
Een beetje over de voorbereiding van de schaal voor gebruik in decoupage: met verse eierschalen om de innerlijke witte film te verwijderen, spoelen en drogen.
De schijf is gecoat met de bodem en laat u tot het voltooien van het drogen of versnellen het proces met een föhn. Nadat de gesneden bedekte schijf droog is, zet u op het oppervlak van PVA-lijm (de lijm is niet gescheiden en betreurt u geen dikke laag), wij nemen de schaal, zijn op de plaats aan en voegen deze toe aan de scheurplaat. De resulterende stukken met de hulp van de tandenstokers duwen voor kleine afstanden tussen de schelpen van de schaal. Door de schaal uit te leggen, krijgen we een mozaïekempel. Moet toegeven dat dit proces zo fascinerend is dat het moeilijk is om er vanaf te breken.
We verlaten het resulterende mozaïek ongeveer een dag (ik heb de haardroger niet opgelost) naar de volledige droging van de lijm.
Op mijn foto wordt een gat niet geblokkeerd in het midden van de schijf, het was een klein protest, dat ik later gecorrigeerd, het gat inneem met een conventionele papieren cirkel. Maar als u vanaf een dergelijke schijf gaat doen, zoals een klok, zal een gat in het centrum eveneens moeten zijn.
Aangezien ik de schaal van verschillende kleuren gebruikte, zodat het een "multi-vijftig" van onder het servet zou maken, heeft bovenop de eiwitschaal een laag witte verf aangebracht om het oppervlak van het oppervlak uit te lijnen. Als u alleen witte schaal gebruikt, denk ik dat u kunt doen zonder te kleuren.
Volgende, bovenop het resulterende mozaïek lijmen we een servetmotief. Ik heb dit Winter Fairy Tale (waarschijnlijk in het voorjaar, Nostalgia is de afgelopen winter begonnen). In dit geval heb ik geen lijm gebruikt en een servet met een vernis gelijmd en het op de bovenkant van de voorkant van het servet aanbrengt en de synthetische borstel aflegde. Vernis gebruikt glanzend.
Ik presenteer je het resultaat van vermakelijke creativiteit:
Het lijkt erop dat het werk een kant-en-klare verschijning heeft en klaar is. En, in het algemeen is dit waar. U kunt het in deze vorm laten door meerdere lagen vernis te bedekken. Maar ik ging verder over de gruwel, bovenop de afgewerkte blik op de eerste blik, pakte het werk een laag blauwe kunstolieverf, zoals getoond in de onderstaande foto.
Er is een logische vraag: "Waarom deed ik het"? Het antwoord bevindt zich in de onderstaande foto. De olieverflaag wordt toegepast om stukjes mozaïek te markeren. Nadat je foto is gesmeerd met olieverf, nemen we een zacht stuk stof en wissen we het. Ik verwijder de extra verf op deze manier, we krijgen een zeer interessant effect op de foto - of de pseudocherarcheur, hetzij pseudomosaica. Ik verbind niet om precies te definiëren welk woord dit effect is correct genoemd, maar het lijkt naar mijn mening heel interessant.
Om een of andere reden durfde ik niet te dekken op verse olie. Laat een foto achter tot de volgende dag en bedekte vervolgens nog twee lagen vernis. De foto bleek zeer glanzend, glanzend en ongewoon spectaculair.
Voor bevestigingsmiddelen besloot ik om een magneet te gebruiken, omdat De foto moest haar plaats innemen in mijn rustige bijgevelde verzameling van verschillende magnetiek. Om dit te doen, nam een ronde magneet en verlijde het met universele lijm van de achterkant.
Een bron