प्रत्येक सुईवॉमन नेहमीच फॅब्रिकच्या काही भागांमध्ये असतो, जे "प्रकरणात" किंवा "आवश्यक असू शकते" किंवा "आणि ते कसे फेकले जाऊ शकतात". ते बर्याच वर्षांपासून खोटे बोलू शकतात आणि त्यांच्या भविष्यासाठी अनुकूल होण्यासाठी प्रतीक्षा करू शकतात. ते कापूस फॅब्रिकच्या अशा ट्रिमिंगपासूनच आहे, ज्यापासून, मूळतः, बिछान्याने बेडिंगचे जेवण होते, आम्ही डायनिंग टेबलसाठी नॅपकिन्स बनवू.
फक्त नॅपकिन्स आम्ही शिवणार नाही, पण स्वच्छ धागा.
आम्हाला आवश्यक असेल: कापड, धागे (कापूस, अॅक्रेलिक, किंवा मिश्रित धागा), चरबी नाही, 50 ग्रॅम प्रति अंदाजे 200-250 मीटर, हुक №1.5-1.8, जाड सुई किंवा टेलर सुया.
टिश्यू कट स्क्वेअर किंवा आयताकृती आकार कापून, मध्यभागी सुया, प्रारंभ करा (अंदाजे 0.7-1 सें.मी.) च्या किनारी कापून टाका. त्याच अंतरानंतर (आमच्या प्रकरणात, 1.2 से.मी.) एक जाड सुई ऊतक मध्ये राहील.
आता आम्ही strapping सुरू. समोरच्या बाजूला लूप खेचणे (चुकीच्या बाजूला वाकणे). नॅकडशिवाय 2 स्तंभ तपासा.
पुढील * 1 एअर लूप आणि Nakid शिवाय स्तंभातील पुढील छिद्र 3.
* आणि * पासून टिश्यूच्या परिमितीमध्ये बुद्धी करणे सुरू ठेवा.
कोपऱ्यात 1 एअर लूपऐवजी, कोन्युलर भागावर, 3 एअर लूप तपासा आणि स्तंभ एक बेस तपासा.
बुटिंगच्या शेवटी, प्रारंभिकपणे गहाळ कॉलम तपासा, धागा कापून टाका आणि कापून टाका.
सर्वकाही आपले फॅब्रिक आहे आणि स्वच्छ आणि व्यवस्थित देखभाल दिसते. अशा फॅब्रिक (आकारावर अवलंबून) नॅपकिन्स, टॉवेल, बेडप्रेड इत्यादी म्हणून काम करू शकतात.
क्रोचेसच्या काठावर मजबूत करण्याचा प्रस्तावित पद्धत आणि फॅब्रिक किंवा त्वचेच्या मदतीने कनेक्शन "या ऑपरेशनसाठी सर्वात मोहक उपाय" असे म्हटले जाऊ शकते (याचे फ्रेंच एनसायक्लोपीडिया जे बिनिंगसाठी आहे). दुर्दैवाने, सुई वर्कवर मासिके आणि पुस्तके अशा "trifles" खूप लक्ष देत आहेत, जरी ते क्रोकेट हाताळण्यासाठी आणि सुई हाताळण्यासाठी सुईलीवॉमन कौशल्य पेक्षा कमी नाही.
कुणीतरी, कुरकुरीत बुद्धिमत्ता असलेल्या एका तंबरीचे मिश्रण अनावश्यक गुंतागुंत दिसू शकते. Biniting वर साहित्य मध्ये, दुसरी पद्धत अधिक लोकप्रिय आहे: त्वचेच्या किनार्यावर समान अंतर कमी होते, राहील pierced आहेत, ज्यामध्ये हुक नंतर लागू होते तेव्हा हुक नंतर प्रशासित केले जाते. कापडाने काम करताना, सहसा वेदनादायक राहील सह किनारी बंधन एकत्र करण्याचा सल्ला दिला जातो. असे दिसते की सर्वकाही सोपे असल्यास, मग पॅचवर्क तंत्रामध्ये इतके थोडे काम का केले जाते? आपल्या "सुलेयवर्क अवलोकन" वर अवलंबून आहे की मी यासारखे उत्तर देऊ शकतो: प्रथम, प्रत्येक फॅब्रिक किंवा त्वचा कोणत्याही वारंवार पेंचरला धारण करू शकत नाही; दुसरे म्हणजे, कर्तव्याच्या या पद्धतीसह किनार्यावरील जाडपणा टाळण्यासाठी केवळ अतिरिक्त वर्गाच्या मालकास सक्षम असेल.
त्वचा पासून काम सजवण्यासाठी, थकल्यासारखे किंवा ऊतक सांगण्यासाठी एक तंबराइन सीम किती वेळ आणि यशस्वीरित्या वापरते. ते बारीक तुकडे करून ते एकत्र करणे बरेच आहे, परंतु हे फॅब्रिक आणि लेदर पासून भाग कनेक्ट करण्याच्या सर्वात यशस्वी मार्गांपैकी एक म्हणून ओळखले नाही.
स्वतःला एक तंबरीन पार पाडणे आवश्यक नाही, बहुतेक सिलाई मशीनचा फायदा दोन दशकांहून अधिक काळ त्याचे अनुकरण पूर्ण करण्यासाठी शिकवले गेले आहे, जे लक्षपूर्वक डझनभर काम करणे सोपे करते आणि नंतर शेकडो गोष्टी मोठ्या आहेत हेतू.
डाव्या चित्रात, दायित्वाच्या दोन आवृत्त्या दर्शविल्या जातात: किनाऱ्यावर आणि त्यापासून लहान मागे जाणे. पहिला पर्याय केवळ त्या ऊतींसाठी किंवा चमचा प्रकारांसाठी वापरला जाण्याची सल्ला देण्यात येत आहे, ज्याच्या किनाऱ्यावरील ताकद आणि गुरुत्वाकर्षणासाठी याचा वापर केला जातो, ज्यामुळे घनिष्ठ आत्मविश्वास आहे, तो दुसरा पर्याय वापरणे चांगले आहे.
एक तंबराइन, टिकाऊ कापूस किंवा सिंथेटिक थ्रेडसाठी निवडण्यासाठी, ज्याची जाडी बुटिंगसाठी निवडलेल्या लोकांपेक्षा लक्षणीय असावी.
कामासाठी, कोणत्याही ऊतक शक्ती आणि घनता योग्य आहेत: वायु ऑर्गेझापासून जाड वाटले. मल्टीकोलोर फ्लॅप्स आणि मोनोफोनिक थ्रेडचे एक अतिशय अर्थपूर्ण संयोजन प्राप्त होते. त्वचेच्या बाहेर काम करण्याच्या प्रस्तावित पद्धतीने पॅचवर्क तंत्रामध्ये पूर्णपणे पहा आणि तयार करा.