"क्लॉस्ट्रोफोबिया" प्रकल्पाला सामाजिक जागा एक लहान अभ्यास म्हणून कल्पना केली गेली - मोस्टेक निवासी इमारतींमध्ये प्रवेशद्वार. त्याला प्रश्नाचे उत्तर द्यावे लागले: लोकांना सामाजिक बाहेर, सामाजिक जागेत, आणि त्यांच्या सौंदर्याच्या स्वादांवर आधारित बदलणे का आहे.
तथापि, मी कबूल करतो, मला या प्रश्नाचे उत्तर प्राप्त झाले नाही - शूटिंग प्रक्रियेत, मला जाणवले की ते चुकीचे तयार केले गेले आणि प्रकल्प अल्पकालीन असण्याची शक्यता नाही. मी निष्कर्षापर्यंत पोहोचलो की आपल्याला त्याच्या सभोवतालच्या व्यक्तीने सौंदर्यविषयक दृष्टीकोनातून एक प्रश्न विचारण्याची गरज नाही, परंतु त्याच्या मनोवैज्ञानिक दृष्टीबद्दल. आणि, जसे मी विचार केला की, एक भयानक वाटणे योग्य आहे की एखाद्या व्यक्तीने जिंकण्याची इच्छा नसल्यास, कमीतकमी कमी करा.
मिन्स्कमधील सामान्य होम-पुस्तकात राहणे आणि दररोज या ठिकाणे पाहून मला जाणवले की मला क्लॉस्ट्रोफोबिक आहे. मला वाटते की मी माझ्या भयभीत नाही, कारण अन्यथा, प्रवेशद्वारांची भिंत स्वच्छ असेल.
आमच्या घरांच्या प्रवेशद्वार "क्लॉस्टोफोबिक" जागा आहेत. कदाचित त्यामुळे आमचे थ्रू त्यांना मोठे करण्यासाठी खूप चांगले आहे, विस्तृत करा, त्यांना प्रकाश, कास्टिक प्रतिमा द्या.
म्हणून ते आहे किंवा नाही, परंतु प्रकल्प मनोरंजक बनला. त्यांच्या प्रवेशास सजवलेल्या लोकांबद्दल तो खूप बोलतो.
आणि क्लॉस्ट्रोफोबिया एक प्रश्न आहे. छायाचित्रकाराने केलेल्या निष्कर्षांशी आपण सहमत आहात का?
एक स्रोत