ग्लास बुटिंग - तंत्रज्ञानाप्रमाणेच, असामान्य वाक्यांश. हे एक देखावा hooked आहे. एरिक मार्कोव्ह आणि टॉम नॉरिस म्हणून काचेचा वापर कसा केला जाऊ शकतो हे आश्चर्यचकित आहे, तर बुद्धीसाठी वापरणे अशक्य आहे.
ग्लास प्रोसेसिंग तंत्र, 2006 मध्ये कॅरोल मिलने (करोल मिलिने) द्वारे विकसित करण्यात आले होते, तो बुद्धीने म्हटल्या जाऊ शकत नाही, ती तिच्या दोन छंदांमध्ये सामील झाली: कास्ट शिल्पकला बुटविणे आणि प्रेम. आणि असंख्य प्रयोगांमुळे, काच बुटणे दिसू लागले.
प्रामाणिकपणे, मला स्वतःचे कार्य करण्यास स्वारस्य नव्हते, परंतु प्रश्न ते कसे करतो?
सर्व केल्यानंतर, काचेच्या गळतीचे बिंदू खूपच उंच आहे आणि काच काहीतरी बांधण्यासाठी किती काळ लवचिकता वाचवत नाही.
अशा प्रक्रियेची प्रक्रिया, मेण मॉडेल एक अपवित्र सामग्री आहे, नंतर गरम स्टीम वापरणे, मोम वितळले जाते आणि बुटलेल्या मॉडेलच्या स्वरूपात एक रिकाम्या पोकळी प्राप्त केली जाते.
या गुहा मध्ये, काचेचे तुकडे ठेवलेले असतात आणि इच्छित तपमानावर उष्णता देतात, अंदाजे 815 अंश सेल्सिअस आणि पिले ग्लास इच्छित आकार घेतात, त्यानंतर मॉडेल काही आठवड्यांच्या आत थंड होते आणि नंतर कास्टिंग फॉर्ममधून सावधगिरीने काढली जाते.
करोल मिल्कचे ग्लास बुटेड मूर्ति एक सामाजिक संरचना रूपक सारखे आहे.
"वैयक्तिक strands कमकुवत आणि भंगुर आहेत, पण ते एकमेकांशी जोडलेले असतात तेव्हा मजबूत .."
माझ्या दृष्टिकोनातून, "शेपबँक हे योग्य नाही", परिणामी जटिल वेदनादायक तयारीकारक कामाचे मूल्य नाही, परंतु, ते म्हणतात की, आंतरराष्ट्रीय काचेच्या शोमध्ये जपानमधील किती लोक, इतके लोक, त्यांचे ग्लास बुटविणे चांदीचे प्रीमियम देण्यात आले.
एक स्रोत