Ech hunn iergendwéi kaaft fir eng Entrée Hall, am Geschäft net wäit ewech, a Liwwerung, onofhängeg vun der Distanz vu sechs honnert Rubel. Entschëllegt. Zwee Schrëtt vun doheem all. Ech hunn mech gefrot fir ze bréngen. Wéi net fir déi zweet Mamm ze hëllefen?
Ech zéien an der Säit vum Haus mat der leschter schwéierer Verpackung, zwee scho geholl, fir eemol ze héieren:
- Haut, obasce stinn! - Ech dréinen mat weider mat engem Stockel an engem Stock kucken, kucken den zweete vum Eck an Kapp vun Ärem Eck.
Hei hunn ech e gesonde Stood, erënnert un de Fall wann de Bengel an de Sënnen iwwer mäi Kapp geflunn ass. Hien huet näischt schlecht näischt gemaach, awer et war Ugaangen ... vläicht infiréiert d'Sue gebraucht. Den Kapp mat sengem Hänn a gedréinen mat hiren Hänn a gedréinen, an deem Moment ass di éischt scho gestan hun:
- Héiert, Mann, Dir werft net mam Package ze packen, an da schloën d 'Artikelen. Firwat hält Dir e Kapp, kann d'Ambulanz ruffen? Dir hutt vergiess Iech e Barbell aus dem Cabinet op Lager, hier, hier, se separat.
"Fuuuh," Ech entspaant an hunn meng Hänn vu mengem Kapp ewechgeholl. - Ech brauch keng Ambulanz ... Merci!
Schwätzt déi zweet, mat engem Stock:
- Volododa, firwat hutt Dir ee Rod gemaach?! Dëse Modell huet zwee! ..
Eng Sammlung