Nulisan Online Magazine Citydog.by:
"Heroes Dina iki - Marina lan Maxim - tuku sekolah desa lawas lan mbaleni menyang omah negara sing wiyar. Saperangan kasebut mbutuhake telung taun kanggo njaluk situs iki, banjur rong taun maneh kanggo nglengkapi.
"Kita ngumbara menyang wilayah iki sawetara taun," ujare Marina. "Ana pinggiran sing sugih, akeh kewan - sanajan ing situs kasebut asring dadi hares utawa boars. Lan wong ing kene pancen menarik, grapyak.
"Wiwitane, kita arep tuku omah desa cilik, nanging ora bebarengan karo para pamilik kanthi rega," Maxim terus. - Lan yen kanca kita ujar, "Dheweke kandha," Ayo, deleng liyane. Kita ndeleng sekolah iki lan langsung ngerti yen iki kita. Sanajan kakehan sing dilewati, nanging dheweke ora ngerti manawa ana sawetara bangunan ing kene - kabeh bakal thukul.
Nalika omah tuku, dheweke katon kaya iki (nalika musim panas
Lan omah kasebut nyawang ing musim salju:
Omah kasebut wis tuwa banget, kabeh busuk. Aku kudu nambahi jacks mobil gedhe lan ganti makutha ngisor. "Yen sampeyan ngerti babagan luwih akeh karya, luwih gampang kanggo ngrusak lan mbangun sing anyar - wis sajrone kerja ana luwih akeh kelip-kelip." Maxim nyingkirake omah, banjur dibangun dening: "Omah gedhe, mula angel," Kita wis disimpen, nindakake akeh. Atap iku biasa, slate, platbands sawd saka papan sing murah. Yen sampeyan ndeleng, sampeyan bisa nemokake akeh wong sing ora duwe aturan lan kekurangan. Nanging ing wektu sing padha, kabeh dadi asli yen liyane ora perlu. "
Saiki plot lan omah katon kaya iki:
Lantai 1st
Maxim dionsentasi karo Marina babagan perencanaan omah anyar, rampung, solusi warna, nanging kanggo paling aku nindakake kabeh. Aku kudu ngangkat meh kabeh lantai, nyuwek tembok lan langit-langit. Dheweke nyoba ninggalake maksimal, apa sing bisa ditinggalake, nanging meh kabeh wis busuk lan kudu ganti.
Ana ing omah lan papat kompor lawas. Dheweke rampung dibubarake lan sing pertama ditata saka bata. Dheweke makarya ing kabeh kulawarga - bocah uga melu, lan uga wong tuwa Marina lan Maxim. Saka bata sing isih ana dilebokake gapura lan rong rong cilik ing undhak-undhakan, sing ngupayakake. "Maxim teka ing omah kabeh reged kaya pipo."
- Ing wiwitan, ibune njaluk supaya apel ing podberman, "ujare Marina," tikus kasebut cepet-cepet mabur ing mambu. Mula, mung panganan kaleng isih disimpen ing kana.
"Rampung ing omah nyoba nindakake sing paling murah," ujare Maxim. - Ing lantai lan tembok - papan nglereni sing biasa, ora plancar lan malah garing. Kita kanthi manual dilebokake kanthi platis. Cheaper ora kelakon. Ing njaba ora terisolasi karo emettor. Nanging, kanthi tabungan, pemanasan, sumber banyu lan ventilasi sing akeh kualitas. Pemanasan, umpamane bisa diprogram: ing dina minggu ora bisa ditindakake, diuripake sawise dina sawise nedha bengi, lan nganti sore esuk.
Kamar paling gedhe ing lantai siji yaiku ruang tamu sing digabungake karo kamar panedhaan. Ing lantai - papan lawas, sing ana ing loteng. "Dheweke wis umur 50 taun, saengga beda banget, nanging adhem banget." Perabot meh kabeh Ikea, akeh sing dituku kanthi diskon gedhe kanggo adol.
- Iki mung meja lan kursi saka pabrik perabot bobruia. Dheweke diprodhuksi kanggo Walanda, lan kita njupuk sisa sale.
Perapian kasebut digawe saka jinis sing mbukak: Maxim narik gambar, lan Master MINSK nggawe gril. Aksesoris kasebut ora khusus tuku: dheweke ngeterake barang saka apartemen, ana sing menehi kanca, dheweke nggawa barang saka lelungan.
Gambar ing omah kasebut kalebu gambar bocah sing akeh. MARMA Impen yen ana karya liyane seniman Belarus ing omah, "nanging mengko."
"Aku isih kelingan kepiye putri sing luwih tuwa nggawa gambar pisanan saka sekolah seni," ujare Maxim kanthi eseman. - Iki sawetara Majuki kanthi tetes ungu sing mili. Aku takon: "Apa iku?" - Lan dheweke mangsuli: "Pumpo".
"Para tamu teka asring kanggo kita," ujare Marina. - Wis ora ngeling-eling akhir minggu kaya ngono sing bakal kita lakoni mung kulawarga. Sanalika dheweke dadi anget ing dalan, kita njupuk barbecue ing teras, srengenge loungs, pleids. Ing wayah sore, sok-sok sampeyan ngapusi, sampeyan ndeleng lintang-lintang - ing pungkasane sampeyan tangi jam 4 esuk lan sampeyan menyang omah.
Saka ruang tamu menyang pawon sing wiyar.
"Pawon iki bangga," ujare Maxim. "Aku dhewe nindakake sketsa, mrentahake, mula papak sing dipilih." Tabel amba uga, mung yen countertop oak dipesen. Stove Rusia ditata metu saka awal - aku ngembangake gambar, banjur bocah-bocah padha dihiasi dheweke.
Hood omah: "Inboard mekanisme sing wis digawe siap, lan saka njaba Maxim nindakake kabeh."
"Kabeh kudu ana ing pawon ing pikiran," Konssidasi Maxim. - Yen sampeyan lagi nyiapake, kabeh sing dibutuhake kudu dicekel. Ing kene, umpamane, aku isih ora ngerti apa sing ana ing lemari sing ditutup. Aku biyen mbengok ana sing dilalekake.
"Maxim nyiapake kanthi becik," ujare Marina. - Kalebu ing kompor: Bakes ing manuk, nggawe Khaachapuri, keju pondokan krasan, mozzarella, lan uga roti panggang. Apa sup ora sup ing kompor kasebut ora siyap - aku ora bakal tuku wesi tuang.
Gambar ing pawon bocah: ing salah sawijine "Ibu ing makutha".
Ing lantai lemah ana kamar turu Marina lan Maxim, kantor lan kamar mandi tamu kanthi hozblock.
Ing kamar turu - kamar klamben cilik lan kamar mandi sing kapisah, ing kamar mandi sing dicukur nganggo sikil bakal katon ing ngarep.
"Lan aku nimbang bumbas," saham Maxim. - Kita mung dhawuh ing tabletop, lan liya-liyane sing daklakoni saka balyasin biasa kanggo undhak-undhakan, sing didol ing pasar konstruksi. Dheweke mung mateni "sikil" - lan padha dadi sikil. Yen perkara kaya ngono wis didhawuhi ing asline, ewonan loro bakal regane paling ora!
Sanalika omah dilengkapi, kulawarga urip sajrone rong taun. "Nanging saiki bocah-bocah wis diwasa: ana wong sing kudu ana ing bunderan teater, wong ing kolam, wong menyang sekolah musik, lan kutha kanggo nggawa kabeh sing padha." Mula, ing dina minggu, kulawarga manggon ing kutha, lan ing akhir minggu tekan pondokan.
Nalika kulawarga terus manggon ing omah iki, Marina lan Maxim asring makarya ing kantor. Saiki wis ana gudang - "Iku kabeh sing ngganggu ruangan liyane sing digawa. Toys Taun Anyar sing durung lunga. " Antarane liyane, ana akeh buku ing kantor - sing tuku apa-apa, ana sing menehi kanca. Kertu ing tembok tetep karo pakaryan kepungkur.
Kamar tamu ing lantai pertama dirancang kanggo bocah - ora ana jamban ing lantai loro. "Ana kabin mandi gedhe - bocah-bocah wadon bisa uga wisuh. Ya, lan asu kepenak kanggo adus. "
Lantai 2
Nalika kita menek menyang lantai loro, maksim ujar manawa perencanaan omah kasebut dipikirake ing pitungan manawa bocah-bocah kasebut, nalika tuwuh, mengko bakal bali maneh lan bakal bali maneh. Mula, lantai pertama ditindakake kanggo awake dhewe, lan sing nomer loro kanggo bocah-bocah wadon. "Kita bakal manggon ing kene sawise sawetara wektu, lan kenapa kita terus-terusan mlaku ing lantai loro?"
Ing lantai loro, sing, kanthi cara, mula ora ana ing telung ruangan lan kamar klamben. Ing salah sawijining ruangan, ana putri senior Masha. Kamar kasebut dikandung minangka tamu, nanging bocah wadon wis diwasa cukup diwasa, lan kadang-kadang "dheweke pengin pensiun." Nalika tamu teka lan tetep turu, Masha lunga menyang nursery.
Ing kamar iki, pemanasan inframèn tambahan, amarga ora ana radiator. "Nanging matur nuwun kanggo pemanasan sing apik ora adhem ing kene. Kita nggunakake kembang api mung nalika Frost gedhe lan angin sing kuwat - dheweke cepet panas kamar. "
Wardrobe ing lantai loro luwih kaya gudang - saliyane barang pribadi, skis lan macem-macem peralatan disimpen ing kana.
Ing nursery kanggo saben bocah wadon ana amben sing kapisah, meja kamar turu, lampu, lemari klambi pribadi.
"Wiwit lantai nomer loro yaiku papan subcoase, kita dhewe nglumpukake kothak sing bisa diatasi lan nedha khusus kanggo rak lan lemari supaya ora ngenggoni ruang," ujare Marina.
Ruangan pungkasan ing lantai gabungke pirang-pirang fungsi: Iki game, lan kamar kanggo pelajaran, lan sanalika - Tamu tambahan.
"Kita mesthi kepengin duwe omah ing njaba kutha," ujare Maxim lan Marina. - Aku ora pengin bocah-bocah uga tuwuh bocah-bocah wadon kutha. Ing kene dheweke mbantu kita ing kabeh, ing 10 taun, dheweke wis bisa nesu karo bonfire lan banjir kompor. Menyang jamur lan woh wohan beri, ngerti carane mbilas stroberi. Kanggo kita, nalika isih cilik, dadi pakewuh, lan saiki uga ora kabeh wong diwasa ngerti jamur, - kanggo wong-wong mau liar.
Kita ora dadi fanatika lan ora meksa bocah-bocah nindakake barang saka ing ngisor tongkat, nanging kudu nuduhake akeh, menehi katrampilan sing dibutuhake. Lan nalika tuwuh, ayo padha mutusake apa butuh utawa ora.
Sumber