Sawetara taun kepungkur ing Moskow. Aku nyambut gawe saka omah lan ing wayahe sing paling tanggung jawab, kaya biasane, komputer kasebut mudhun lan ora pengin diuripake. Ora ana wektu kanggo pindhah menyang bengkel apa wae, lan kepiye carane bisa nemokake tanpa internet? ..
Aku nelpon. Budhal menyang omah meh gratis. Mungkin 100 rubel. Ora suwe wong enom sing sopan rawuh. Cepet bubar komputer, nindakake diagnostik, nemu barang sing ngganggu, ngandhani aku biaya - Rubles 500-600, dheweke setuju, dheweke cepet ngganti lan ujar:
- Ana sing duwe bledug akeh. Apa ana pembersih vakum?
- Mesthi wae.
Lan aku nggawa luwih resik vakum buatan buatan biyen. Kanggo 2-3 menit, dheweke ngilangi bledug saka insidasi perusahaan lan nglumpukake. Aku ndelok dheweke lan aku mikir: "Apa pekerja sing tanggung jawab, anjir, sampeyan bakal nemokake ing endi sing dibutuhake kanggo dheweke" kanggo teh "sampeyan kudu menehi dhuwit."
Sawise Majelis, dheweke narik kawigaten kertas, babar pisan lan nyemburake aku:
- Karo sampeyan 3.600 rubel, - mesem lan menehi panrimo ...
Aku njupuk: 600 Rubel ngganti rincian, 3,000 rubel ngresiki komputer !!!
Aku pisanan kelangan hadiah pidato. Aku ngadeg lan apik tenan. Lan dheweke mesem banget, yen dheweke ora kepenak kanggo nelpon dheweke ing fisiognomy ... bola-bali ing sawetara menit lan ujar:
- Banjur karo sampeyan 1,400 rubel.
Dheweke pancen naif:
- Apa sampeyan duwe tagihan 5,000 rubel?
- Ora, - Aku ngomong, - 5,000 rubles - Iki minangka sewa kanggo ngresiki vakum ...
Ing kene, sakperangan alesan, dheweke mandheg mesem ... lan 600 rubel wis cukup.
Shl. Aja nganti ora ana sebab lan ora tiba ing rai!
Sumber