Ós rud é ó mhac léinn an ailtire, chas mé isteach i bpastriaire agus bhog mé go Páras

Is é mo ainm Maria, is mac léinn 23 bliain d'aois mé sa Scoil Ard-Ealaíon Fine i bPáras. Ag aois 16, chuaigh mé isteach in Institiúid Ailtireachta Moscó, ach tar éis cúpla bliain shocraigh mé a bheith ina milseogra. Ag cruthú féin go bhfuil an cosán roghnaithe dílis, oibreoidh mé gach lá le bheith ina ealaín ghairmiúil in ealaín milseogra, go comhthreomhar ag fáil oideachas an ailtire sa Fhrainc.

Inseoidh mé cén fáth ar shocraigh mé an ghairm agus an tír chónaithe a athrú agus conas a shocraigh sé.

Tús an athraithe

Ag aois 16, chuaigh mé isteach in Institiúid Ailtireachta Moscó leis an fonn a bheith ina ailtire bean cáiliúil. Mar sin féin, tar éis 2 bhliain, bhí sé an-tógtha le hullmhú milseoga. Fuaimeann sé dochreidte, ach ba é an fonn atá ar mo spéis sa chíste meáchan a chailleadh. Ar dtús, bhí mé an-tógtha le hullmhú milseoga íseal-chalraí, agus ansin bhí spéis i gcácaí clasaiceacha agus cácaí le feiceáil.

Lá amháin, comhghairdeas a dhéanamh le mo mháthair, shocraigh mé ar chíste casta mousse a chócaráil le h-oighriú scátháin agus le decor seacláide, ag an nóiméad sin thaitin an próiseas orm, agus an toradh. An grianghraf faoi bhun an chíste chéanna.

Tugtar cácaí maisiúcháin dom go héasca go héasca - na staidéir go léir sa scoil ailtireachta. D'éascaigh blas blas agus eolais ar an gcionmhaireachtaí an próiseas chun smaointe a chur i bhfeidhm. Tá mo chácaí go léir mar thoradh ar dhá ghairm éagsúla den sórt sin a mheascadh.

Oiliúint i bPáras

Rinne mé staidéar ar ealaín milseogra i bPáras, áit ar chabhraigh mé le heolas na Fraince, a thosaigh mé ag foghlaim 9 mbliana eile.

In 2013, rinne Mom mé i láthair lá breithe - Cúrsaí Milseogra Ag an Scoil Alena Ducass, áfach, le linn scrúduithe. Fuair mé scoláireacht mhéadaithe, mar sin má theip ar na scrúduithe, bheadh sé caillte air, a bheadh ina náire. Tharla an staid chéanna go díreach in 2015, nuair a chuaigh mé go Páras chuig Scoil Bellouet Conseil i measc an tseisiúin. Ach chun an deis a chailleadh chun foghlaim sna scoileanna an dá phríomhchócaire cáiliúla Francacha. Dá bhrí sin, bhí orm codladh beagán agus obair a dhéanamh go leor chun gach rud a ghabháil.

Ag an am sin, ba é mam an t-aon duine a thacaigh liom. Ní raibh Grandmothers agus Grandfathers gáire ach amháin thar paisean aisteach (ag an am céanna go toilteanach go toilteanach ag mo cácaí), ní raibh a Dhaid a chur san áireamh fiú an paisean nua a iníne, go leor ionchorprú: "Iarraidh a leithéid de ghairm meas ar an ailtire ar an milseogra ? Is é an taosráin an rud céanna a dhéanann na rósaí ola bácála. "

Is é an duine a d'fhoghlaim go leor ná an príomh-chomhchruinneoir Antonio Bashur. Nuair a fuair mé a chuid oibre de thaisme ar an Idirlíon, spreag mé agus shocraigh sé mo mheas a chur in iúl. Labhraíomar, agus thug sé cuireadh gan choinne dom a intéirneacht i Miami, áit a raibh sé ina phríomhfheidhmeannach. Ag an Institiúid bhí laethanta saoire, agus bhí víosa agam go dtí na Stáit Aontaithe.

Tá an cás sona seo cruthaithe arís: ní bheidh eagla ort scríobh chuig na daoine a bhfuil suim acu / cosúil le meas / a chur faoi deara. Scríobh nó seol do atosú sna gnólachtaí is fearr, sa chuideachta ina bhfuil tú ag obair. Go leor tá daoine an-fhreagrach agus réidh le cabhrú . Ní chaillfidh tú rud ar bith trí litir a scríobh nó punann a sheoladh.

Ag bogadh go dtí an Fhrainc

9 mbliana eile, nuair a roghnaigh mé Fraincis mar theanga bhreise ar scoil, thit mé i ngrá leis an tír seo agus a cultúr. Ar go leor bealaí, a bhuíochas sin dá mhúinteoir beloved, táim fós Ansin shocraigh sé go rachaidh mé go dtí an Fhrainc i 10 mbliana . Bog, a bheith i mo mhac léinn, i gcónaí níos éasca, seachas, ní raibh mé ag iarraidh an Institiúid a chríochnú le céim Bhaitsiléara.

Níos gaire don deireadh an staidéir i Moscó, thosaigh mé ag ullmhú le haghaidh iontrála chuig DirectionAcy Ailtireachta i bPáras. D'éiligh sé go leor iarrachta, ag rith scrúdaithe teanga agus cruinnithe gan áireamh leis an maorlathas Francach. Ach theastaigh uaim an sprioc a bhaint amach, mar sin b'fhéidir Fuarthas Páras le haghaidh oiliúna saor in aisce.

Ag an am céanna le ligean isteach chuig an Djactracy, tairgeadh dom milseoga a chumadh le haghaidh an Californicaketion nua milseogra i Moscó. Sheas mé sula roghnaíonn tú: chun fanacht anseo agus ar mhaithe leis an aisling a bhaineann le brionglóid a dhéanamh chun dul i mbun milseoga nó lean aisling eile - chun dul go Páras. Roghnaigh mé an ceann deireanach, ach ní raibh sé in ann milseogra a scor láithreach agus thart ar bhliain tar éis dó bogadh go dtí an Fhrainc leis an bhfoireann go cianda. Lean an caighdeán agus comhleanúnachas na hoibre ar fad nach bhfuil éasca, mar sin, ar an drochuair, tá deireadh le comhar.

Tar éis teacht isteach i bPáras, bhí cónaí orm san árasán go raibh mé lámhaigh fós sa Rúis nach bhfuil na tiarnaí talún is macánta. Bhí sé Seomra 8 méadar do sheirbhísigh ar an 6ú urlár faoin díon , gan fuinneoga, gan idirlíon agus le leithreas ar an staighre.

As an nós, bhris mé go minic chun cócaireacht a dhéanamh ar chíste, ach thuig mé go raibh sé beagnach dodhéanta, seachas, bhí cóireáil éigin agam. Lá amháin, d'fhoghlaim múinteoirí i Scoil Pháras faoi mo dara gairm agus thairg sé císte a dhéanamh ar chosaint dheireanach an tionscadail. Bród agus fonn a chruthú di féin, nach féidir liom a cheadú duit a rá "Níl".

Samhlaigh sa chistin, áit a bhfuil sé deacair cócaireacht a dhéanamh ar fiú ceapaire nó uibheacha scrofa, chinn mé císte a dhéanamh. I mo Arsenal bhí dhá dóirí, micreathonn beag agus reoiteoir beag bídeach. Ansin thuig mé sin Níl aon rud dodhéanta agus tá gach amhras agus constaicí sa cheann i ndaoine. Mar thoradh air sin, tá an císte seo ina ornáid chun an tionscadal a chosaint!

Léirigh

I bPáras, rith mé agallamh le Christoph Adam agus thosaigh mé ag obair mar mhilseogra i L'Éclair de Génie, ag comhcheangal obair le foghlaim sa dheacracht. Tréimhse dheacair a bhí ann, ós rud é d'oibríomar beagnach gach lá go dtí gur tháinig an oíche agus Ní raibh sos againn le haghaidh lóin sa chairt, agus ní raibh an t-eclairs ag iarraidh. Ansin thuig mé nach bhfuil sé seo mianach - a dhéanamh ar na milseoga céanna gach lá, mar iompróir, agus ní mar an cruthaitheoir agus an cruthaitheoir.

Greannmhar: San Eoraip, i gcodarsnacht leis an Rúis, tá milseogra in áit ar ghairm fireann ná mná, toisc go bhfuil sé ag obair go fisiciúil. Mar sin féin, san fhoireann, ní dhéanfaidh aon duine scíthe ort, oibreoidh gach duine ar bhonn cothrom, fiú amháin más gá duit cúpla mála a tharraingt le plúr.

Anois leanaim ag foghlaim ón ailtire agus oibrigh an milseogra. Is é an slí bheatha is fearr liom ná milseoga a fhorbairt agus a chumadh le haghaidh bialanna agus caiféanna. Le déanaí, is minic a fhaigheann mé moltaí le bheith ag obair le chéile. Is é ceann de na moltaí seo i mo thuras milseogra ná comhoibriú le Yulia Vysotskaya. Tugadh cuireadh dom a bheith ina príomhfheidhmeannach branda a hambasáid bia bialainne agus teacht suas le milseoga samhraidh.

In obair an milseogra is cur chuige cruthaitheach é. Is é an uirlis is tábhachtaí sa chistin dom ná peann luaidhe agus páipéar. Toisc gur chóir duit a lán sceitsí a dhéanamh i gcónaí, ag réiteach tascanna casta agus spéisiúla. Mar shampla, i taosráin amháin, bhí sé riachtanach teacht suas le milseoga Sóivéadacha, ach le beatha níos nua-aimseartha, toisc go raibh an hostess a lucht leanúna. Mar thoradh air sin, rinne mé athmhachnamh a dhéanamh ar an gceapadh agus chruthaigh mé cuma nua ar na cácaí, ach leis an ngnáth-bhlas le hóige.

Nuair a bheidh mé ag aois 17, fuair mé mo chéad pasta dóite ón oigheann, níos mó cosúil le pancóga leathadh i bpanna, ní raibh mé in ann a shamhlú go i 5 bliana beidh mé a bheith ina mhúinteoir aoi ag gastrointestinal idirnáisiúnta i Sochi. Ag seasamh ar an stáitse go mórán de dhaoine leasmhara agus ag taispeáint conas císte a dhéanamh le h-oighriú scátháin, Thuig mé go tobann go raibh mé sásta.

Tuigeadh go hálainn é nuair a thógann tú go díreach cad a ghrá leat. Níl sé éasca ar chor ar bith, ach is fiú athruithe den sórt sin é. An mothú go bhfuil gach rud atá agat faoi láthair, a bhfuil tú bainte amach agat féin, é féin a dhéanamh, invescribibable, seasann sé oícheanta codlata agus gach deacracht a shárú.

Is minic a cheapann mé gur roghnaigh mé cás an-aisteach agus tangled den saol. Tá sé deacair maireachtáil ina dhá thír go leor, mar sin uaireanta bíonn fonn ort gach rud a scor. Agus ansin cuimhin liom cé mhéad a rinne mé iarracht a bheith ina bhfuil mé anois.

Ar an drochuair, dhiúltaigh an scoil ailtireachta doiciméad a thabhairt dom atá riachtanach do intéirneachtaí ón garlet cáiliúil Cedric, a tháinig chun bheith ina milseogra is fearr ar domhan in 2017, cé go ndeachaigh mé leis 2 agallamh. Is cuimhin liom conas a bhí ionadh ar fhostaí de chuid an riaracháin ar scoil: "Tá sé an-aisteach, is tusa an chéad mhac léinn a d'iarr mé ar chead chun intéirneacht a dhéanamh i milseogra, agus ní sa ghnólacht ailtireachta."

Casann sé amach má dhéanann tú staidéar ar roinnt gairme, ansin níl aon cheart agat intéirneacht a rith nó obair iomlán a dhéanamh i gceantar eile. Ach tá muinín agam: ní mór dom tarlú a tharlóidh. Mar sin táim ag aisling Oscailt milseogra i bPáras agus a bheith ina ghairmí.

Táim i mo chónaí gach lá i neamhchinnteacht, uaireanta ligim dom féin mo lámha a ísliú, mar nár thuig mé fós an bhfuil mé ag déanamh an méid a dhéanaim, agus cad é an sprioc deiridh. Ach is cosúil domsa gurb é mo mhian is tábhachtaí ná do stair féin a scríobh nach dtaitníonn le daoine eile. Creidim Má tá grá agat don rud atá á dhéanamh agat, freagróidh an saol le seans, cruinnithe tábhachtacha, imprisean agus deiseanna nua.

Foinse

Ós rud é ó mhac léinn an ailtire, chas mé isteach i bpastriaire agus bhog mé go Páras

Tús an athraithe

Oiliúint i bPáras

Ag bogadh go dtí an Fhrainc

Léirigh

Leigh Nios mo