Mo lucht aitheantais an-mhaith, STAS agus Svetlana, cinneadh a dhéanamh ní athchóiriú mór sa chistin, agus athrú ar an tacar cistine. Agus ós rud é go raibh an buiséad an-teoranta, roghnaigh níos saoire.
Ag teastáil le saineolaithe, as a bhfuil sé níos fearr aghaidh a thabhairt ar aghaidh ó scannán nó plaisteach. Tá sorn gáis acu nach mbeadh an facade róthéamh agus nár thit an chuma.
Bhí a muinín céad faoin gcéad cinnte go mbeidh scannán ar ardchaighdeán, ní bheidh aon rud, agus ní raibh sé daor ar airgead ar airgead. Tom agus stoptha. Sliocht fágtha d'aois, mar nach raibh siad oiriúnach don bhuiséad.
Níor mhair an-áthas fada, tar éis dhá mhí, thosaigh Svetlana ag tabhairt faoi deara gur thosaigh an scannán ar an facade disgusting. Agus tar éis cúpla seachtain d'eitil beagnach ar shiúl. Bhí sé thar a bheith ag faire.
Cad atá le déanamh? Shocraíomar dul go dtí an siopa, a thuiscint, gan dearmad a dhéanamh grianghraf de chistin millte a dhéanamh.
Ní raibh a gcuairt, dála an scéil, iontas ar chor ar bith. D'éirigh sé amach go raibh sé mar phósadh an pháirtí ar fad, a tháinig ó mhonarcha an mhonaróra. Agus ní hé an chéad duine a tharla trioblóid dá leithéid.
Svetlana le STAS, Eisithe cheana féin ó sonas. Laistigh de dhá sheachtain, tháinig na aghaidheanna in ionad iad go dtí an nua, ag cinntiú go bhfuil siad seo go díreach gnáth, agus ní tharlódh sé seo. Ní raibh aon teorainn fhortún ann.
Chuir an chuid is mó de gach ionadh agus seachadadh ar an bhfíric go raibh an chuideachta idirghabhála a raibh ordú déanta air an-mhaith. Agus gan comhráite a cheartú a gcuid shoals. Cé gur thug siad cuairt ar na smaointe a chaithfí a dhéanamh, rud a chruthaíonn a gceart.
Cad ba mhaith liom a rá, tá ealaín daor cinnte níos fearr agus buan. Ach táimid ag gach duine le hioncaim agus deiseanna éagsúla. Agus fiú ag ceannach rud neamh-daor, ba mhaith liom é a sheirbheáil beagán níos faide, le téarmaí cúramach.