Saol nua an tseanchathaoirligh

Bhuel, scríobh mé ar bhealach tú gur chinn mé a thabhairt suas an loggia de mo mch agus socrú ann rud éigin cosúil le áit do láithreáin rómánsúil tráthnónta samhraidh.

B'éigean dom a lán neart a chaitheamh le cur isteach ar an bhruscar go léir, a bhí mícheart ann, ach rinne mé é a bhainistiú go fóill.

In aice leis an fhuinneog chuir mé an sean-tábla ar a raibh sé ina scaraoid álainn.

Agus anseo an cheist a bhí le glacadh leis

Tula, ní raibh mé ag iarraidh a cheannach ar bhealach éigin, mar nach fiú airgead breise a chaitheamh. Agus mar sin thosaigh mé ag iarraidh a gcuid seanchathaoirligh neamhriachtanach.

Agus bhí mo dheirfiúr chun dhá chathaoir a chaitheamh amach. Ar dtús shocraigh mé go gcaithfinn ach iad a chlúdach le rud éigin agus mar sin, ach ansin theastaigh uaim gach rud a bheith álainn.

Go ginearálta, chaith muid beagnach lá chun an chathaoir a ghlanadh, é a phéinteáil, a chlúdach le héadach nua agus bailigh é ar fad arís. Ach táim an-deas, chomh deas suí ar an stól, a rinne mé féin.

Fórsaí, bhí sé go leor do anois ar chathaoir amháin, an lá eile ag críochnú agus an dara ceann.

Sin an rud a rinne muid. Conas a dhéanann tú mar thoradh air?