Chuimsigh teaghlach amháin an príomh-aisling ar deireadh - fuair sí a árasán féin. Bhí deisiú sa teaghais sean, d'fhéach an chistin go háirithe go háirithe go mór. Rinneadh an phéint a shíolú ar na ballaí, as an bhfuinneog, sheas an radaitheoir, agus ar an urlár míchothrom, bhí cairpéad ann, ar feadh i bhfad gan styled.
Chinn bean chéile agus fear céile gan dul i muinín seirbhísí an dearthóra istigh, tháinig siad suas iad féin le stylistic na tithíochta agus thosaigh siad ag deisiúcháin.
Dhá mhí ina dhiaidh sin, d'athraigh an chistin go mór.
Ar dtús, thóg muid an t-urlár, b'éigean dúinn a ailíniú, agus an tíl a chur ar an mbarr.
Ansin tháinig sé dubh de na ballaí, shocraigh an fráma dorais an ceann nua a athsholáthar. Dúnadh an radaitheoir le greille maisiúil.
Ag deireadh na hoibre deisiúcháin rinneadh uasteorainn ar fionraí.
Mar gheall ar na ballaí bána, d'éirigh an chistin an-geal agus tháinig níos mó ar a radharc.
Chun stíl na n-óstach a chomhlánú, cheannaigh muid tábla gloine de fhoirm bhabhta, faoi a ndéardann bean chéile chomh fada.
